Northern Light: een interview met ontwerper Cecilie Bahnsen
De Deense ontwerpster over haar zeer geordende benadering van het creëren van dromerige collecties
Voorafgaand aan Cecilie Bahnsen's AW20 catwalkshow in Kopenhagen, wordt mij gevraagd of ik een van haar stukken wil lenen om op het evenement te dragen. Ik kies een zwart fluwelen jurkje van AW19, een typisch volumineus gelaagd nummer met korte pofmouwen.
Dit is geen kledingstijl die ik normaal gesproken zou dragen; ten eerste ziet het er enorm uit op de hanger. Maar zodra ik hem aantrek, realiseer ik me dat de jurk, hoewel oversized, opmerkelijk licht van gewicht en flatterend is. Er lijkt een soort kinetische magie te zijn die ten grondslag ligt aan de constructie die ervoor zorgt dat je rond wilt draaien; plus het is super aanpasbaar en heeft zakken, dus perfect voor het overbrengen van elegante uitstraling en stijlvolle onverschilligheid.
Easy chic is een van de grootste verkoopargumenten van Bahnsen, samen met veelzijdigheid en couture-vakmanschap die de belangrijkste principes van haar esthetiek vormen. De 36-jarige staat bekend om haar zeer draagbare, golvende jurken, die vaak worden omschreven als etherisch, poëtisch en romantisch. Ze zijn ook erg sculpturaal, en het zijn deze architecturale kwaliteiten die haar ontwerpen een voorsprong geven; een vleugje Scandi noir als aanvulling op haar Edwardiaanse stijl.
Het succes van Bahnsen is stratosferisch geweest. In slechts vier en een half jaar heeft haar gelijknamige label een wereldwijd bereik bereikt, met dealers in Azië, Rusland, Noord-Amerika, het Midden-Oosten en Europa. In Londen worden haar ontwerpen verkocht bij Browns, Dover Street Market (waar haar allereerste collectie vandaan kwam) en Selfridges, evenals online bij Net-a-Porter. In 2017 werd ze genomineerd voor de prestigieuze LVMH-prijs, waarmee ze haar reputatie als innovator op het gebied van luxe vakmanschap, textiel en design versterkte.
Bahnsen, de dochter van twee artsen, groeide op in Gentofte, net buiten Kopenhagen, en volgde de Koninklijke Deense Academie voor Schone Kunsten. In mijn familie is het altijd geneeskunde of lesgeven geweest, dus ik ben een vreemde eend in de bijt, zegt de ontwerpster, die in mei haar eerste kind verwacht. Maar mijn oma haakte en breide vroeger, dus ik denk dat ik mijn artistieke kant van haar heb meegekregen.
Na zijn afstuderen verhuisde Bahnsen naar Parijs om te werken als print- en textielassistent voor John Galliano, voordat hij studeerde voor een MA in Mode aan het Royal College of Art in Londen. Ze deed meer ervaring op in de Britse hoofdstad als senior designer bij Erdem, waar ze drieënhalf jaar bleef voordat ze solo ging vliegen.
Ik heb altijd geweten dat ik met mijn eigen merk deze bubbel van creativiteit wilde creëren die [verdedigde] vakmanschap gericht was op liefde voor stoffen en silhouetten, zegt Bahnsen. Ze zit in haar stijlvolle studio in Kopenhagen, een crèmekleurige kelderruimte met babyroze kasten, versierd met grote abstracte vazen door haar vriend, glaskunstenaar Nina Nørgaard. In de achterkamer hangen catwalklooks van de show van gisteren loom in dezelfde volgorde als waarin ze op de catwalk werden gepresenteerd.
De AW20-collectie heeft nog steeds een groot volume – jurken in overvloed, maar ook jassen – alleen de texturen zijn weelderig dan ooit, en tonen een gedurfde omhelzing van daedal couture-technieken en stofmanipulaties in de vorm van patchwork, gesmokt macramé-kant, ingewikkeld borduurwerk , handquilten, gebreide zijde en kreukeleffect met gemêleerd effect.
De natuurlijke wereld is een duidelijke invloed, waarbij haar jurken en jassen vaak worden omschreven als wolken vanwege hun coconing-effect. Maar haar op maat gemaakte stoffen hebben ook hun eigen organische eigenschappen. Golven en vouwen over delicate organza zien eruit als rimpelingen in het zand, terwijl opeengepakte wervelingen en spleten van haar macramee-kant herinneren aan gefossiliseerd koraal.
Je moet elke jurk aanpassen aan de stof, dan werk je ertegen en verander je de aard van de stof, is haar nogal cryptische uitleg over hoe ze deze resultaten bereikt. De show van Bahnsen zelf, misschien wel de meest populaire tijdens de Copenhagen Fashion Week, werd gepresenteerd in een groot, kaal pakhuis, met slechts een uitvergroot beeld van een grimmig Noord-Russisch landschap als achtergrond. De foto, gemaakt door Martina Hoogland Ivanow, was het uitgangspunt van Bahnsen voor de collectie, wat haar aardse tinten en golvende vormen verklaart.
Ik wilde dat koude Scandinavische aspect en een gevoel van buitenaardsheid vastleggen - het heldere ochtendlicht, evenals de magische glinstering die je in de schemering krijgt, zegt de zacht gesproken ontwerper. Als je naar het beeld van Martina kijkt, ben je kalm, maar ook een beetje gespannen.
Dus, heeft ze een favoriet stuk uit de show? Bahnsen wil niet kiezen, maar ze heeft wel een ontroerend verhaal te vertellen. Een paar dagen eerder stelde ze een van haar jonge showmodellen een soortgelijke vraag. Ze zei dat haar favoriete jurk van mij thuis was. Ze vertelde me dat ze had gespaard en vervolgens 15 uur in de rij had gestaan om het in de uitverkoop te kopen, omdat ze het naar een feestje wilde dragen. Ze was zo oprecht en lief! Als je moe en gestrest bent voor een show... nou, dat is heel bijzonder, zegt Bahnsen, terwijl hij een beetje opwelt.
De ontwerpen van Bahnsen zijn meestal monochroom. Het SS20-palet is zwart, wit, narcisgeel en blushroze. Er is ook een ritueel dat ze volgt wanneer ze een verzameling begint: ik begin altijd met de blanken, omdat het alle details onthult; er is een puurheid en onschuld om meer silhouetten en texturen te ontwikkelen. Ik ontwerp in [kleur] secties, maar ik besteed veel tijd aan het uitzoeken hoe ze te verbinden. Ik voel me aangetrokken tot meer mannelijke silhouetten in zwart dan in wit.
De ragfijne jurken van Bahnsen voor SS20 zijn zachtaardig en speels, hoewel er een soep van duister kattenkwaad in het spel is, een moeilijk te plaatsen ruige houding die in de naden suddert. Denk dat de petticoat eruitziet in de film van Peter Weir Picknick bij Hanging Rock of de vrouwelijke jurken in Sofia Coppola's De maagdelijke zelfmoorden .
De ontwerpster introduceerde dit seizoen ook voor het eerst een kostuum, met doorschijnende broeken en jassen die een aanzienlijke krimp in volume markeren van haar volumineuze jurken met pluizige (haar woord) mouwen, wat bewijst dat ze zeker niet vastzit in haar manieren.
Het is duidelijk dat een vormveranderende verbeelding allemaal deel uitmaakt van die creatieve bubbel van haar, dus verwacht nog veel meer verrassingen van deze Deense droomwever.
