De argumenten voor en tegen privatisering van de NHS
Overheid beschuldigd van 'heimelijke' verkoop van gezondheidsdiensten
De conservatieve partij heeft keer op keer gezegd dat de National Health Service niet te koop is.
Een amendement dat ervoor zou hebben gezorgd dat de NHS door de overheid gefinancierd en gratis blijft op het moment van levering in de post-Brexit-handelswet van de regering, werd in januari van dit jaar door de Tories gescheurd, De onafhankelijke gemeld.
De wijziging zou ook beperkingen hebben opgelegd aan de verkoop van patiëntgegevens. Een significante verandering in de manier waarop GP-records worden geopend en gebruikt, staat al op de agenda, zei de krant' s chief business commentator James Moore, die denkt dat de verhuizing er positief sinister begint uit te zien.
Volgens NHS Digitaal , het nieuwe proces voor huisartsgegevens voor planning en onderzoek (GPDPR) zal echter veilige, beveiligde, wettige en passende toegang bieden tot huisartsgegevens voor gezondheids- en sociale zorgdoeleinden zoals planning, inbedrijfstelling, beleidsontwikkeling, volksgezondheidsdoeleinden (inclusief Covid -19) en onderzoek.
Campagnegroep Foxglove vertelde Moore dat het plan neerkomt op een door de overheid gesteund plan om de gegevens van 55 miljoen mensen beschikbaar te stellen aan 'derde partijen', waaronder grote technologie- en farmaceutische bedrijven.
Huisartsendiensten zijn een gebied waar de particuliere sector steeds meer belangstelling voor krijgt, zei politiek adviseur Andrew Fisher in de bewaker . De regering privatiseert heimelijk de NHS onder het mom van de pandemie, schreef Fisher, en het blijft een vraag waarom £ 10 miljard aan financiering zal worden besteed aan particuliere ziekenhuizen om de Wachtlijst achterstand NHS , in plaats van [uitbreiding] NHS-capaciteit.
Maar de conservatieven weten maar al te goed dat het bedreigen van de NHS-belofte van gratis gezondheidszorg op het moment van toegang politieke zelfmoord zou zijn, zei hij. de toeschouwer ’s Isabel Hardman. Campagnevoerders en critici zijn meer geïnteresseerd in het bestrijden van een spook, zei ze, dan te wijzen op de onmiskenbare problemen met de regering. laatste voorgestelde gezondheidswetgeving .
Het debat over privatisering van de NHS is niet nieuw. Het steekt zijn kop op vrijwel elke keer dat er nieuwe wetgeving wordt voorgesteld voor de NHS, en bij elke verkiezing zei de voorzitter van de strategie van Nuffield Health toen het wetsvoorstel deze zomer aan zijn reis door het Lagerhuis begon. Dus wat zijn de argumenten voor en tegen de radicale stap van privatisering?
De morele zaak
Voor zijn dood waarschuwde professor Stephen Hawking dat de regering de NHS in de richting van een Amerikaans verzekeringssysteem brengt, gerund door... particuliere bedrijven, en drong erop aan: we moeten de oprichting van een tweeledige dienst voorkomen.
Een langdurige gebruiker van de NHS, die al meer dan 50 jaar met motorneuronziekte heeft geleefd, schreef Hawking in: de bewaker dat de NHS de eerlijkste manier is om gezondheidszorg te verlenen.
Het morele argument voor een openbaar systeem dat gratis zorg levert aan iedereen, ongeacht rijkdom of status, was ooit onaantastbaar - en zelfs voorstanders van meer privatisering trekken het principe nog steeds niet in twijfel, althans niet in het openbaar.
Toch werd de dienst opgezet ondanks politieke oppositie, zei Hawking. De publieke opinie kan opnieuw verschuiven, vooral wanneer het argument wordt aangevoerd dat de dienst nu simpelweg te duur is om te draaien, gezien de vergrijzing die de oprichters niet hadden voorzien.
Openbare gezondheidszorg is efficiënter
Dat lijkt misschien een verrassende bewering, met de heersende wijsheid sinds de Thatcher-jaren dat staatscontrole inherent inefficiënt is en interne markten besparingen opleveren. Maar in 2017 vertelde Hawking aan de Royal Society of Medicine: Internationale vergelijkingen geven aan dat de meest efficiënte manier om goede gezondheidszorg te bieden, is dat diensten door de overheid worden gefinancierd en door de overheid worden beheerd.
Een van die vergelijkingen is een 2012 studie door als Amerikaans-Bosnisch team, kijkend naar zorgstelsels in verschillende landen, die tot de conclusie kwamen dat systemen die hun zorg rantsoeneren door overheidsvoorzieningen of overheidsverzekeringen, lagere kosten per hoofd van de bevolking met zich meebrengen.
De VS, met zijn particuliere op verzekeringen gebaseerde systeem, geven meer uit aan gezondheidszorg per persoon dan enig ander land, OESO-cijfers laten zien. Patiënten in landen met een door de overheid gecontroleerd systeem, zoals Duitsland en Canada, hebben echter meer vertrouwen in hun gezondheidszorgstelsels, en Meer om te sterven enquête van meer dan 20.000 mensen wereldwijd onthuld.
Continuïteit van zorg
Particuliere bedrijven zullen niet langer doorgaan met het leveren van een onrendabele dienst dan nodig is. Dit kan leiden tot een gebrek aan continuïteit, waarbij sommige patiënten merken dat hun zorgverleners veranderen tijdens een ziekte.
Om deze reden, schrijft de oudere geduldige columnist van The Guardian Dick Azijn (niet zijn echte naam), zou geen enkele dienst, zoals huisartsen, waar continuïteit essentieel is voor de patiënt, niet naar particuliere bedrijven moeten gaan met korte contracten.
Continuïteit is vooral cruciaal voor oudere patiënten, zegt Lara Sonola van de gerespecteerde gezondheidsdenktank the Koningsfonds . Een goede continuïteit van zorg wekt vertrouwen, schrijft ze. Continuïteit kan zo simpel zijn als het personeel dat de naam van een patiënt kent. De NHS is geen toonbeeld van continuïteit - maar weinigen beweren dat meer privatisering dit zou verbeteren.
'Kleverige prijzen'
Het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem lijdt aan [dit] bizarre fenomeen, schrijft Elisabeth Rosenthal op CNN .
Jaar na jaar stijgen de kosten van medicijnen en andere behandelingen. In plaats van goedkoper te worden naarmate ze meer verspreid worden, worden nieuwe medicijnen, tests en procedures juist duurder. Wanneer een ziekenhuissysteem erin slaagt om extreem hoge prijzen te rekenen, biedt het dekking voor anderen om die van hen te verhogen, zegt Rosenthal.
Andere landen omzeilen dit door kosten in rekening te brengen voor diensten die door de overheid worden vastgesteld, ook al zijn providers privé. In Japan zou een echocardiogram minder dan $ 100 kosten, zegt Rosenthal. Dezelfde procedure kost misschien $ 1.714 in Massachusetts - of $ 5.435 in New Jersey.
Transparantie
Particuliere bedrijven verschuilen zich achter commerciële vertrouwelijkheid en publiceren geen rekeningen over hoe ze overheidsgeld hebben uitgegeven, benadrukte Dr. Philippa Whitford, parlementslid van de Scottish Nationalist Party. tweede lezing van de voorgestelde Health and Care Bill dit jaar.
Inschrijven Tijd tijdschrift in 2013 zei Stephen Brill dat de kosten van behandeling in Amerikaanse ziekenhuizen vaak moeilijk te beoordelen waren vanwege een gebrek aan transparantie. En Amerikaanse patiënten – vooral de allerarmsten – tasten in het duister, zonder enig idee wat hun rekeningen betekenen.
Ervoor zorgen dat verzekeraars prijstransparantie bieden, kan de blijvende erfenis van de Trump-regering blijken te zijn met betrekking tot gezondheidszorg, Forbes gerapporteerd in 2020. De verhuizing betekende een belangrijke stap voorwaarts op weg naar het verbeteren van de omstandigheden waaronder de zorgmarkt opereert, waarbij patiënten nu toegang hebben tot de geschatte kosten van diensten voordat ze hun behandeling en aanbieder kiezen.
Transparantie, maar ook stabiliteit, financiering en verantwoording ontbreken echter ook in de door de Tories voorgestelde gezondheidszorgwetgeving, merkte Labour-parlementslid Rachael Maskell op in dezelfde parlementaire sessie.
Keuzes voor patiënten
De NHS wordt door zijn tegenstanders vaak gezien als een one-size-fits-all systeem, terwijl een geprivatiseerde dienst patiënten in staat zou kunnen stellen beter te kiezen waar ze behandeld willen worden - en welke behandeling ze willen ondergaan. In feite is sinds het midden van de jaren negentig een aanzienlijke mate van patiëntenkeuze in de dienst geïntroduceerd, de bewaker gemeld. Thomas Cawston van denktank Reform vertelde de... BBC dat concurrentie binnen de NHS de keuze voor patiënten maximaliseert en dat meer privatisering daarom een goede zaak zou zijn.
Maar providerkeuze heeft een beperkte waarde, vervolgde The Guardian. In landelijke delen van het land zouden de meeste patiënten alleen het dichtstbijzijnde ziekenhuis willen bezoeken - in feite is het misschien onmogelijk voor hen om ergens anders heen te reizen.
Bovendien suggereert de ervaring uit de VS dat een volledig privaat systeem alleen de welgestelde mensen keuze geeft. Brill waarschuwde in 2013 dat de 42 miljoen Amerikanen zonder ziektekostenverzekering weinig keuze hebben uit ziekenhuizen [en] geen keuze uit de medicijnen die ze moeten kopen of de laboratoriumtests of CT-scans die ze moeten krijgen. Hij voegt eraan toe: het zijn machteloze kopers op een verkopersmarkt waar de winst van de verkopers het enige zekere is.
Een nieuwe start
In 2017 schreef een arts met 20 jaar ervaring in de toeschouwer zei dat de NHS een verwarde mengelmoes van kortetermijnoplossingen was geworden die lukraak en ongecoördineerd waren opgelegd aan een anachronistisch model. Hoewel hij stopte met het aanbevelen van privatisering, zegt hij dat het huidige systeem onhoudbaar is.
We moeten creatief nadenken over hoe we de NHS kunnen financieren, schrijft hij. Bijvoorbeeld: als mensen bereid zijn te betalen voor hun zorg, mogen ze dat dan doen? Moeten recepten worden gesubsidieerd voor degenen die ze kunnen betalen, en moeten we kosten in rekening brengen voor huisartsenafspraken zoals de Scandinaviërs doen? Zou de NHS een basisservice kunnen bieden, met een ziektekostenverzekering voor de extra's?
In zijn rapport suggereerde Darzi dat privatisering noch het probleem, noch de oplossing is. De overgrote meerderheid van de gezondheidszorg blijft in de publieke sector, zei hij, en het probleem verbleekt in vergelijking met de financierings- en personeelscrises.
Vier jaar later was The Spectator's Hardman het ermee eens: Privatisering lijkt te werken als een psychologische truc in de Britse liefde voor de NHS: het is altijd aanwezig als een bedreiging voor het voortbestaan van de gezondheidsdienst, in de mate dat dringendere problemen worden genegeerd . Nog urgenter, schrijft ze, zijn de gapende vacatures in veel disciplines binnen de NHS en het wetsvoorstel van de regering zonder enig detail over personeelsplanning.
