Colville: het plezier van aankleden vieren
Lucinda Chambers en Molly Molloy leggen hun gezamenlijke benadering van mode, design en interieur uit
'We wilden naar een winkel en alles kopen! zegt Molly Molloy aan de telefoon vanuit Milaan. De Britse ontwerper beschrijft de motivatie voor de lancering van het onafhankelijke merk Colville, een project dat ze samen met Lucinda Chambers en Kristin Forss leidt. Het is heel persoonlijk. Vanaf het begin zeiden we dat we dingen wilden creëren die we wilden dragen. We wilden onze garderobe samenstellen.
Sinds de onthulling van hun debuutcollectie in mei 2018, wilde het trio zich kleden in op maat gemaakte overjassen, tactiele handgebreide stoffen en asymmetrische jurken gesneden uit jerseystoffen bedrukt met abstracte motieven die doen denken aan de graffitikunst van Keith Haring. Dit voorjaar zijn er koraalkleurige Colville twill overhemden (bijpassende cropped broeken zijn verkrijgbaar); een saffierblauwe jurk met lange mouwen en een puntkraag; en vesten met knopen die lijken te zijn samengesteld, patchwork-achtig, van panelen van gestreepte wol.
Als iemand zou zeggen: 'Hoe is Colville?', [zou zeggen] het wordt bepaald door de geest waarmee je de kleding draagt, biedt Chambers aan.
Chambers heeft Molloy gebeld vanuit de keuken van haar huis in Shepherd's Bush, een kunstige mise-en-scène van aandenkens en snuisterijen, sommige met truffels op de nabijgelegen Portobello Market. Het hoofdkantoor van Colville ligt tussen hier en Milaan, de huidige woonplaats van Molloy en Forss. In Italië is het trio gevestigd in het Palazzo Berri-Meregalli, een excentriek hoekgebouw uit de jaren 1910 en bekend om zijn Stile Liberty-interieurs, waaronder een lobby met mozaïekplafond. Wij vinden het niet moeilijk, zegt Chambers over hun pan-Europese opzet, maar anderen waarschijnlijk wel. Ons allemaal in één kamer proberen te krijgen is een logistieke nachtmerrie.
Chambers is druk bezig sinds ze de Britse Vogue in mei 2017 verliet: naast Colville is er ook Collagerie, haar nieuwe e-commerceproject. Tijdens haar 36-jarige ambtstermijn bij het tijdschrift - waarvan 25 als modedirecteur - schreef Chambers fotoshoots van poëtische schoonheid, waarin het plezier van aankleden werd gevierd. Voor 'Rainbow Warriors', een redactionele opname uit 1996 van Paolo Roversi, kleedden Chambers supermodellen Shalom Harlow en Amber Valletta in Parijse haute couture, versierd met een vlaag van veren en gedroogde bloemen; veren kwamen ook voor in 'Trail Blazers', een shoot in 2008 in Peru, waarvoor ze de chiffonjurken van Alexander McQueen had ingepakt.
Naast haar tijdschriftwerk, adviseerde Chambers voor luxe merken als Jil Sander, Prada en Marni. Bij Marni ontmoette ze voor het eerst Molloy en Forss, die in de ontwerpateliers van het Milanese merk werkten. Marni-oprichter Consuelo Castiglioni verliet de functie van creatief directeur na haar SS17-collectie voor het label; Molloy, Forss en Chambers volgden uiteindelijk. Het is een bron van trots dat de [Marni]-klant zeer onafhankelijk was, zegt Chambers enthousiast. Ze kleedde zich niet voor een man of een vriend. Het was niet sexy, het was intelligent. Het was kleur, het waren prints. Het zal spannend zijn om te zien hoe mensen Colville interpreteren.
Molloy, Chambers en Forss lanceerden Colville - genoemd naar het terras in West-Londen waar in de jaren '70 kunstenaar David Hockney woonde - met een capsulecollectie te koop bij WedstrijdenMode . De deal werd bezegeld door een elevator pitch in The Shard, waar de luxeretailer zijn hoofdkantoor heeft. We hebben zojuist een doos – een prachtige doos – met tekeningen en stoffenschetsen meegenomen. We hadden geen plan B, herinnert Chambers zich. Ze hebben de hele boel gekocht.
Bij Colville gaat de geest van samenwerking verder dan het werk van de medeoprichters als trio. Colville-producten zijn ver verwijderd van een industrie die vaak wordt geleid door marktonderzoek en snelle winstgevendheid, en worden gevormd door organische relaties met onafhankelijke creatieven en makers. Alle mensen waarmee we werken, het is zo'n gemeenschap, legt Chambers uit. De eerste collectie bevatte buitenmaatse honkbalhoeden van Stephen Jones - de Londense hoedenmaker wiens klantenlijst ook Dior en Marc Jacobs omvat - en vandaag draagt Chambers een dikke Colville Flintstones-oorbel, een vergulde kiezelachtige edelsteen gemaakt door Milanese sieraden ontwerper Valeria Bersanetti. Er zijn Colville-schoenen van Matteo Mena (dit seizoen zijn het sandalen met bandjes), en lederwarenspecialist Marcus Griffith heeft ruime North South-tassen met kleurrijke handvatten bedacht.
Op de basis van Colville in Milaan – ik krijg een korte rondleiding via snapshots die Molloy in realtime deelt op WhatsApp – zijn er abstracte werken van de Franse beeldend kunstenaar Virginie Hucher en rijkelijk getextureerde vazen van Brute, een prille keramiekbedrijf opgericht door het trio Amsterdam- gebaseerde ontwerpassistent. Het voelt als een heel moderne manier van werken om te schreeuwen over de mensen met wie je werkt, over hun inbreng, zegt Chambers over hun aanpak, die anderen in staat wil stellen. In zoveel huizen heb je één persoon en zij nemen al die druk op zich. Wat heel anders aanvoelt bij Colville, is dat omdat het verspreid is en iedereen heel goed is in verschillende dingen, het aanvoelt als een soort collectief.
Naast samenwerking is herbestemming al vanaf het begin een ander leidmotief van Colville. Jurken zijn ingenieus gemaakt van vintage zijden sjaals; trainingsjacks met shellshell krijgen een tweede leven als bolerojacks. Je kunt ze over een avondjurk dragen, je kunt ze over een jas dragen - mensen zijn er door geobsedeerd, zegt Chambers. Voor de collectie van dit voorjaar speurde het team eBay af naar afgedankte bootzeilen om een lijn regenjassen te produceren. De ruime bovenkleding ritselt bij een aanraking van een hand - wat Chambers ertoe bracht het ontwerp hun knapperige jassen te noemen.
Bij Colville is er tijd voor experimenten en verrassende ontdekkingen. Het plan om dekens te upcyclen bleek een uitdaging - ik heb zoveel dekens gekocht, lacht Chambers. Elders leidde een toevallige ontmoeting aan het strand tot een lijn van gestreepte geweven emmertassen, gemaakt door een Colombiaans Wayuu-vrouwencollectief dat werkt volgens lange tradities. Het heeft zoveel impact, gewoon om te weten waar iets vandaan komt, zegt Chambers.
