Santander wordt geconfronteerd met vragen over 'eenuurcontracten'
Tien procent van de medewerkers van de klantendienst van de bank krijgt gegarandeerd slechts één uur werk per maand
Santander wordt geconfronteerd met vragen over zijn tewerkstellingspraktijken, volgens de Financiële tijden , nadat bleek dat het honderden medewerkers in dienst heeft met beperkte 'één-uurcontracten'.
In een recente advertentie voor één functie stond dat de succesvolle sollicitant slechts één uur werk per maand en 12 uur per jaar zou krijgen, met extra werk aangeboden als een 'mix van vooraf afgesproken en kortetermijndekking' bij 'lokale vestigingen'.
In totaal zegt de FT dat de Spaanse bankgigant 371 klantenservicemedewerkers in dienst heeft voor deze contracten, goed voor ongeveer 10 procent – 3.731 – van het totale personeelsbestand van de klantenservice.
Deze één-uurkrachten worden gebruikt om het kantoorpersoneel te dekken, voegt de krant eraan toe.
De afgelopen jaren woedt er een politieke strijd over zogenaamde 'nulurencontracten', die geen urengarantie bieden en werkgevers in staat stellen ultraflexibel te werken.
De coalitieregering weigerde ze te verbieden, met het argument dat flexibiliteit essentieel was voor de economie en ook aantrekkelijk was voor veel arbeiders, waaronder studenten. Maar het belette bedrijven wel om exclusiviteitsclausules toe te passen die werknemers verbieden om elders aan de slag te gaan.
Maar de contracten zijn nog steeds gestigmatiseerd. Terwijl het aantal Britse werknemers op een recordhoogte van 905.000 staat, vertraagt de groei. Bedrijven als Sports Direct en JD Wetherspoon hebben inmiddels personeel overgezet naar vaste contracten.
Op de vraag hoe zijn eigen praktijk wezenlijk verschilt van deze nulurendeals, zei een woordvoerder van Santander dat het personeel volledige arbeidsrechten kreeg, niet verplicht was om extra uren op te nemen en niet onderworpen waren aan exclusiviteitsclausules.
De woordvoerder voegde eraan toe dat de gemiddelde werknemer met deze contracten 383 uur per jaar werkt.
Melanie Onn, het Labour-parlementslid voor Great Grimsby, heeft Nathan Bostock, de CEO van Santander UK, geschreven om meer informatie te vragen.
Ze schreef: 'In een organisatie van de omvang en omvang van Santander vind ik het hoogst ongebruikelijk dat het gebruik van losse arbeidskrachten een geaccepteerde vorm van werk is.
'In de gevallen dat voor bepaalde rollen dekking nodig is, is het gebruikelijk om een 'bank' of 'pool' van mensen te hebben die worden opgeroepen... zonder ze aan een contract te binden.
'Als alternatief zou het, rekening houdend met de omvang van de organisatie, mogelijk zijn om voor korte tijd tijdelijke dekking te bieden met bestaand personeel.'
