Go Set A Watchman-recensies: wat de critici zeggen
Harper Lee's To Kill A Mockingbird 'vervolg' lijkt nog steeds een werk in uitvoering, zeggen de eerste recensies
Is Go Set A Watchman echt een 'nieuw' verhaal, of slechts een ongelijke eerste versie van een van de grote Amerikaanse romans? Critici zijn even verdeeld over de literaire verdiensten van Go Set A Watchman, de begeleidende roman van Harper Lee bij To Kill A Mockingbird, als over de problematische geschiedenis van de publicatie ervan.
Go Set A Watchman was de eerste poging van een jonge Lee om een roman te schrijven, die werd opgeschort nadat redacteur Tay Hohoff had voorgesteld om zich in plaats daarvan te concentreren op de jeugd van haar heldin - het idee dat zou uitgroeien tot To Kill A Mockingbird, gepubliceerd in 1960.
Watchman volgt in plaats daarvan een volwassen Scout Finch terwijl ze een leven achterlaat in New York om haar geboorteplaats Maycomb, Alabama, te herontdekken. Twintig jaar na de gebeurtenissen in To Kill A Mockingbird raakt ze snel gedesillusioneerd door de raciale spanningen en onverdraagzaamheid die heerst onder de inwoners van de stad - niet in het minst haar eigen vader.
De aanvankelijke kritische consensus lijkt te zijn dat de 'nieuwe' roman interessanter is als inzicht in Lee's latere meesterwerk dan als een literair werk op zich. Terwijl de boekverkoper concludeert dat Go Set a Watchman 'alleen kan worden opgevat als een eerste versie van wat To Kill a Mockingbird zou worden', maar dat er genoeg te genieten valt in zijn 'humor, menselijkheid en mooie frasen'.
Gaby Wood in de Dagelijks telegram is het ermee eens dat Watchman meer een concept is voor wat komen gaat dan een op zichzelf staande roman. 'Het voelt als een vervolg', zegt ze. 'Maar eigenlijk is het meer een geest: het spook van Lee's rusteloze, vurige gedachten in uitvoering.' Dit resulteert in een minder gepolijste vertelstijl, schrijft Wood, inclusief 'meerdere passages van onverteerd geschreeuw'.
de bewaker prijst Lee's passages over 'modernistische linguïstische speelsheid', evenals de uitbeelding van Scout's 'proto-feministische' weerstand tegen conventioneel gedrag. Maar uiteindelijk, 'als de nu gepubliceerde tekst de tekst was die in 1960 werd uitgebracht, zou hij vrijwel zeker niet dezelfde grootsheid hebben bereikt.'
De meest verbluffende onthulling die uit de nieuwe roman naar voren komt, is de transformatie van Atticus Finch van een kruisvaardende en medelevende advocaat tot een jichtige fanaticus die tekeergaat tegen het einde van rassenscheiding.
'De afbeelding van Atticus in 'Watchman' zorgt voor verontrustende lectuur', zegt de New York Times , met het argument dat er geen voldoende verklaring wordt gegeven voor de afdaling van de liberale held in kleingeestige vooroordelen.
Niet zo, zegt de Washington Post , prees de onverwachte karakterontwikkeling. Door Scouts kinderverheerlijking van haar vader te doorbreken, daagt Lee de lezer uit om Atticus te zien 'niet alleen als een held, een god, maar als een man van vlees en bloed met tekortkomingen en morele tekortkomingen'.
Andere critici hebben hun ongenoegen geuit over de plotselinge verschijning van de roman, die naar verluidt in manuscriptvorm werd ontdekt door Lee's advocaat kort na de dood van de zus van de auteur, Alice, die haar zaken lange tijd regelde.
Geruchten suggereren dat Lee, nu 89 en gedeeltelijk blind en doof, niet langer mentaal competent genoeg is om ingestemd te hebben met de publicatie van het boek. Hoewel de Chicago Tribune 's Julia Keller ziet Watchman als een krachtige en griezelig relevante meditatie over Amerikaans racisme, ze erkent ook de 'verstrengelde en onaangename omstandigheden' rond de publicatie ervan.
Lee maakte in het verleden al duidelijk dat ze niet van plan was een vervolg op haar Pulitzer Prize-winnaar te publiceren. 'Ten eerste, ik zou de druk en publiciteit die ik met To Kill a Mockingbird heb doorgemaakt voor geen geld, doorstaan,' de teruggetrokken Lee is gezegd een goede vriend te hebben verteld. 'Ten tweede, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en ik zal het niet nog een keer zeggen.'
