Sterfgevallen door beroemdheden: waarom stierven zoveel beroemde mensen in 2016?
Muzieklegendes Prince en David Bowie behoorden tot de vele spraakmakende slachtoffers van het jaar
Eerst was het David Bowie. Dan Terry Wogan – en dan Alan Rickman, Harper Lee, Ronnie Corbett, Paul Daniels, Victoria Wood en Prince. Dat was pas in de eerste vier maanden van 2016, waardoor de vrees ontstond dat er tegen het einde van het jaar niemand meer in de entertainmentindustrie zou zijn.
Na het verlies van een aantal anderen, waaronder Gene Wilder, Leonard Cohen en Muhammad Ali, leek het alsof 2016 vooral dodelijk was geweest voor beroemde gezichten. The New Yorker publiceerde zelfs een cartoon met een engel die de dood vertelt: 'Misschien koel het even af met de geliefde beroemdheden'.
Maar zijn er echt meer spraakmakende sterfgevallen geweest dan normaal?
Ja, zegt Linnea Crowther, die overlijdensberichten van beroemdheden schrijft voor: Legacy.com . Alleen al in het eerste kwartaal van 2016 stierven 32 beroemdheden dan in dezelfde periode van een van de voorgaande zes jaar. Het sterftecijfer was bijna twee keer zo hoog als het gemiddelde van 17.
Uit de analyse van Crowther bleek ook dat, hoewel weinig van die sterren bijzonder jong waren - geen Kurt Cobain-achtige sterfgevallen - de gemiddelde leeftijd op het moment van overlijden lager was dan in de voorgaande jaren - 73,5, tegen 76,8 in 2010-15, grotendeels dankzij een groot aantal beroemdheden sterven in de zestig.
de BBC , zei ondertussen dat het een piek zag in het aantal vooraf opgestelde overlijdensberichten dat het moest uitvoeren, vooral in het eerste kwartaal, toen er twee keer zoveel werden gebruikt als in dezelfde periode in 2015.
Over het hele jaar tot en met 15 december zijn er tot nu toe 42 gebruikt, tegen 32 voor 2015, terwijl ze waarschuwen dat het een vrij 'cruze' maatstaf is voor sterfgevallen door beroemdheden.
Filmwebsite IMDB vermeldt maar liefst 3.598 mensen in zijn database die stierven in 2016. De 'Starmeter' heeft Alan Thicke op nummer één, gevolgd door Titanic-acteur Bernard Fox, Alan Rickman en Anton Yelchin.
Toch trekt geen van deze analyses specifieke conclusies voor de stijging. Een andere reden waarom we het gevoel kunnen hebben dat Magere Hein zich vooral op beroemdheden richt, kan de prevalentie van sociale media zijn, suggereerde columnist Ian Jack in The Guardian.
'De doden leven tegenwoordig onder ons, zoals ze niet meer hebben gedaan sinds de memento mori van de Victoriaanse salon,' zegt hij.
Sociale netwerken maakten het voor fans gemakkelijker om herinneringen aan een geliefde beroemdheid te delen, schreef hij, terwijl het grenzeloze aantal woorden van online kranten een neiging heeft aangemoedigd tot uitgebreide eerbetonen voor zelfs kleine publieke figuren.
In het verleden betekende de beperkte ruimte van gedrukte kranten dat de sterfgevallen van beroemdheden beperkt waren tot een paar alinea's in de sectie met overlijdensberichten - zelfs John Lennon moest de voorpagina van The Guardian delen met een verhaal over de Europese Economische Gemeenschap.
