Mongolië: de volgende wereldmachtspeler?
Amerikaanse minister van Defensie krijgt paard tijdens bezoek aan Ulaanbaatar - maar Washington lijkt op zoek naar grotere beloningen
De Mongoolse minister van Defensie Nyamaagiin Enkhbold (L) overhandigt de Amerikaanse tegenhanger Mark Esper met paard
Getty Images
Een tussenstop in Mongolië door de nieuwe Amerikaanse minister van Defensie tijdens zijn eerste buitenlandse reis sinds hij de rol op zich heeft genomen, heeft vragen doen rijzen over de interesse van Washington in de regio.
Mark Esper, die in juli James Mad Dog Mattis verving, ontmoette donderdag hooggeplaatste Mongoolse politici in de hoofdstad van het land, Ulaanbaatar, in een poging de banden van de VS met de natie te verdiepen. De Washington Post .
Het is mij een groot voorrecht hier te zijn, bij u te zijn en de mogelijkheid te hebben om te kijken naar verschillende manieren waarop we de banden tussen onze twee landen verder kunnen versterken, zei Esper voorafgaand aan de bijeenkomst.
De leiders van Mongolië bleken even verzoenend en verwelkomden de nieuwe Amerikaanse defensiechef met een ceremonie waarin hij een zevenjarig paard kreeg - het ultieme statusgeschenk voor een krijger, zegt Business insider .
Maar de regering-Trump lijkt veel meer dan een hengst te zoeken in het streven naar nauwere banden met Mongolië: Washington beschouwt de Centraal-Aziatische natie, ingeklemd tussen China in het zuiden en Rusland in het noorden, als een belangrijke strategische bondgenoot in de regio.
Mongolië heeft vorm als het gaat om het weerstaan van de altijd reikende handen van Peking en Moskou. Na de omverwerping van zijn autoritaire communistische regime in 1990, heeft het land getracht de onafhankelijkheid van China en Rusland te behouden door zijn betrekkingen met andere wereldmachten te ontwikkelen, een sterke voorkeur te geven aan de sancties van de Verenigde Naties tegen Noord-Korea en de VS ooit als een derde buurland te beschrijven.
Maar als Washington al een vriend heeft in Ulaanbaatar, wat zit er dan achter de recente heropflakkering van de liefdesaffaire tussen de VS en Mongolië? En zou de regering-Trump Mongolië kunnen helpen om de meest onwaarschijnlijke supermacht ter wereld te worden?
Hoe zijn de betrekkingen tussen Mongolië en China?
Ondanks hun geografische nabijheid hebben Mongoolse leiders hard gewerkt om afstand te nemen van Moskou en Peking.
In 2017 werd zakenman Khaltmaa Battulga - vaak omschreven als de Trump van Mongolië - verkozen tot president op een populistisch en soms anti-Chinees platform, wat duidelijk aangeeft dat het land steeds meer gedesillusioneerd is over de groeiende regionale dominantie van Peking, zegt Reuters .
Toch blijft Mongolië enigszins verlamd door zijn ligging, met meer dan 90% van zijn handel die momenteel via China gaat, volgens Buitenlands beleid tijdschrift.
Ulaanbaatar is naar verluidt op zoek naar alternatieve handelsroutes en productiemethoden, waaronder hulp bij het ontwikkelen van kasjmierwol, een van de belangrijkste exportproducten, tot afgewerkte producten, zodat het niet naar China hoeft te worden verscheept voor verwerking, zegt hij. Bloomberg .
Mongolië heeft ook de woede van China geriskeerd door samen te werken met de VS in militaire operaties. Tijdens zijn bezoek deze week merkte Esper op dat Mongolië een betrouwbare bijdrage heeft geleverd aan operaties in Afghanistan en unieke trainingsmogelijkheden bij koud weer biedt voor Amerikaanse troepen, meldt Foreign Policy.
Wat doet de VS?
Deze groeiende spanning tussen China en Mongolië heeft de weg geëffend voor een Amerikaans diplomatiek charmeoffensief.
Washington lijkt te popelen om de handelskloof te dichten die is ontstaan door de verschuiving van Mongolië uit Peking, en president Battulga heeft hetzelfde enthousiasme geuit, door te laten doorschemeren dat zijn regering investeringen zoekt bij haar derde buren.
De VS lijken deze hoop waarschijnlijk in vervulling te laten gaan nu het een escalerende handelsoorlog met China voert, waarbij beide landen investeringen in infrastructuur hebben gebruikt om hun banden met mondiale bondgenoten te verstevigen. Terwijl China en Ruslandgeld rondgooienin de Stille Zuidzee , Zuidoost-Azië , Afrika en het Midden-Oosten , zou Mongolië een strategische staatsgreep zijn voor de VS, als een belangrijke economische bondgenoot in Centraal-Azië.
Sommige regionale experts hebben zich echter afgevraagd wat Mongolië echt te winnen heeft bij een dergelijk economisch partnerschap.
In een artikel op de website van de in Seoul gevestigde denktank the Asan Instituut voor Beleidsstudies , zegt Sergey Radchenko van de Universiteit van Cardiff dat de handelsbetrekkingen tussen de VS en Mongolië er in 2017 niet in slaagden om zelfs $ 100 miljoen vrij te maken. Ondertussen ging 87,8% van de Mongoolse export in 2017 naar China en kwam 41,8% van de import uit China.
Het echte geld ligt in China, en in mindere mate in Rusland, en de kans om te profiteren komt door tussen de twee ingeklemd te zitten, vervolgt hij.
Dat is de reden waarom Mongoolse beleidsmakers al lang gehecht zijn aan het idee om 'economische corridors' te bouwen die China en Rusland met elkaar verbinden, terwijl de voortdurende affaire van Ulaanbaatar met de VS lijkt neer te komen op een diplomatieke oefening die wordt geïllustreerd door de zogenaamde Mongolia Third Neighbor Trade Act, Radchenko betoogt.
Het Amerikaanse wetsvoorstel, dat nog voor het Congres moet verschijnen, beweert dat Washington Mongolië kan helpen redden van de overweldigende invloed van zijn veel grotere en meer bevolkte buren door simpelweg af te zien van accijnzen op de Mongoolse kasjmierexport.
Hoe zit het met Rusland?
Ondanks hun stormachtige betrekkingen tijdens de Koude Oorlog, heeft Mongolië nu een relatief vriendschappelijke - zij het verre - relatie met Rusland.
De huidige Amerikaanse regering heeft echter een vagere kijk op Moskou en vorig jaar plaatste Rusland Rusland in het middelpunt van een nieuwe nationale defensiestrategie, waarbij de prioriteiten werden verlegd na meer dan anderhalf decennium van focus op de strijd tegen islamitische militanten, zegt Reuters.
Vanuit een puur militair standpunt zou de strategische ligging van Mongolië nuttig kunnen zijn voor de VS, met een hoge ambtenaar van het Pentagon die onlangs opmerkte dat, aangezien de niet aan zee grenzende Oost-Aziatische natie in een moeilijke buurt woont, omringd door Rusland en China, het een belangrijke bijdrage kan leveren aan vredeshandhaving, meldt Buitenlands Beleid.
Ondertussen houdt Rusland de relatie tussen Trump en Battulga nauwlettend in de gaten. Rapportage over de onlangs ondertekende Verklaring over het Strategisch Partnerschap tussen de Verenigde Staten van Amerika en Mongolië, Russisch staatspersbureau TASS zegt dat experts beweren dat dergelijke overeenkomsten grotendeels zinloos zijn en alleen bedoeld zijn om de groeiende internationale steun voor Mongolië aan te tonen.
Er zullen geen significante gevolgen zijn [voor de betrekkingen van Mongolië met Rusland en China] na deze verklaring, zei Andrey Systritsky, voorzitter van de Valdai International Discussion Club, tegen het agentschap. Het is eerder een demonstratief politiek gebaar dat erop gericht is de buurlanden van Mongolië te laten zien dat Mongolië nog enige echte of denkbeeldige politieke steun heeft.
Systritsky beweerde ook dat Mongolië niets te vrezen heeft van zijn buren, en benadrukte dat Ulaanbaatar enigszins voorzichtig is met China, niet omdat daar een specifieke reden voor is, maar gewoon omdat China zo groot en sterk is.
Wordt Mongolië een supermacht?
Het is onwaarschijnlijk maar mogelijk.
Mongolië heeft een schat aan natuurlijke hulpbronnen en volgens Bedrade , bracht een groot deel van de jaren 2000 door te midden van een epische goudkoorts die het moderne equivalent van de negenenveertigers voortbracht die in 1849 naar Californië haastten. Het land beschikt ook over enorme voorraden steenkool en koper - twee bronnen die China en Rusland nodig hebben voor huisvesting bouw en energie.
Inderdaad, in het begin van de jaren 2010 waren experts: voorspellen dat een mijnbouwboom Mongolië tegen 2020 tot een van de snelstgroeiende economieën ter wereld zou maken.
Maar in plaats daarvan is de schuld van het land gestegen, is de valutawaarde sterk gedaald en is het nationale begrotingstekort alarmerend toegenomen, terwijl de buitenlandse investeringen zijn opgedroogd en de economische groei zo goed als tot stilstand is gekomen. Bloomberg gerapporteerd in 2017.
De nieuwssite wijt deze neergang voor een groot deel aan een te grote afhankelijkheid van mijnbouw en handel met China, dat halverwege de jaren 2010 zijn economie aanzienlijk zag vertragen - nog een reden waarom Mongolië handelsbetrekkingen met andere landen wil aangaan.
Een extra hindernis bij het claimen van de status van supermacht is de positie van Mongolië in de ogen van de internationale gemeenschap, betoogt Radchenko van de Universiteit van Cardiff. Eerdere Mongoolse regeringen hebben meerdere keren geprobeerd de diplomatieke banden met het Westen te verdiepen, met zeer beperkte resultaten, schrijft hij op de website van het Asan Institute.
Vorig jaar, merkt Radchenko op, werd het aanbod van Ulaanbaatar om de eerste ontmoeting tussen de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Un en Donald Trump te organiseren afgewezen in het voordeel van Singapore, wat aantoont dat de Mongolen zichzelf hadden overschat als wereldwijde machtsmakelaars - althans voorlopig.
