Las Vegas: Amerika's verrassende nieuwe kunstbestemming
Als je van de hitte van de Strip naar de koele, muntgejaagde lobby van het Palms Casino Resort loopt, kom je langs een legende uit Old Vegas. Stil in de rechterhoek gehangen, zacht verlicht te midden van een lobby van felle lichten, is Andy Warhol's Dubbele Elvis .
Het is een van de meest herkenbare stukken in de enorme kunstcollectie van Frank en Lorenzo Fertitta, maar de meeste bezoekers van hun onlangs gerenoveerde hotel missen het. Hoe kan het concurreren met mensen als Damian Hirst's enorme tripartiete haaientank, Het onbekende (verkend, verklaard, geëxplodeerd) , opgehangen boven de centrale balk? Of de incheckbalie, waar Wish You Were Here op een uitgestrekte 60ft muuromslag van verzadigde blauwe lucht en neonroze kernachtigheid staat. Beide stelen moeiteloos de schijnwerpers van de zilverachtige, subtiele Elvis en je kunt niet anders dan denken dat ze bedoeld zijn.
Dit is tenslotte de nieuwe Palms - heropend na een renovatie van $ 620 miljoen - en het leidt de mars naar New Vegas: een digitale leeftijdsbestemming voor kunst. Er wordt nog steeds gegokt, maar er is een hele andere wereld op de muren van deze stad, zowel van binnen als van buiten.
Las Vegas is misschien niet de eerste plaats waar je aan denkt als het gaat om kunsttoerisme, maar het stijgt snel in de Amerikaanse gelederen. Terwijl kunstfestivals, muurschilderingen en lokale initiatieven een revolutie teweeg hebben gebracht in de binnenstad, zijn hotels als The Palms en Park MGM druk bezig de Strip te schilderen in elke kleur die je maar kunt bedenken.
The Palms voelt zeker eerst als een galerij en als tweede een hotel. Door de gangen dwalen voelt als één grote schattenjacht. Als je je ogen kunt tranen van de flits en spanning van de gokvloer, zul je een blue-chip-trove van Banksy, Basquiat, Murakami, Hirst en Warhol vinden. Dankzij de achtergrond en invloed van Creative Director Tal Cooperman ligt er een verfrissende nadruk op straat- en hedendaagse kunst, die de bars, restaurants en clubkamers van het hotel heeft overgenomen.
Hoewel de Fertitta's genoeg kunst hebben om deze muren tientallen jaren te sieren, hebben ze meerdere nieuwe muurschilderingen, schilderijen en zelfs hele suites laten maken voor de renovatie. Er is niets over het hoofd gezien. Achter het glas aan de kassa zit een verwoede strijd van rood-witte gezichten van de veelgevraagde Amerikaanse kunstenaar Timothy Curtis. De kapel - een typisch smakeloos Vegas-nietje - is teruggebracht tot een zwart-wit cartoon met dank aan ontwerper Joshua Vides.
Beeldhouwer Scott Hove heeft het opmerkelijke bereikt en van een enkele toiletruimte een op taart geïnspireerde installatie gemaakt. Het is de enige tijd en plaats waar toilet-selfies absoluut acceptabel zijn. Zelfs een weinig gebruikt trappenhuis aan de achterkant van restaurant Vetri Cucina heeft de kunstbehandeling ondergaan, waarbij het Australische man-en-vrouw-team DABSMYLA een trap transformeerde in een van regenboogfantasie.
Het is duidelijk dat de reputatie van Las Vegas als een stad van overdaad waar is in zijn kunstscene. Deze reputatie wordt perfect vastgelegd door Olivia Steele, wiens twee werken te zien zijn in The Palms, waaronder het collaboratieve Wou dat je hier was welkomstbalie en haar apt Camden Cocktail Lounge-installatie Alles wat ik ooit wilde was alles . Hoewel lichtkunstenaar Steele alleen naar de stad kwam dankzij de Palms-commissie, lijkt haar wrange neonschrift gemaakt voor Vegas, waarbij satire, spektakel en verfijning worden gecombineerd in het favoriete medium van Sin City.
Vegas is een van de neonhoofdsteden van de wereld, zegt Steele. Het in een andere context brengen waar het geen bewegwijzering is en het is met de hand geschreven - het is niet superluid, het is verfijnder - is een zeer verfrissende visual.
De in Tennessee geboren Steele kreeg de opdracht terwijl het hotel nog in aanbouw was en had geen idee waar [zij] aan begon. Nu kan ze de reikwijdte en omvang begrijpen van wat de gebroeders Fertitta in Vegas proberen te bereiken.
Het is zo hard nodig om daar een cultureel centrum voor hedendaagse kunst te hebben, omdat het ontbreekt ... Ze hebben de weg vrijgemaakt; zeker de mal gebroken. Wat een concept om van dat hotel een hedendaagse kunstervaring te maken. Ik denk dat de collectie zoveel beter is dan de helft van de musea waar ik ooit ben geweest.
Als je rond The Palms loopt, is het moeilijk om anders te beweren. Je kunt gemakkelijk een hele dag binnen doorbrengen – of vier zoals ik deed – en geen cent verliezen aan de roulettetafel. Het is ook zeker niet het enige hotel dat kunstliefhebbers naar Las Vegas lokt.
Park MGM is eind 2018 geopend met een buitengewone collectie kunstwerken aan de muren. Net als The Palms plaatste Park MGM kunst in het hart van de herbouw, waarbij de nadruk lag op opkomende en hedendaagse kunstenaars om zijn eigen nieuwe begin te evenaren.
De lobby is ingetogen genoeg om te geloven dat je niet in Vegas bent. Kalmerende saliemuren en romige marmeren vloeren zouden je bijna in een andere stad in slaap wiegen, als de wortels van een monsterlijke boom niet uit het plafond groeiden. De verantwoordelijke Braziliaanse kunstenaar, Henrique Oliviera, pakt Park MGM's eerste klap uit met een sculptuur die zo goed geplaatst is dat het verleidelijk is om de rest van de sequoia boven te gaan zoeken.
Zoals zoveel van Vegas, het is raar, maar het werkt. Oliviera's idee was om het pand te gronden; geef het wortels en dit idee vormde het natuurlijke thema voor de daaropvolgende opdrachten van Park MGM.
Het werk hier omvat etherische pastorale muurschilderingen van Claire Basler, iPad-landschapsdrieluiken van David Hockney, een rustgevende videosamenwerking van het Iraanse duo Shoja Azari en Shahram Karimi en drie schilderijen van de Israëlische kunstenaar Guy Yanai.
Yanai was een van de vele artiesten die een duidelijk idee kregen van wat Park MGM wilde; om een natuurlijke kant naar Las Vegas-bezoekers te brengen. Ze daagden me uit omdat ze een vrouw wilden tussen de vegetatie, legde Yanai uit. Maar normaal schilder ik geen figuren. Ondanks deze uitdaging heeft Yanai op spectaculaire wijze gepresteerd.
Voor mij zijn zijn gedurfde geabstraheerde schilderijen van modieuze figuren en gebladerte de meest memorabele in de collectie en vormen ze een belangrijke brug tussen de moderne stad en het met planten gevulde Park MGM. Het is indrukwekkend aangezien Yanai de stad nog niet eens heeft gezien, maar hij kent het potentieel als kunstbestemming: er zijn maar een paar mensen nodig met wat wil en visie.
Park MGM heeft beide blijkbaar in overvloed. De ster van de show in hun Mama Rabbit-bar is niet de altijd vloeiende mezcal, maar de fantastische muurschildering uit Okuda; On the Record karaokebar wordt op dezelfde manier overtroffen door zijn enorme al fresco-kunstwerken van Queen, met dank aan straatkunstlegende Shepard Fairey. Okuda en Fairey zijn twee van de artiesten die zich uitstrekken over de zeer verschillende kanten van Las Vegas. Ze hebben werken in de ruigere, lokale binnenstad en in de heldere, gereinigde lichten van de casino's.
Of je nu naar Vegas komt voor kunst of feesten, Downtown mag je niet missen. Na een periode van hoognodige verjonging, trekt de binnenstad van Vegas - eigenlijk ten noorden van de belangrijkste Strip - zowel artiesten, muzikanten als toeristen aan. Ooit een gebied waar veel bezoekers en zelfs de lokale bevolking bang voor waren om te betreden, is het nu een voorproefje van het echte Vegas-leven en een onderbreking van de praal en pit van de Strip.
Het jaarlijkse Life is Beautiful-festival gaat zijn achtste jaar in en brengt internationale artiesten en muzikanten in Downtown om zijn gebouwen te bekladden en de zijstraten en pleinen op te fleuren. Veel van deze werken verdwijnen na een jaar, omdat er nieuwe festivalstukken over worden geschilderd. Hoewel het moeilijk is om opmerkelijke kunstwerken te verliezen, is het een verfrissend realistische benadering van straatkunst die ver verwijderd is van de Banksy met plastic front in The Palms 'Greene's Kitchen restaurant. Je kunt niet anders dan het gevoel hebben dat er veel meer leven en levendigheid is in de vergankelijke stukken van Downtown.
Terwijl traditionele galerijen nog steeds dun zijn, ziet Downtown een groeiend aantal kunstruimtes, zoals nieuwkomers Ferguson's Downtown en AREA15. Ondanks wat hun statement-stuk suggereert - een vrachtwagensculptuur rechtstreeks uit Burning Man - biedt Ferguson's een rustige ruimte voor artiesten, kleine bedrijven en muzikanten. AREA15 zal de toon zetten als een gigantisch kunst- en winkelcomplex met interactieve tentoonstellingen, conferentieruimtes en restaurants met een kunstthema. Hoewel het vlaggenschip van Las Vegas nog moet worden geopend, is het team achter AREA15 al op zoek naar een soortgelijke ruimte in het noorden van het VK.
Het fantastische Neon Museum is al in gebruik, een openluchtgalerij met een schroothoop. Alle bekende Old Vegas-borden komen hier terecht, in een vergane mengelmoes van vroegere glorie, terwijl bezoekende artiesten zoals Tim Burton hun creaties aan de mix toevoegen. Het is klein maar speciaal en een must-do in Downtown.
De laatste stop is terug op de Strip, dit keer in The Cosmopolitan. Een ander hotel dat kunst op de voorgrond plaatst, The Cosmopolitan heeft een veel meer ontspannen benadering dan zijn collega's. Niets in het Cosmopolitan zit achter een fluwelen koord, zegt de senior marketingmanager van het hotel, Emily Labéjof. We willen dat mensen ermee omgaan.
Labéjof meent het echt. De gigantische schoenen van Roark Gourley zijn de grootste sociale-mediaspots van het hotel, waarbij bezoekers daadwerkelijk in de schoenen klauteren om snapshots te maken. Boven moeten de keramische hondensculpturen van Mark Chatterley om de zoveel tijd worden vervangen vanwege slijtage van goedaardige petters.
Onze kunsttour begon in Starbucks of all places, waar de 72-jarige Franse kunstenaar Georges Rousse zijn enige permanente tentoonstelling heeft gemaakt - een geforceerd perspectiefstuk dat over het plafond en de muren springt in schijnbaar willekeurige kleurrijke vormen totdat je precies op de goede plek staat plek.
Terwijl The Palms en Park MGM ongelooflijke galerieruimtes hebben gecreëerd, heeft The Cosmopolitan iets anders samengesteld, nuchter en heel leuk. De in Las Vegas geboren Mallory Dawn creëerde een innovatieve, gerecyclede installatie van hars, draden en 3000 plastic Cosmopolitan-sleutelkaarten die aan vervanging toe waren. Een samenwerking tussen zes kunstenaars leverde het komische Niet storen | Kom binnen alstublieft collectie hoteldeurhangers. De Cosmopolitan is niet bang om zichzelf of zijn gasten in zijn kunst te plaatsen.
Het juweel in de kroon maakt echter geen deel uit van de collectie. De Art-O-Mat-automaten, omgebouwd van oude sigarettendispensers, zijn verspreid over de bovenste verdiepingen van het hotel en voor slechts $ 5 kun je een verrassend kunstwerk mee naar huis nemen dat niet groter is dan een luciferdoosje. Naar mijn mening is dit de enige manier om een kunstreis in Vegas te beëindigen.
Na de overvloed aan muurschilderingen van vier verdiepingen, kunstsuites van $ 100.000 per nacht, eindeloze galerijgrootheden en kleurrijke nieuwkomers, is het heerlijk om een klein stukje van de kunstscène van de stad in je hand te houden. Het is een klein aandenken aan de enorme verandering die plaatsvindt in Sin City.
Wat er in Vegas gebeurt, is een renaissance van de kunst, maar dankzij The Cosmopolitan hoeft het daar niet te blijven.
