Waarom is de verzending van vaccins in Australië door de EU geblokkeerd?
Kwart miljoen doses worden niet afgeleverd na continentale exportblokkade
Australische premier Scott Morrison bezoekt een fabriek waar het Oxford-AstraZeneca-vaccin wordt geproduceerd
David Caird-Pool/Getty Images
Deborah Gleeson, universitair hoofddocent aan de School of Psychology and Public Health aan de La Trobe University, verklaart het internationale geschil over dosistekorten.
Nieuws van de blokkade van een verzending van 250.000 Covid-19-vaccins van Europa naar Australië heeft tot bezorgdheid en verontwaardiging geleid.
Het onmiddellijke probleem zal waarschijnlijk snel langs diplomatieke weg worden opgelost. Zelfs als dat niet het geval is, zal de onshore productie van het AstraZeneca-vaccin binnenkort een tekort in de Australische vaccinvoorraad goedmaken.
Maar om dit soort leveringstekorten in de toekomst te voorkomen, is het belangrijk om de onderliggende problemen achter dit voorbeeld van vaccinnationalisme aan te pakken. Australië is zowel het slachtoffer van deze problemen als een bijdrager.
Waarom de blokkade?
Italië heeft de verzending van AstraZeneca-vaccins geblokkeerd op basis van: regels voor exportvergunningen geïntroduceerd door de Europese Unie in januari. Deze regels verplichten vaccinproducenten in de EU om toestemming te vragen om vaccins naar sommige landen buiten het blok te exporteren.
Dit is de eerste keer dat dit proces ertoe heeft geleid dat een geplande levering van vaccins wordt geblokkeerd. De EU had bezwaar kunnen maken tegen de actie van Italië, maar deed dat niet. De EU heeft de vergunningplicht ingevoerd vanwege: zorgen het ontving niet de hoeveelheden van de Pfizer- en AstraZeneca-vaccins die de bedrijven hadden afgesproken binnen bepaalde termijnen te verstrekken.
Probleem voor Australië?
Het onmiddellijke probleem zal waarschijnlijk snel worden opgelost door diplomatieke onderhandelingen. De EU zal waarschijnlijk ook te maken krijgen met hevige kritiek en druk van andere landen die bang zijn voor een meer wijdverbreid gebruik van exportbeperkingen. Het is dus onwaarschijnlijk dat het exportverbod op deze 250.000 vaccins lang van kracht zal blijven, of dat Australië met verdere exportbeperkingen te maken zal krijgen.
Zelfs als de zending nooit in Australië aankomt, zal de onshore productie van het AstraZeneca-vaccin door CSL spoedig de leemte opvullen met de eerste lokaal geproduceerde doses zal naar verwachting rond eind maart beschikbaar zijn . Elke resulterende vertraging in de uitrol van het Australische Covid-19-vaccinatieprogramma zal waarschijnlijk van korte duur zijn.
Maar de blokkering van een vaccinverzending wijst op: grotere problemen die de wereldwijde distributie van vaccins dreigen te ondermijnen en het herstel van de wereld van de pandemie.
Vaccin nationalisme
De wereldwijde distributie van Covid-19-vaccins is tot dusver uiterst onrechtvaardig geweest. In november 2020 hadden regeringen vooraankoopovereenkomsten gesloten voor bijna 7,5 miljard doses, waarvan 51% gereserveerd door rijke landen die slechts 14% van de wereldbevolking vertegenwoordigen.
Half januari waarschuwde de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie voor een catastrofaal moreel falen . Hij zei dat er destijds 39 miljoen vaccindoses waren toegediend in landen met een hoog inkomen, maar slechts 25 doses in één land met de laagste inkomens. In dit tempo kan het 2023 of 2024 zijn voordat vaccinatie de pandemie wereldwijd onder controle brengt.
Studies door de RAND Corporation en de Internationale Kamer van Koophandel hebben ontdekt dat het hamsteren van vaccins door rijke landen de wereldeconomie biljoenen dollars kan kosten. Ongecontroleerde overdracht van het virus in sommige delen van de wereld verhoogt ook het risico dat er meer varianten ontstaan die resistent zijn tegen bestaande vaccins.
Kunstmatige schaarste
Veel van de berichtgeving over vaccinnationalisme heeft de neiging zich te concentreren op het hamsteren van vaccins door bepaalde landen. Maar we moeten ons afvragen waarom het aanbod van vaccins überhaupt zo beperkt is.
Dit komt neer op particuliere monopolies op het intellectuele eigendom en andere soorten kennis, gegevens en informatie die nodig zijn voor het maken van vaccins. terwijl er is productiecapaciteit wereldwijd beschikbaar om de productie van vaccins op te voeren, zijn de exclusieve rechten om de vaccins te maken en te verkopen in handen van een klein aantal bedrijven. Dit is ondanks een enorme investering van publieke financiering bij de ontwikkeling van veel vaccins.
De intellectuele eigendomsrechten die een snelle opschaling van de vaccinproductie in de weg staan, zijn vastgelegd in de Wereldhandelsorganisatie Overeenkomst inzake handelsgerelateerde aspecten van intellectuele eigendomsrechten (TRIPS) . Deze overeenkomst vereist dat WTO-leden 20-jarige octrooien beschikbaar stellen voor nieuwe farmaceutische producten, samen met andere vormen van bescherming van intellectueel eigendom.
TRIPS bevat waarborgen zoals: dwanglicentie , die regeringen kunnen gebruiken om het mogelijk te maken gepatenteerde uitvindingen te produceren zonder de toestemming van de octrooihouder in situaties zoals een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid. Maar deze zijn tijdrovend en moeilijk te gebruiken, en ze zijn alleen van toepassing op octrooien en niet op de andere soorten kennis, gegevens en informatie die nodig zijn om vaccins te vervaardigen.
Wereldwijde oplossingen
Er zijn twee belangrijke mechanismen voorgesteld om dit probleem van kunstmatige vaccinschaarste op te lossen en de productie van medische Covid-19-producten snel op te schalen. Geen van beiden heeft tot op heden de steun van Australië ontvangen.
India en Zuid-Afrika een voorstel indienen bij de WTO in oktober 2020 dat bepaalde intellectuele eigendomsrechten in de TRIPS-overeenkomst worden opgeheven voor medische Covid-19-producten tijdens de pandemie. Dit voorstel, bekend als de TRIPS-vrijstelling, is: gesteund door veel ontwikkelingslanden , maar tegengewerkt door de EU, de VS en andere rijke landen, waaronder Australië.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft ook een mechanisme opgezet voor het delen van intellectueel eigendom, kennis en gegevens voor Covid-19-producten, bekend als de Covid-19 Technologie Toegangspool (C-TAP) . C-TAP wordt onderschreven door 40 landen en veel intergouvernementele en maatschappelijke organisaties, maar heeft geen steun van veel landen met een hoog inkomen, waaronder Australië. Tot nu toe is het ongebruikt geweest.
Om de echte problemen aan te pakken die ten grondslag liggen aan de huidige blokkering van de toevoer, zal Australië zijn verzet tegen deze voorgestelde wereldwijde oplossingen moeten heroverwegen.
Deborah Gleeson , universitair hoofddocent aan de School of Psychology and Public Health Bij Universiteit van La Trobe .
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd van Het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees de origineel artikel .
