Boekrecensies van Alex Ferguson: wat we kunnen leren van 'Leading'
Fergie's nieuwe boek biedt verleidelijke glimpen van zijn 26-jarige regeerperiode bij Manchester United
Voormalig Manchester United-baas Alex Ferguson heeft zijn nieuwste boek, Leading, gepubliceerd over de kunst van het management. Het boek is geschreven in samenwerking met de Welshe durfkapitalist Michael Moritz.
Het wordt aangekondigd als 'een inspirerende gids voor geweldig leiderschap' in plaats van een orthodoxe voetbalmemoires. echter, de Onafhankelijk merkt op dat 'je je afvraagt of het misschien een stap te ver is om te proberen Fergusons mengeling van meedogenloosheid en paternalisme in de vaak bloedeloze theorieën over modern bedrijfssucces te forceren'.
De krant voegt eraan toe dat 'niet de theorieën over succes zijn, maar de details en observaties van zijn leven die het meest aangrijpen'.
Hier zijn enkele van de meer in het oog springende onthullingen uit het boek over Fergie's tijd op Old Trafford.
Hij verdiende meer dan Rooney
Een passage die eruit springt, volgens de Voogd , betreft een ontmoeting in 2010 tussen Ferguson, de eigenaren van de club, de Amerikaanse familie Glazer en voorzitter David Gill. Tijdens de ontmoeting werd Ferguson gevraagd hoe hij zich voelde over een geweldig nieuw contract voor Wayne Rooney. 'Ik zei dat ik het niet eerlijk vond dat Rooney het dubbele zou verdienen van wat ik verdiende en [medevoorzitter] Joel Glazer zei meteen: 'Ik ben het helemaal met je eens, maar wat moeten we doen?'
'Het was simpel. We zijn het er net over eens dat geen enkele speler meer betaald mag worden dan ik. We waren het in minder tijd eens dan nodig is om de vorige zin te lezen.'
Moyes was niet de eerste keus
De recensenten lijken in de war over de houding van Ferguson tegenover David Moyes, de man die werd gekozen om hem te vervangen op Old Trafford en die na slechts tien maanden werd ontslagen. De Dagelijkse mail merkt op dat het boek beweert dat United een 'perfect proces' ondernam bij het jagen op zijn opvolger. Maar de Guardian concentreert zich op een andere passage waarin Fergie schrijft: 'Ik begrijp waarom critici... zeggen dat we de overgang beter hadden moeten aanpakken.'
Wat wel duidelijk is, is dat Moyes niet de enige kandidaat was. 'Ferguson zegt dat hij Jurgen Klopp, Carlo Ancelotti, Pep Guardiola, Louis van Gaal en Jose Mourinho - 'een spectaculaire manager' - als potentiële opvolgers zag, maar dat ze zich allemaal aan andere projecten hadden gecommitteerd tegen de tijd dat de Schot had besloten met pensioen te gaan. ', legt The Guardian uit.
Volgens De tijden ,,Ferguson wekt de indruk dat Guardiola... eerste keus zou zijn geweest''.
Hij hield van de Glazers
Een van Fergusons handigste trucs op Old Trafford was om de steun van de United-fans te behouden en tegelijkertijd de impopulaire Amerikaanse eigenaren van United, de familie Glazer, te steunen.
In het boek 'Ferguson gaat een beetje om zijn steun te rechtvaardigen voor een groep eigenaren die grotendeels gehaat blijven door de supporters van United na hun hefboomwerking van de club', zegt de Dagelijks telegram . 'Zijn steun was, zo zegt hij, gebaseerd op het feit dat 'ze niet binnenkwamen met alle geweren in brand'... [en] ze zeiden nooit 'nee' of weigerden iets te doen waar ik om gaf.'
Hij was obsessief
Ferguson stond bekend als een workaholic, maar de 'toewijding van de manager aan zijn vak is tot in de puntjes uitgewerkt', zegt de Telegraph. 'Op een 'normale' dag zou hij om 7.00 uur op het trainingsveld aankomen en tot 21.00 uur blijven; op woensdag zou de eindtijd later zijn, omdat hij ofwel bij het eerste team zou zijn tijdens een wedstrijd, de reserves zou bekijken of scouten. Hij weigerde ook standvastig om vakantie te nemen; zijn contract stond hem vijf weken vrij per jaar toe, maar pas toen hij 50 was gepasseerd, begon hij er slechts drie te nemen.'
United had ooit maar vier spelers van wereldklasse
In het boek bevestigt Ferguson 'Cristiano Ronaldo als de beste speler met wie hij op Old Trafford heeft gewerkt', meldt de Dagelijkse mail , maar hij beweert ook dat Eric Cantona, Ryan Giggs en Paul Scholes de enige anderen waren die op hetzelfde niveau zaten.
'Als je de kranten leest of naar de televisiecommentatoren luistert, lijken we overspoeld met voetballers van wereldklasse', schrijft Ferguson. 'Het is niet mijn bedoeling om de grote of zeer goede voetballers die voor mij speelden tijdens mijn 26-jarige carrière bij United te vernederen of te bekritiseren, maar er waren er maar vier die van wereldklasse waren: Cantona, Giggs, Ronaldo en Scholes.'
Hij prijst het verlangen en de kwaliteiten van andere spelers zoals Bryan Robson, Roy Keane en Steve Bruce, maar zegt dat ze niet zo begaafd waren.
Hij overwoog om Man United te verlaten voor Inter Milan
Er is één paragraaf in het boek die dubbele takes zal uitlokken, zegt de Independent, een verslag van een ontmoeting met vertegenwoordigers van Inter Milan-eigenaar Massimo Moratti, waarin ze de mogelijkheid bespraken dat de Schot het overnam in de San Siro, en hij was zelfs details van de transferplannen van de club getoond.
'Hij weidt slechts een paragraaf uit over een bijeenkomst die naar zijn mening ernstig genoeg is om een soort sollicitatiegesprek te vormen - en een die de geschiedenis van United had kunnen veranderen. Het Inter-interview bleef onvermeld in zowel zijn autobiografieën uit 1999 als in 2013 en, frustrerend, in Leading... wordt het in 56 woorden behandeld.'
Fergusons nogal vlotte conclusie is dat 'ik Cathy [zijn vrouw] nooit zou hebben overgehaald om naar Italië te verhuizen'.
[een]
[twee]
[3]
[4]
[5]
[6]
