Een bezoek aan luxe Parijs zoals het tevoorschijn komt uit lockdown
De Franse hoofdstad blijft een wereldwijd bastion van plezier en elegantie
Marlene Awaad/Bloomberg via Getty Images
Europese steden beginnen het zachte proces van voorzichtig ontwaken uit hun door Covid veroorzaakte slaap en beginnen opnieuw gasten te verwelkomen. Parijs - een instelling van luxe en schoonheid als geen ander in de wereld - loopt voorop bij die heropleving.
De Covid-kater blijft zichtbaar, maar voor elk verloren stukje normaliteit is er iets unieks te winnen door nu de Franse hoofdstad te bezoeken. De impact van het virus op de bezoekersaantallen heeft Parijs getransformeerd in een rustigere, ruimere stad, en hoewel het een pak slaag heeft gekregen, is het gaan vechten - en staat het nu te popelen om te behagen.
Het blijft een wereldwijd bastion van plezier, elegantie en luxe, en hoewel de dingen anders zijn, is de versie van Parijs die uit de lockdown komt, slechts de nieuwste versie van een stad die keer op keer weer overeind is gekomen.
Parijs is tenslotte een beweeglijk feest.
Waar te verblijven
De Renaissance Paris Vendôme Hotel is een boetiekhotel met vijf sterren in het 1er arrondissement in het centrum van Parijs. Het ligt op een steenworp afstand van de Place Vendôme en een scala aan boetieks van wereldklasse, en op een steenworp afstand van de Opera Garnier, het Musée des Arts Décoratifs en het Palais Royal. Het Louvre ligt ook op slechts een korte loopafstand van de chique wijk, door de prachtige Tuilerieën.
De kamers zijn - net als de rest van de stijlvolle inrichting van het hotel - ruim en modern, met duidelijk Parijse accenten en een klassieke basis die wordt weerspiegeld in marmeren vloeren en badkamers.
We verbleven in de Parisian Corner Suite, waarvan het interieur in 2018 werd verbouwd door de Franse ontwerper Didier Gomez. Het eigentijdse, chique ontwerp werd in het beste licht geworpen door vier grote ramen die uitkwamen op de Parijse straten en het geroezemoes van het restaurant beneden de kamer binnen lieten drijven.
Het hotel is uitgerust met een scala aan luxe voorzieningen, waaronder een hypermodern spa- en fitnesscentrum met een verwarmd binnenzwembad dat wordt verlicht door een dakraam. Toen we verbleven, betekenden Covid-beperkingen dat slechts één kamer tegelijk de spa en het zwembad mocht gebruiken; gelukkig kregen we toegang wanneer we maar wilden, en de plaats voor onszelf toegevoegd aan de luxe ervaring.
De grote salon van Le Clarence
Waar te eten: Le Clarence
De Clarence is een van de beste gastronomische ervaringen in een stad waar de concurrentie om onderscheidingen groot is; Parijs is zonder twijfel de wereldleider in de ranglijst voor kwantiteit van kwaliteitsrestaurants.
We kwamen aan en werden de hoofdtrap op geleid naar de pluche grote salon, waar we begonnen met glazen Jacques Lassaigne Les Vignes de Montgueux-champagne, vergezeld van een maritieme mengeling van inktvistempura en dikke wulken, en Comté-kaas Gougères.
Onze blik op de andere diners werd onderbroken door de sommelier die ons de wijnkaart op een iPad bracht. De selectie was zo groot dat het restaurant vermoedelijk had besloten dat het beschieten van een paar tabletten beter was voor zijn reputatie dan de grootschalige ontbossing die zou worden veroorzaakt door het afdrukken van de wijnkaart op papier.
De sommelier vroeg om te kiezen wat we wilden; het liefst iets dat bij een tonijnstarter en een duif-hoofdgerecht zou passen.
Ongeveer vijf minuten na het menu van 78 pagina's, met wijnen die duurder waren dan de meeste hypotheken, legden we de tablet weer op tafel en besloten we de sommelier voor ons te laten beslissen. Toen we het hem vertelden, leek hij opgelucht; als Covid ons iets heeft geleerd, is het dat we expertise moeten waarderen.
De combinaties in Le Clarence waren van een ander niveau - het voelde alsof de wijn een essentieel verlengstuk van het eten was, alsof ze één geheel waren geweest, tijdelijk gescheiden in schaal en glas, en weer bij elkaar gebracht door het genie van de sommeliers.
De Clarence
Het eten begon met een bouche-amusante langoustine in knapperige filo, gegarneerd met varkensoor en meloen, en eindigde met frambozenkrullen en kimchi-sap.
De volgende was tonijn, op drie verschillende manieren gekleed - een gerecht met kreeftensap en zuring, een ander geborsteld met gefermenteerde bosbessen en radijs, en de derde in een vinaigrette, gecombineerd met garnalen en zittend op een Oost-Indische kers naast een malse garnaal.
Het voorgerecht werd gecombineerd met een Rodolphe Demougeot 2017 Meursault, een zacht citrusachtig wit met een goede mineraliteit en eiken- en boterachtige tonen.
Het hoofdgerecht was malse duivenborst, gekleed met kookjus, postelein en tonijnbottarga. De steeds groter wordende satelliet van platen die rond de duif cirkelden, omvatte duivenhart en Colonnata-spek, naast courgette en kaviaar met Karashi-mosterd, gefrituurde aardappelpuree, dauphinoise-aardappelen met komijn en bearnaisesaus en een geroosterde brioche van een centrale Parijse bakkerij die er voorgoed in werd gegooid meeteenheid.
De begeleidende wijn was Le Clarence's eigen Haut-Brion Pessac-Léognan 2007 - een rijpe mix van rood en zwart fruit met een lange, stijlvolle afdronk die de smaak van de duif naar bijna onmogelijke hoogten bracht.
Pudding was een feest van vele prachtige delen, en een bedrag dat zelfs groter was dan hen. Een aardbeienzabaglione met amandelkoekje werd geserveerd naast geurige mara des bois-aardbeien en een aardbei- en braamsorbet op een bedje van kwark. De volgende was een pistachebaklava en honing, gevolgd door een ijskoude chocolademousse en een klein balletje chocolate chip marshmallow.
De woestijnwijn was een Clarendelle Amberwine Monbazillac 2015, een soepele en elegante wijn gemaakt door Le Clarence-eigenaar Prins Robert van Luxemburg.
Balagan Parijs
Waar te eten: Balagan
Le Clarence was het toppunt van lekker eten, maar onze keuze de volgende avond was het toppunt van plezier - hoewel niet zonder een indrukwekkend aanbod aan eten.
Balagan , gehuisvest in de Renaissance Paris Vendôme Hotel , is een speels en kosmopolitisch Israëlisch restaurant dat zijn Hebreeuwse vertaling - Joyful Bazar, meer dan waarmaakt.
Nadat we begonnen waren met cocktails in de Balagan-bar - een Sassy Frenchie op basis van tequila en absint en Collins-achtige Le Persifleur met vlierbloesem - gingen we verder naar de chef's table.
We hadden de beste stoel in het huis om te zien hoe de Balagan-koks, onder leiding van Elior Ben Arosh, hun ambacht demonstreerden met creativiteit, talent en oprechte vreugde.
De chef-kok aan onze kant van het station had één oog op het bereiden van het eten, maar hield het andere op ons gericht en zorgde er persoonlijk voor dat we ons vermaakten. Hij nam de tijd om ons een fles wijn aan te bevelen en deze naar onze tafel te brengen, en praatte met ons over onze tijd in Parijs terwijl hij terloops het diner klaarmaakte voor een drukke vrijdagavondklanten.
Toen het eten begon te komen, stopte het niet met komen. Tonijntartaar gekleed met amandelen met nectarines, dadels en kruidensalade begonnen ons, vergezeld van een fattoush-salade en een royale portie perfect bereide babaganoush.
Het hoofdgerecht van octopusfilet was het opvallende gerecht, gekookt in een houtskool Josper-oven om het een heerlijke barbecuesmaak en bevredigende vlezige textuur te geven.
Voor de presentatie was pudding zeker de opvallende act. De muziek in het restaurant werd hard aangezet terwijl een groot vel bakpapier voor ons langs de kokspost werd gerold, en elke chef-kok gooide om de beurt een ander dessertelement op het oppervlak. Brownies, baklava, banaan en bosbessen werden rijkelijk verspreid naast dadels, chocolade en biscotti.
Elk personeelslid en een flink aantal diners verzamelden zich rond het station van de chef-kok, applaudisserend en zingend op de muziek, terwijl de chef-kok de procedure leidde door door een megafoon te brullen.
Nadat we hadden gedaan wat we konden, keerden we terug naar de bar - op dit punt helemaal vol - om een barman te vinden die haar 30e verjaardag vierde door haar vrienden achter de bar een lied voor haar te laten zingen, terwijl de hele kamer meedeed.
De megafoon verscheen weer en de barman hield een ontroerende toespraak die weliswaar logischer zou zijn geweest als de wijn niet zo vrij had gestroomd, en ik had wat harder mijn best gedaan op Frans A-niveau.
De volgende dag kwamen we een van de obers tegen die vroeg of we een goede middag hadden, en suggereerde volkomen nauwkeurig dat de ochtend misschien meer een strijd zou zijn geweest. Je deed echt mee. Daar houden we van - dat is wat we willen.
Wat te zien en te doen?
In de tijdelijke pauzes tussen dromerig eten en drinken, maakten we een typisch Parijse reis langs de rivier waarop de stad werd gebouwd, de Seine.
Parijs luxe boot biedt privécruises over de Seine, waardoor klanten de keuze hebben tussen de indrukwekkende runabout Kim , of de nog opvallendere Shiva's, die in de jaren 60 toebehoorde aan Sofia Loren.
Varend over de rivier en genietend van de prachtige stad vanaf het water, was de reis ongetwijfeld de meest filmsterervaring van het bezoek - hoewel ik moest toegeven dat de talrijke hoofden die vanaf de rivieroever draaiden meer onder de indruk waren van de boot dan van de journalist achterin.
Een must-do bij een bezoek aan Parijs is om de stad uit te gaan voor een uitstapje naar het paleis van Versailles. Rondleidingen met verborgen juweeltjes biedt privérondleidingen die toeristen met de auto van het centrum van Parijs naar het paleis brengen en ze na hun bezoek weer naar huis brengen.
Bezoekers krijgen een rondleiding door de uitgestrekte tuinen voordat ze het paleis zelf binnengaan. Hoewel het opvallend is om rond te kijken, zijn het de goed geïnformeerde en sympathieke gidsen die boeiende beschrijvingen geven van de geschiedenis van de plek die de ervaring echt de moeite waard maken. Laurentius - die Franse geschiedenis studeerde aan de Sorbonne University - was de perfecte persoon om ons rond te leiden.
Het paleis verwelkomt momenteel slechts een fractie van de bezoekers die het normaal zou zien, wat betekent dat je niet in lange rijen hoeft te staan.
Evenzo vonden we onze reis naar het Louvre aangenaam zonder wachtrijen - een grote verbetering ten opzichte van een vorig bezoek, toen ik twee uur buiten had gewacht. Zelfs de rij om de Mona Lisa te zien was bijna draaglijk, maar waarom mensen zo geïnteresseerd zijn in de archetypische vlakte Jane, zal ik nooit weten.
PxHere
Hoe daar te komen
De Eurostar gaat de hele dag door vanaf station St Pancras International in het centrum van Londen en brengt je in minder dan tweeënhalf uur naar Gare du Nord in het centrum van Parijs.
Reis voor een eersteklas ervaring Business Premier . Er zijn tal van extra voordelen en comfort om het meeste uit uw tijd in de trein te halen, zowel ervoor als erna.
Er is een speciale toegangspoort in Londen en Parijs, wat betekent dat je pas tien minuten voor vertrek naar de trein hoeft te gaan, in vergelijking met de twee uur dat je op een luchthaven zou kunnen rondhangen.
Als u het type persoon bent dat graag op tijd arriveert, zijn de Business Premier-lounges in Londen en Parijs comfortabel en stil, en een beetje luxe. Er is een brede selectie aan drankjes - alcoholisch, zacht en warm - snacks, tijdschriften en gratis wifi.
Toen The Week reisde, betekende Covid-beperkingen dat er geen eten aan boord werd geserveerd, maar Eurostar heeft de service opnieuw geïntroduceerd. De Business Premier-menu's aan boord zijn ontworpen met Michelin-sterrenchef Raymond Blanc en zijn een driegangenaanbod.
