Ginza Onodera review: een feest voor een prins
Glad en extravagant, deze vernieuwde Mayfair den of Japonaiserie serveert sushi, tempura en robata-gegrild vlees
Beoordelingen van Japanse restaurants neigen vaak naar clichématige, zo niet regelrechte raciale stereotypering, dus ik ben dankbaar dat het personeel dat voor ons zorgt bij Ginza Onodera, onfeilbaar beleefd en efficiënt als ze zijn, niet verder naar het oosten komen dan de Baltische staten.
We gaan een luxe ondergronds hol binnen via een helder verlichte bar, bekleed met gepolijst zwart-wit marmer. Internationaal van stijl, het kan bijna overal zijn, hoewel het in feite op Bury Street in Londen is. Of beter gezegd in Mayfair, een heel andere plaats.
Tot vorig jaar was dat Matsuri, een teppanyaki-restaurant van de chique Onodera-groep. Nu, na een verbouwing van £ 2,5 miljoen, is het omgedoopt tot zijn zustereigendommen in New York, Los Angeles, Parijs, Shanghai, Hawaii en Ginza, een district van Tokio.
De eetkamer, aan de voet van een dramatische trap die langs planken met wijn en sake naar beneden kronkelt, is minder scherp dan de bar. De verlichting is gedempt en het marmer beperkt zich tot een paar zitgedeeltes op hoog niveau, terwijl het meubilair en de wandpanelen misschien wel van bamboe zijn. Het is modern, fris, comfortabel – en zeker Japans.
De obers en serveersters, die, zoals we al hebben vastgesteld, beslist niet zijn, buigen bedeesd als we naar onze tafel worden geleid en ik krijg wat in het menu wordt beschreven als een 'vlekkeloos' Manhattan overhandigd. Er doet zich geen duidelijke fout voor.
We kiezen een selectie uit de sushi-, sashimi- en robata-secties van het menu, op zoek naar maximale blootstelling aan de Japonaiserie.
Wanneer de eerste act arriveert, is het zo elegant en precies in elkaar gezet als je vooroordelen je zouden doen verwachten. Schotse sint-jakobsschelp, in blokjes gesneden en geserveerd met kaviaar en ponzu-gelei, is heerlijk fris met delicate zeearoma's. Zalm, zacht gerookt en gemarineerd in sojasaus, is assertiever, maar smaakt nog steeds overweldigend naar zalm in plaats van naar zout en rook.
Tweede bedrijf vult het podium met rauwe vis, minimaal vervalst. Zeebrasem en geelstaart zijn licht maar stevig, tonijn zachter en rijker. De laatste is er in drie soorten, waarvan de hoogste gemarmerd is als fijne biefstuk.
Het derde bedrijf is het domein van de robata-grill en het vlees wordt langzaam gekookt boven hete kolen. Daar, onschuldig op de loer onder de sint-jakobsschelpen, makreel, eendenborst en lamskotelet, ligt Kobe beef voor £ 145 voor een filet van 4 oz.
Als dit eten als theater is, dan vraagt het net als theater een forse financiële investering. Is de Kobe de prijs waard? Wie weet, maar het is fantastisch goed. Beladen met rijk, smeltend vet, heeft het de malsheid van beenmerg en een diepe, aanhoudende vlezigheid.
'Keuken is wanneer dingen smaken zoals ze zijn', zei de Franse voedselschrijver Curnonsky, beter bekend als de prins van de gastronomie. Zelfs voor een prins is een avond bij Ginzo Onodera misschien smakeloos duur, maar hij zou geen fout vinden in de smaken.
Ginza Onodera is op 15 Bury St, Londen SW1Y 6AL
