Vluchtelingen in Groot-Brittannië: de feiten achter de krantenkoppen
De mythes ontkrachten dat Groot-Brittannië een vluchtelingenmagneet is en dat asielzoekers een last voor de staat zijn
Aris Messinis / AFP / Getty Images
Groot-Brittannië komt ten onder toenemende druk om te reageren op de humanitaire crisis in Europa en haar deuren te openen voor meer vluchtelingen. Er zijn ook steeds meer oproepen om de mythen en negatieve stereotypen die door politici en de pers over vluchtelingen worden verspreid, onder ogen te zien.
David Cameron leidde vorige maand tot verontwaardiging nadat hij vluchtelingen in Calais als 'zwermen' had bestempeld, terwijl een onderzoek namens de Britse Rode Kruis ontdekte dat de woorden die mensen het meest associëren met berichtgeving in de media over vluchtelingen en asielzoekers 'illegale immigranten' en 'scroungers' zijn.
We moeten dringend een debat voeren over hoe we de groeiende wereldwijde vluchtelingencrisis kunnen oplossen, schrijft politiek activist en journalist Owen Jones in de bewaker . 'Maar om het goed te doen, moeten we op zijn minst de feiten juist hebben – en stoppen met ons overgeven aan de mythe[en].'
Enkele van de meest voorkomende mythen zijn:
Groot-Brittannië laat iedereen binnen
Het Britse asielsysteem is een van de strengste ter wereld en de meeste asielaanvragen worden afgewezen door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Gemiddeld kent Groot-Brittannië slechts aan ongeveer 40 procent van de mensen de vluchtelingenstatus toe. Aanvragers zijn verplicht om 'geloofwaardig bewijs' te overleggen van hun situatie en bewijs van hun vervolging wanneer ze hun land ontvluchten.
Groot-Brittannië is een vluchtelingenmagneet
De burgemeester van Calais, Natacha Bouchard, noemde Groot-Brittannië ooit het 'El Dorado voor vluchtelingen', maar experts zijn het erover eens dat dit verre van de realiteit is. Van de honderdduizenden migranten die Europa bereiken vanuit Afrika en het Midden-Oosten, wil slechts een kleine minderheid naar het VK komen en nog minder zullen de reis over het Kanaal proberen, schrijft Jonathan Portes, directeur van het National Institute van economisch en sociaal onderzoek, in de bewaker .
Vorig jaar probeerden slechts 24.914 mensen asiel aan te vragen in Groot-Brittannië, vergeleken met 97.275 in Duitsland, volgens de Migratie Observatorium . Dit jaar verwacht Berlijn dat dat aantal zal oplopen tot 800.000 en zelfs tot een miljoen. Van de vier miljoen vluchtelingen die zijn gevlucht voor de aanhoudende oorlog in Syrië, heeft Groot-Brittannië er slechts 215 verwelkomd. Ter vergelijking: Turkije opende zijn deuren voor 1,8 miljoen mensen, ondanks een BBP per hoofd van de bevolking dat ongeveer vier keer zo laag was als dat van Groot-Brittannië.
Asielzoekers zijn een aanslag op de economie en het socialezekerheidsstelsel
Een van de meest voorkomende mythes is dat mensen die asiel aanvragen in Groot-Brittannië grote aalmoezen ontvangen van de staat. In werkelijkheid hebben ze geen recht op huisvesting van de gemeente en krijgen ze weinig overheidssteun - soms slechts £ 5 per dag. 'Verre van een gemakkelijke rit, vluchtelingen en asielzoekers hebben vaak ernstige problemen als ze eenmaal in het VK aankomen', zegt het Britse Rode Kruis. Ze mogen pas werken als ze asiel hebben gekregen – een proces dat enkele maanden tot meerdere jaren kan duren – waardoor ze kwetsbaar zijn voor uitbuiting.
'Asielzoekers komen niet naar het VK om een uitkering aan te vragen. Sterker nog, de meesten weten niets over uitkeringen voordat ze aankomen en hadden geen verwachting dat ze financiële steun zouden krijgen', zegt de Britse Vluchtelingenraad . De meeste asielzoekers die naar het VK kwamen, vertelden de Ondersteuningsnetwerk voor vluchtelingen dat zij geen verwachting hadden van financiële steun; het enige wat ze wilden was een veilige plek bereiken.
Verre van een belasting voor de economie, hebben vluchtelingen lange tijd een enorme culturele, sociale en economische bijdrage geleverd aan Groot-Brittannië. Ongeveer 1.200 medisch gekwalificeerde vluchtelingen zijn geregistreerd in de database van de British Medical Association en zelfs de meest typisch 'Britse' instellingen - zoals fish and chips en het Marks & Spencer-winkelimperium - werden door vluchtelingen naar het VK gebracht.
Het aantal vluchtelingen in Groot-Brittannië stijgt enorm
'Ondanks de hysterie neemt het aantal vluchtelingen in Groot-Brittannië juist af', zegt de bewaker . De Britse Vluchtelingenraad meldt dat het aantal de afgelopen vier jaar met 76.439 is gedaald. Ter vergelijking: het aandeel vluchtelingen in ontwikkelingslanden is het afgelopen decennium gestegen van 70 naar 86 procent. Uit een peiling van de denktank British future in 2012 bleek dat de helft van de Britten dacht dat meer dan tien procent van de mensen in het land vluchtelingen waren. Een op de twintig gelooft dat de meerderheid van de Britse bevolking vluchteling is. Het werkelijke cijfer is minder dan één procent.[[{'type':'media','view_mode':'content_original','fid':'84207','attributes':{'alt':'',' class':'media-image','height':'571','style':'font-size: 0.8125em;','width':'800'}}]]
Er zijn veel 'valse asielzoekers'
Er zijn velen die asielzoekers ten onrechte verwarren met economische migranten die de keuze hebben gemaakt om naar Groot-Brittannië te reizen op zoek naar werk. De overgrote meerderheid van de mensen die in Europa aankomen en asiel aanvragen in het VK, zijn Syriërs. Vele anderen zijn op de vlucht voor burgeroorlog, geweld en onderdrukking in landen als Eritrea, Afghanistan, Irak en Somalië. 'Juridisch en moreel gezien zijn het geen illegale immigranten, laat staan 'schijn-asielzoekers'', zegt Portes.
Hope Hanlon, de voormalige Britse directeur van het Hoge Commissariaat voor Vluchtelingen van de VN eens aangespoord 'de gemiddelde Brit' om te erkennen dat vluchtelingen normale, gewone mensen zijn die gedwongen zijn onvoorstelbare omstandigheden te ontvluchten. 'Ze proberen alleen maar het Britse publiek te bereiken,' zei ze, 'en we hopen dat het Britse publiek de uitgestoken hand zal grijpen.'
