De beste regionale Italiaanse restaurants in Londen
Van smeltende mozzarella tot heerlijk meerachtige tiramisu, hier is onze selectie van de beste Italiaanse hotspots van de hoofdstad
Jarenlang produceerden Italiaanse restaurants in heel Londen een reeks vermoeide variaties op hetzelfde handjevol gerechten: overgekookte pasta, pizza met dikke korst en misschien een slappe kipcacciatore of bistecca alla Fiorentina.
Meer recentelijk is de Britse hoofdstad echter wakker geworden met het feit dat zelfs het idee van één enkele Italiaanse keuken een concept is dat veel Italianen afwijzen. Over het laarsvormige schiereiland zijn er minstens 20 verschillende stijlen van regionale kookkunst, zo niet veel meer.
Hier zijn dan enkele van de beste regionale Italiaanse restaurants in Londen (plus een paar die alles gewoon goed doen):
Ostuni - Puglia
Het eerste Italiaanse restaurant van Londen dat gewijd is aan de keuken van Puglia biedt gerechten die sterk aan het landschap van de regio doen denken, zegt de Dagelijks telegram , zijn in het oog springende witte kliffen omzoomd met stukjes rood koraal, zijn ongebaande olijfgaarden, zijn woeste, brandende hitte.
Ostuni begon zijn leven in Queen's Park en heeft onlangs een nieuwe vestiging geopend in Highgate Village - en critici zijn het erover eens dat de wijk in Noord-Londen des te rijker is vanwege haar aanwezigheid.
Het eenvoudige interieur van Ostuni is voorzien van steen uit Locorotondo op de muren, de bar en de vloer, met eenvoudige houten stoelen en eenvoudige tafelsettings.
Het menu biedt een scala aan kleine voorgerechten, perfect om te delen, waaronder een smeltende burrata geserveerd met aubergine, paprika en tomaat, en een licht gehavende calamares en courgettes, die zo knapperig zijn als tempura.
Hoofdgerechten zijn een meer solide aangelegenheid met een selectie van vis- en vleesgerechten, waaronder een geroosterde lamsbout, licht gekruid en geserveerd met knoflook, witlof en licht al dente linzen.
Het is de moeite waard om als toetje te blijven hangen, als je ruimte hebt, om de heerlijke Caprino mantecato, een met honing besprenkelde geitenwrongel, te combineren met een koud glas complexe pittige Moscato uit de kustplaats Trani.
Tenzij je in Queen's Park woont, zegt Richard Godwin in de... Londen Avond Standaard , 'Je zou wensen dat er zoiets als Ostuni in je eigen landhuis was.
Enoteca Rosso - het noorden
Britse gasten zijn waarschijnlijk meer bekend met het eten van Zuid-Italië, rijk aan tomaten en doordrenkt van olijfolie, dan met de elegante keuken van het noorden en de nadruk op vlees en zuivel. Enoteco Rosso, aan Kensington High Street, probeert dat recht te zetten met een noordelijk getint menu dat verkenning aanmoedigt.
De meeste gerechten zijn er in drie maten, zodat nieuwsgierigen vrij kunnen rondlopen door een selectie kleine schotels. Het menu wisselt regelmatig, met alles wat in het seizoen is, maar het leidende principe schijnt door: klassieke gerechten nauwkeurig gekookt en slim gepresenteerd. Lamsragout met saffraan-tagliatelle is een goed voorbeeld, het gouden nest van pasta met een aardse vleesstoofpot.
De kaas- en charcuterieplank zijn ook moeilijk te weerstaan - en een stapel parmaham, met pistache bezaaide mortadella en romige burrata is precies het excuus dat je nodig hebt voor een rondleiding door de wijnkaart. Uitgebreid (en allemaal Italiaans), het bevat tal van goede opties per glas.
Smeden - multiregionaal
Alle afbeeldingen copyright van Nick Rochowski. Geen ongeoorloofd gebruik toegestaan zonder schriftelijke toestemming van Nick Rochowski.
Als het waar is dat je met je ogen eet, dan is het interieur van Fucina al een waar feest voordat je gaat zitten.
Ontworpen door Andy Martin Architects, is het duidelijk dat hier een zelfverzekerde hand aan het werk is vanaf het moment dat je door de parmantig hellende schuifdeur voordeur stapt. Binnen staan eenvoudige houten tafels en limoengroene stoelen onder een plafond gemaakt van bakstenen die als industriële stalactieten naar boven buigen, alsof een waterlek ze gedurende meerdere eonen geleidelijk naar beneden heeft gedwongen.
Spektakel ingeslikt, het is tijd voor eten - en het menu van Fucina stelt niet teleur. Georganiseerd in de typisch Italiaanse structuur van antipasti, pasta en secondi (hier vermeld als dalla Fucina of uit de smidse), heeft het team desondanks geen problemen met het mixen en matchen van gerechten van het hele menu, zodat gasten kunnen kiezen wat ze willen zonder gestraft te worden door elkaar te moeten zien eten terwijl ze wachten tot hun eigen gang komt.
De Week Portfolio verlengde de vriendschap door een veerkrachtige tempura-achtige gefrituurde inktvis te bestellen naast een magnifieke krab- en kreeftraviolischotel om te beginnen, alvorens te vragen om een grote pappardelle met konijnenragu die tegelijkertijd met kalfskotelet Milanese arriveerde - de laatste schotel strekt zich uit over de volle breedte van het bord en dreigt de hele tafel over te nemen.
Het dessert van tiramisu is rijk en diep, maar het pistache-ijs is misschien een beetje dun van smaak - het enige lage in een menu dat meestal als het plafond erboven zweeft.
Octopus - Venetiaans
Polpo's Venetiaanse revolutie werd populair tijdens de recente Londense mode voor kleine bordjes. Of je nu van deze stijl van dineren houdt of niet, het menu van Polpo biedt tal van lekkernijen die het delen tot een aanvaardbare ervaring maken. Voor Jay Rayner in de bewaker , Polpo's hoogtepunten zijn de gesneden lever op crostini en de fritto misto van inktvis, garnalen en ansjovis in een vetvrij beslag. Het beste van alles zijn de 'Stripjes inktvis in zijn eigen inkt, bedekt met gremolata', die 'zwart zijn zoals de helm van Darth Vader zwart was'. Volgens de Dagelijks telegram 'Tapas is nog nooit hipper geweest.'
Kerstman - Toscaans
Babbo neemt je 'direct terug naar Toscane', zegt thriller , met zijn 'entertaining maitre d' (als je hem in de juiste stemming brengt, zingt hij), superjonge en getalenteerde chef Carlo Scotto (die zijn karbonades verdiende met Angela Hartnett in Murano en bij Galvin La Chapelle), en familiefoto's overal.' De in Toscane geboren chef-kok Douglas Santi begon zijn kookcarrière op 13-jarige leeftijd, voordat hij in een aantal restaurants van Alain Ducasse ging werken. Het is een Italiaans restaurant 'voor mensen die het weten in plaats van poseurs', zegt Zoe Williams in de Telegraaf . Een hoogtepunt is de rib-eye steak, zegt Williams: 'Ik kan me niet voorstellen dat deze wordt overtroffen. Zo sappig, zo goed gepresenteerd, zo no-nonsense, zo ongelooflijk vlezig.' Dit is een ode aan Toscane, gedropt in het centrum van Mayfair.
Maatwerk - Calabrisch
Sartoria biedt niet alleen 'zonder twijfel de beste tiramisu in Londen', zegt Grace Dent in de Avond Standaard , het is ook een restaurant met genoeg stijl om 'je het gevoel te geven dat je een actrice van Federico Fellini bent, als je even langskomt voor een bord polenta'.
De expertise van voormalig L'Anima-chef-kok Francesco Mazze ligt in zijn geboorteland Calabrië, zegt Foodisme .
Mazzei's Chicken Marsala met Tortellini is 'een masterclass in broederschap', zegt Tim Hayward in de Financiële tijden : 'zo helder als glas, met net genoeg geleiachtige zijdezachtheid om duidelijk te maken dat er veel kip is ontstaan.'
Het is een restaurant dat, net als de regio die het inspireerde, om een tegenbezoek vraagt, zegt Dent.
Bocca di Lupo - multiregionaal
Met ingrediënten die elke week twee keer per week naar het land worden gevlogen, zou Bocca di Lupo 'misschien wel de beste Italiaan van Groot-Brittannië kunnen zijn', zegt Terry Durack in De onafhankelijke . Het restaurant heeft een reeks prijzen gewonnen, waaronder in 2009 uitgeroepen tot beste restaurant in Londen door Time Out en Best Wine List in Tatler's 2013 restaurant awards. Hoewel het beweert regionaal te zijn, moet het misschien nauwkeuriger worden omschreven als multiregionaal met gerechten die uit de hele lengte en breedte van Italië zijn uitgekozen, en de oorsprong van elk gerecht duidelijk aangegeven op het menu. Italië's 'culinaire regionalisme brandt fel', zegt Tom Parker Bowles in de Dagelijkse mei L , 'wat Bocca Di Lupo paradoxaal genoeg onauthentiek maakt... Maar die gerechten zijn net zo'n echte smaak van het land als je ergens aantreft.'
Hoogtepunten zijn onder meer 'Scottadito lamskoteletten, vers van de grill, die op de juiste manier aan de vingers worden gebrand, zwaar gezouten en gezegend met frazzled vet' en 'crespelle, zwaar met puree, kaas en aardappelen: hemelse, glorieuze Siciliaanse stodge', zegt Parker Bowles.
De oude pizzeria van Michele - Napels
Ja, dat is het restaurant – het restaurant dat beroemd is geworden door Elizabeth Gilberts megaverkopende boek-gedraaide film Eat Pray Love, het restaurant waar ze verklaarde: 'Ik hou zoveel van mijn pizza, dat ik in mijn delirium ben gaan geloven dat mijn pizza misschien wel van me houdt.'
Maar reken dat niet af tegen deze Londense buitenpost van het Napolitaanse origineel, dat eerder dit jaar in Stoke Newington werd geopend (de andere vestigingen zijn in Tokio en Rome), en denk in godsnaam niet eens aan Hawaiianen - of wat voor toppings dan ook , echt - meer dan tomaat en kaas.
L'Antica Pizzeria da Michele, schrijft The Guardian, 'heeft zich generatie na generatie laten gelden als een toonbeeld van purisme'. Dat betekent slechts twee pizza's op het bord - de margherita en de marinara. Als je geluk hebt, is er misschien een toetje.
'Het is geen ingewikkeld menu', merkt de London Evening Standard droogjes op, en 'alles – alles – is Italiaans; Het zou me niet verbazen als het kraanwater zou worden aangesloten op een bron in Campanië'.
Een dergelijke eenvoud betekent lichtheid en super-onderscheiden smaken. 'De beste pizza in Londen?' vervolgt de Standaard. 'Mogelijk.'
Vasco & Piero's Paviljoen - Umbrië
Het is niet nieuw – het gaat zelfs richting de 50 – maar zoals de Guardian meldt, blinkt dit Umbrische restaurant nog steeds uit. De regionale focus is 'een standpunt dat ze innamen lang voordat de kleinere osterie klokte, dat concentreren op een specifieke regio een fluitje van een cent was. Het is niet in een bestuurskamer naar boven gehaald, het is gewoon zo.'
Dat betekent enorme schalen verse pasta, elke dag in eigen huis gemaakt; vlees en vis die nooit worden ingevroren; en truffels in het seizoen. 'Veel van de producten hier zijn rechtstreeks afkomstig van kleine Umbrische boerderijen', zegt Time Out, en het menu verandert twee keer per dag.
Het voegt er immers aan toe, als Vasco & Piero dit al zo lang doen, moeten ze iets goed doen.
Kookpan
Sinds de opening in 2016 heeft Padella in Borough Market een schijnbaar eindeloze stroom klanten gezien die uren op een tafel willen wachten - en het is niet moeilijk te begrijpen waarom.
Als een uitloper van de Islington-instelling, Trullo, heeft Padella banden met een van de meest consistent uitstekende Italiaanse restaurants in de buurt van Londen, zegt Grace Dent in de London Evening Standard .
Terwijl het origineel van chef-kok Tim Siadatan allemaal linnen tafelkleden is, ouderwets chic en veel keuze, is Padella's een schaarse witte ruimte met een vereenvoudigd menu van één vel, zegt Dent.
Van het to-the-point menu bestaande uit slechts zes antipasti en acht pastagerechten, is de rundercarpaccio (gemaakt met filet van Dexter) heerlijk aards, zegt Ben Norum, ook in de Standard , en de hoge kwaliteit van de producten is overal duidelijk.
Van de aangeboden hoofdgerechten zijn hoogtepunten de Italiaanse venkelworst tagliatelle en ricotta ravioli met salieboter, evenals de altijd uitstekende kenmerkende pappardelle met acht uur durende runderschenkelragout.
Het effect van deze no-faff, no fuss-benadering betekent dat Padella zijn strakke eenvoud behoudt en die verrassend zeldzaamste eetopties biedt, een fijne kleine vondst voor een goede maar informele voeding, knal in het hart van toeristisch Londen, zegt Dent.
Toch is het ook een beetje het slachtoffer geworden van zijn eigen succes, met wachttijden die vaak oplopen tot meer dan een uur en cursussen zonder pauze.
De gemiddelde doorlooptijd van 75 minuten is onaangenaam snel, zegt Tania Ballantine in Time Out , maar als het personeel het wat rustiger aan kan doen met het behandelen van klanten als met venkel bezaaide worstjes, zou Padella geweldig kunnen zijn voor het avondeten. Voor nu zal het goed zijn voor een stijlvolle express-lunch.
6 Southwark Street, Londen, SE1 1TQ; padella.co
