The Garden Cafe review: een traktatie met groene vingers
Het restaurant van het Garden Museum is rijk aan geschiedenis - en echt seizoensgebonden gerechten
Het Garden Museum and Cafe, op de zuidelijke oever van de Theems, is gebouwd op heilige grond. Niet figuurlijk, maar letterlijk: bouwers die er vorig jaar aan het werk waren, stuitten op de stoffelijke overschotten van maar liefst vijf aartsbisschoppen van Canterbury, onder wie Richard Bancroft, die toezicht hield op de publicatie van de King James Bible.
Misschien had dat geen complete verrassing moeten zijn. Het museum is gevestigd in St Mary-at-Lambeth, een middeleeuwse kerk naast Lambeth Palace, de officiële residentie van Bancroft en zijn soortgenoten sinds de 13e eeuw.
Voor tuinders spelen de begraven aartsbisschoppen echter de tweede viool naast twee andere vaste bewoners van het kerkhof.
De eerste, John Tradescant de oudere, was een 17e-eeuwse tuinman en natuuronderzoeker die naar Arctisch Rusland en Noord-Afrika reisde om piraten te bestrijden terwijl hij zaden en stekken verzamelde voor zijn botanische collectie. De tweede is zijn zoon, John Tradescant de jongere, die niet ver van de boom viel. Als hoofdtuinman van Charles I importeerde hij planten en bomen uit de Amerikaanse koloniën en legde hij de tuinen van het Queen's House in Greenwich aan.
Drie eeuwen later werden de vader en zoon met groene vingers de redders van St Mary's. De oude kerk werd in 1972 ontwijd en was het slachtoffer van industriële achteruitgang en ontvolking, en een paar jaar later stond de sloop gepland toen Rosemary Nicholson de graven van de Tradescant ontdekte en campagne voerde om er een museum over tuinbouwgeschiedenis van te maken.
Deze resoluut stedelijke plek, tussen Lambeth Road en de dijk, moet een vreemde locatie hebben geleken voor een tuinbouwtentoonstelling. Nu, na een generatie van gentrificatie, is het de perfecte plek voor een stadstuin - en een restaurant met uitzicht.
Op een kille middag van mist en melkachtige zonneschijn zijn de dikke glazen wanden van de eetkamer een Turneresque lappendeken van licht en schaduw. Vooraan ligt de Theems, aan de ene kant een binnentuin met daarin het Tradescant-graf, en aan de andere kant een grotere wig gazon en sierhaag. Achter een laan met kale bomen is de open lucht, alleen onderbroken door de witte torens van de Battersea Power Station.
Het menu omarmt, net als het gebouw, de locatie. Veel ingrediënten zijn lokaal geproduceerd - slablaadjes van Keats Community Urban Farm in Bexhill, brood van The Snapery in Bermondsey - maar er is niets kleins aan de manier waarop ze zijn samengesteld. Chef-koks Harry Kaufman (voorheen van Lyle's en St John Bread & Wine) en George Ryle (van Padella en Primeur) lieten zich voor hun steeds wisselende collectie gerechten inspireren uit Italië en Scandinavië.
De salade van peer, radicchio, Beenleigh Blauwe kaas en walnoten is Instagram-pretty, een tuin op een bord. Maar het is zowel leuk om te eten als om naar te kijken, de rijkdom van de kaas geflatteerd door de zachte zoetheid van het fruit, de scherpte van de bladeren en het knapperige van de gekonfijte noten. Burrata met cime di rapa - romige mozzarella met bittere raapblaadjes, zacht gestoofd in olijfolie - is ingetogen en puur.
Het hoofdgerecht van zeeforel is even overzichtelijk - en even goed geserveerd door een natuurlijke sauvignon blanc, die helemaal aardser is dan zijn commerciële neef (een groot deel van de wijnkaart is biologisch of natuurlijk). De vis, dik en opaalachtig, wordt geleverd met roze dennenaardappelen en monniksbaard, die eruitziet als zeekraal maar de smaak van spinazie heeft. Een lichte botersaus geeft een vleugje rijkdom en een pikantheid - maar slechts een hint.
Dit is eten in mineur, winters en troostend als een Scandi noir boxset. Het is echt een seizoensrestaurant: in de lente en de zomer, als de bomen in knop komen en de nieuwjaarsoogst op het menu staat, zal het allemaal heel anders zijn.
The Garden Cafe, London SE1, is op dinsdag en vrijdag dagelijks geopend voor lunch en diner
