Modeontwerper Kim Jones: Dior transformeren
De Engelse modeontwerper Jones heeft zijn Midas-touch toegepast op de herenkleding van Dior
Een eigendom van de Franse Republiek, de Mona Lisa is sinds 1797 permanent te zien in het Louvre in Parijs. Tegenwoordig zijn eerbetoon aan het renaissancemeesterwerk van Leonardo da Vinci alomtegenwoordig in Parijs. Er zijn Mona Lisa draagtassen, badeendjes en portemonneespiegels in de eigen boetiek van het museum; aan de voet van de Montmartre verkopen straatverkopers souvenirsleutelhangers en koelkastmagneten.
In juni van dit jaar onthulde Kim Jones zijn eigen, al met al meer luxueuze hommage aan het beroemde werk, toen de Engelse modeontwerper samen met de Amerikaanse kunstenaar Raymond Pettibon aan zijn Dior herfst/winter 2019 collectie herenkleding.
Terwijl de lichten uitgingen in de bunkerachtige locatie van Dior op de Champ de Mars in Parijs, werden modellen naar beneden gestuurd over een 80 meter lange, bewegende loopbrug die als een extra grote transportband door de ruimte sneed. Ontworpen door Etienne Russo, vormde de set een sierlijke achtergrond voor de collectie van Jones, waaronder ontwerpen die Pettibon's stripboekversie van de Mona Lisa nabootsten, de tekening uit 2010 met de titel No Title (She Must Know).
Terwijl Diors travellator statige modellen soepel van links naar rechts langs het publiek vervoerde, verscheen Pettibons portret gedrukt op de iriserende stof van een blouson met ritssluiting, geweven in intarsia-breiwerk en - om de show af te sluiten - met de hand geborduurd over het oppervlak van een overhemd met knopen, een nauwgezette taak die de deskundige vaardigheid vereiste van 15 interne vakmensen die in totaal 1.600 uur werkten.
Ik ontmoette hem in een sportbar via [actrice] Stella Schnabel, zegt Kim Jones, herinnerend aan zijn eerste ontmoeting met Pettibon, wiens werk geworteld is in de punkrockscene van het Californië van de jaren tachtig. We gingen zitten en hadden wat gebakken vleugels en we kwamen op het onderwerp van onze liefde voor de natuur en dieren.
Voor zijn samenwerking met de kunstenaar selecteerde Jones werken uit het archief van Pettibon en gaf hij opdracht tot nieuwe creaties, waaronder impressionistische luipaard- en tijgerprints. Kim en het team hebben heel goed werk geleverd bij het integreren van mijn kunstwerken, zegt Pettibon enthousiast. Ik wil de boodschap van liefde overbrengen door middel van kunst en nu, door deze samenwerking, zal de boodschap worden gecommuniceerd via Dior-borduurmotieven en jacquards.
Na zijn zevenjarige ambtstermijn als stijldirecteur van Louis Vuitton herenkleding, trad Jones in maart 2018 in dienst bij Dior en nam hij de plaats over van de Belgische ontwerper Kris Van Assche. Ik had niet echt een spelplan toen ik naar binnen ging, want ik zag het archief pas toen ik daar aankwam, herinnert Jones zich. ‘Elegant’, ‘tailoring’ en ‘couture’ – dat is de opdracht die ik mezelf stel en zo werken we aan alle collecties.
Sindsdien heeft hij inspiratie gevonden in zowel de creaties van Christian Dior als de biografie van de ontwerper. Ik zie hem niet alleen als de couturier, ik kijk naar zijn hele leven. Geen detail is te klein als het gaat om het handwerk van Jones, dat het onverwachte prijst. Bij Dior kijken we naar Dior, zegt hij, wat aangeeft dat hij graag diep in het DNA van het merk wil duiken.
In de drie maanden voorafgaand aan zijn debuutcollectie dompelde Jones zich onder in de archieven van Dior, waarvan de enorme collecties worden bewaard in Parijs en Zuid-Frankrijk. De resulterende SS19 Paris-show vond plaats in een openlucht, amfitheaterachtige opstelling. Gelaagde zitplaatsen omringden een centraal podium dat werd gedomineerd door een kolossale en cartooneske 32-voet beeltenis van Monsieur Dior gemaakt door de in Brooklyn wonende kunstenaar Kaws, bestaande uit niet minder dan 70.000 bloemen.
Het vriendelijk ogende bloemenmonster was het totemistische eerbetoon van Jones aan de overleden ontwerper die op beroemde wijze de loop van de modegeschiedenis verstoorde met zijn onstuitbare taal van optimisme.
Jones had overhemden bedacht die waren gesneden uit stoffen die een bloesempatroon nabootsen dat eerst door Christian Dior was ontworpen voor een porseleinen theeservies, terwijl het kleermakerswerk in pasteltinten en kenmerkende bijenmotieven nog een eerbetoon was aan de liefde van Monsieur Dior voor flora en fauna. Het romantische herhalingspatroon van een Toile de Jouy-print met zingende vogels tijdens de vlucht, amforen en plantstelen met krulletjes werd opgetild van een behang dat volgens Jones oorspronkelijk de muren van Dior's eerste boetiek aan Avenue Montaigne had bekleed in 1947. Toile de Jouy tank -tops, jassen en boxershorts gedragen met woestijnlaarzen met grosgrain veter, gebalanceerde nostalgie met innovatie.
Ik vind het leuk om eruit te zien alsof het van nu is, niet van het verleden, legt Jones uit. Het is een stelregel die wordt herhaald door Pietro Beccari, sinds 2018 de voorzitter en chief executive van Christian Dior Couture. Ik denk dat we op één lijn zitten in het feit dat Dior geworteld is in traditie en toegewijd is aan het creëren van de toekomst. Onze uitdaging is om iets nieuws te integreren in iets klassieks, zegt Beccari.
Christian Dior's eerste baan was als galeriehouder voor kunstenaars als Marcel Duchamp, Salvador Dalí en Max Ernst en heeft sindsdien Jones geïnspireerd - wiens eigen kunstcollectie een Francis Bacon-tapijt omvat en werken van Bloomsbury Group-leden Vanessa Bell en Duncan Grant - om hedendaagse kunstenaars uit te nodigen waaronder Hajime Sorayama (Pre-Fall 2019), Daniel Arsham (SS20) en Alex Foxton (Resort 2020) om samen te werken.
Dior gaat over feest, zegt Jones. [Het merk] ontstond na de Tweede Wereldoorlog en had een joie de vivre. Ik denk dat dat iets heel belangrijks is dat we ook in het werk stoppen. Christian Dior onthulde de Corolle New Look in februari 1947; zijn seismische debuutcollectie vierde de ambachtelijke macht van de Parijse kleermakerij. Temidden van de naoorlogse soberheid raakten Dior's golvende rokken, peplumed Bar-jassen en Belle Époque-jurken gesneden uit prestigieuze stoffen een revolutionaire snaar. Tegenwoordig weerspiegelt Jones de haute couture-geest van het huis in zijn herenkledingcollecties.
In het hoofdkwartier van herenkleding in de Rue de Marignan hebben de ambachtslieden van het merk eerder Jones' Toile de Jouy (SS19) nagemaakt door enkele veren vorm te geven en op een stoffen basis te plaatsen. Dior's Cruise 2019 herenmodeshow, die werd onthuld in de Japanse hoofdstad Tokio, introduceerde pluizig lasergesneden kant en een nieuwe gemetalliseerde stof waarvan de productie het gebruik van een vacuümkamer vereiste. Een handgeschilderde jumpsuit was het werk van de belangrijkste kimonokunstenaar van Japan.
Bovendien zijn de herenkledingontwerpen van Jones subtiel gebaseerd op de details, vormen en constructie van de creaties van Christian Dior. Een Tailleur Oblique-lijn van kostuumreferenties verwijst naar asymmetrisch gesneden Dior-jurken uit de jaren 50 met jassen die diagonaal dichtknopen. Deze herfst zijn blazers en jassen uitgerust met sjerpachtige zijden sjaals - een elegant detail met een interessant achtergrondverhaal. Jones liet zich inspireren door een Richard Avedon-foto uit 1955 van fotomodel Dovima geflankeerd door drie olifanten, waarbij de sjerp van haar Dior-jurk over de met hooi bezaaide vloer van een Parijs circus scheerde.
Daar was ik heel blij mee, zegt Jones over het ontwerp. We dachten: 'Hoe kunnen we die couturejurk vertalen in een mannenkostuum?'
Toen hij zijn nieuwe rol accepteerde, vroeg Jones om in zijn geboortestad Londen te werken. Tegenwoordig brengt hij ongeveer tien dagen per maand door in Parijs, waar het grootste deel van het Dior Men-team is gevestigd. Geen van deze banen is enorm eenvoudig, maar je maakt ze zo gemakkelijk als je kunt, zegt hij. Ik vroeg om dingen die ik leuk vond, om me in staat te stellen mijn werk zo goed mogelijk te doen en om het team het gelukkigst te maken.
De nieuwe studio van Jones, die een reeks kamers in Marylebone, Londen, overneemt, is niet wat je zou verwachten gezien de wereldwijde invloed van dit luxe merk. Het is vriendelijk, leuk en vol industrie; spraakzame modellen arriveren voor fittingen terwijl een jong personeelsbestand navigeert door een ietwat rommelig interieur vol zwaarbeladen kledingrails, hopen kleding en hoge stapels kartonnen dozen.
We werken zoals we willen werken, zegt Jones, vandaag gekleed in een zwarte cashmere trui, zwarte broek en Nike sneakers. Om zijn linkerpols een Rolex met diamanten pavézetting: het was mijn kersttraktatie voor mezelf. Het is mooi - ik denk niet dat het te gek is.
Het bureau van Jones wordt geflankeerd door kledingroedes en planken vol met zijn persoonlijke collectie vintage kleding en zeldzame vondsten. Er zijn zelden creaties te zien van ontwerpers, kunstenaars en clubkinderen uit de jaren 80, waaronder Christopher Nemeth, Melissa Caplan en Rachel Auburn. Een hele rail wordt ingenomen door kledingstukken die zijn ontworpen en gemaakt door Leigh Bowery, de overleden Australische performancekunstenaar, clubprovocateur en modeprovocateur die bekend staat om zijn avant-gardekostuums.
Jones werd geboren in Londen als zoon van een Deense moeder en een Engelse vader, wiens carrière als hydroloog zijn familie zag reizen naar posten in Ecuador, Botswana, Tanzania en Kenia.
Ik kwam altijd in de problemen, zegt Jones, terwijl hij zich zijn ambulante jeugd herinnert. Ik was op peuterregime omdat ik steeds giftige slangen in huis bracht. Jones is tot op de dag van vandaag een vaste klant gebleven, met recente stops zoals Shanghai, Namibië en Tetiaroa, een atol in Frans-Polynesië. Ook dieren in het wild zijn een passie gebleven en Jones is een fervent voorstander van natuurbehoudprojecten. Ik ben niet per se een stadsmens, maar het is wel waar ik werk. Ik ben graag in de buitenlucht, zegt hij. Ik ga naar Tahiti omdat ik met walvissen wil zwemmen.
Na de voltooiing van zijn graad in grafische vormgeving en fotografie aan het Camberwell College of Arts, schreef Jones zich in voor de MA Fashion van Central Saint Martins, waar hij les kreeg van Louise Wilson. Louise is altijd in mijn gedachten, zegt hij over de overleden professor. We waren erg goede vrienden na de universiteit.
Bij zijn afstuderen in 2002 kocht ontwerper John Galliano stukken uit de laatste jaarcollectie van Jones. Er was een jas waarvan ik het vilt zelf had gemaakt, dus daar was ik een beetje boos over, zegt hij. Ik weet niet of hij ze nog heeft. In 2003 lanceerde Jones zijn eigen bedrijf met kapitaal dat werd gerealiseerd door de verkoop van een zeldzame parachuterok van Vivienne Westwood, onderdeel van zijn toen ontluikende collectie vintage kleding.
In de loop van acht seizoenen kreeg het bekroonde merk van Jones een trouwe aanhang vanwege zijn inzichtelijke kijk op hedendaagse herenkleding. De collecties van Jones, gepresenteerd in Londen, Parijs en New York, bevatten trompe-l'oeil gebreide kleding (AW06), joggers van kasjmier (AW07) en overalls van scheerwol (AW07). Ik denk altijd groot, zegt hij. Ik dacht altijd: als je in Parijs laat zien, moet het eruit zien alsof het in Parijs hoort. Zijn ambitie wierp vruchten af en in 2008 werd Jones benoemd tot creatief directeur van het Britse erfgoedmerk Dunhill. Drie jaar later belde Louis Vuitton.
Gedurende de carrière van Jones is samenwerking een terugkerend thema geweest. Terwijl hij zijn eigen merk ontwierp, werkte hij ook samen met namen als Mulberry, Hugo Boss en de Pastelle-lijn van Kanye West; partnerschappen met het Britse voetbalmerk Umbro en later NikeLab waren ook meteen bestsellers. Bij Louis Vuitton drukten zijn collecties het reiserfgoed van het Parijse merk uit met collecties met artiesten (YBA's Jake en Dinos Chapman), ontwerpers (Fragment's Hiroshi Fujiwara) en skateboardmerk Supreme.
Het team van Jones is hecht en loyaal. Het is een bende mensen die ik al jaren en jaren ken. We zijn vrienden en bondgenoten, we steunen elkaar allemaal en praten over dingen. Naast Lucy Beeden, die al meer dan 13 jaar de rechterhand van Jones is, bestaat zijn groeiende Dior-familie uit de Koreaans-Amerikaanse sieradenontwerper Yoon Ahn. Matthew Williams, creatief directeur van het jonge merk Alyx in Los Angeles, is belast met het ontwerpen van veiligheidsgordelachtige metalen gespen die de riemen, rugzakken en de jacquard-schouderbanden van Dior-zadeltassen vastmaken. De gesp komt ook voor op baseballcaps die zijn bedacht door hoedenmaker Stephen Jones, die Jones voor het eerst ergens op een dansvloer ontmoette.
De Amerikaanse dj en muzikant Honey Dijon maakte voor het eerst kennis met Jones door modeontwerper Andre Walker. Sindsdien zijn we vrienden, zegt Dijon, die toezicht houdt op de soundtracks van de Dior-show. Kim is erg leuk om mee samen te werken. De studio is altijd gevuld met muziek en vrienden en gelach. Hij is echter een perfectionist en zeer precies en hij daagt je uit om je best te doen omdat hij zijn best doet.
Terug in zijn studio in Londen kijkt een parfumflesje van kristalglas, gegoten in de vorm van een staande hond, uit op het bureau van Jones vanaf een nabijgelegen boekenplank. Geproduceerd in 1952 als een verzamelobject in beperkte oplage, is het gemodelleerd naar het geliefde hondje van Christian Dior, Bobby, en bevatte het ooit de Miss Dior-geur van het merk. Jones kwam de zeldzame schat tegen toen hij op vakantie was in Egypte, terwijl hij een lokale soek doornam. Het was in de winkel met al dit antiek en ik dacht: 'Daar is Bobby!', herinnert Jones zich. Ik heb Kate [Moss] voor me laten onderhandelen, lacht hij.
Een vintage Dior-parfumflesje dat is opgeborgen in een bazaar in het Midden-Oosten, is een indicatie van het blijvende wereldwijde bereik van het merk. Het is dit aura van mythologie dat Jones belooft te verlengen bij Dior dankzij zijn talent om het verleden zo nieuw leven in te blazen dat we nauwelijks merken dat het er is.
Traditie kan gedijen in een geheel frisse en opwindende context, of het nu gaat om een gigantisch roze bloemenmonster of een collectie die is gemaakt voor moderne renaissancemannen. Jones' kijk op de zaak is echter aanzienlijk bescheidener.
Mensen houden van het merk, zegt hij. Wij zijn slechts verzorgers.
