Waarom de Royal Mint de herdenkingsmunt van Enid Blyton weigerde?
Famous Five auteur bestempeld als racistisch, seksistisch en homofoob door adviescommissie
Kinderauteur Enid Blyon heeft miljoenen boeken verkocht
George Konig/Getty Images
De Koninklijke Munt wees een voorstel af om te honoreren Beroemde Vijf auteur Enid Blyton met een speciale editie-munt vanwege bezorgdheid dat haar gedateerde opvattingen over ras en geslacht een publieke reactie zouden veroorzaken, volgens onlangs vrijgegeven documenten.
De adviescommissie van de Munt blokkeerde plannen om de 50ste verjaardag van de dood van Blyton vorig jaar te markeren met een herdenkingsmunt van 50 pence, volgens de notulen van hun vergadering verkregen door de Post op zondag onder de wetten op de vrijheid van informatie.
De commissie zei dat ze bekend stond als een racist, seksist, homofoob en niet als een zeer goed aangeschreven schrijver.
En ze maakten zich grote zorgen dat dit thema negatieve reacties met zich mee zal brengen... bezorgdheid over de weerslag die hieruit kan voortvloeien tijdens de bijeenkomst van december 2016.
Van Blytons boeken zijn 600 miljoen exemplaren verkocht, waaronder meer dan 2 miljoen in de afgelopen vijf jaar.
Naast haar bekendste creatie, Beroemde Vijf serie won Blyton ook legioenen trouwe jeugdlezers met de Geheime Zeven en Noddy boeken. Haar Malory Torens romans, die zich afspelen in een kostschool voor meisjes, verkochten vorig jaar 350.000 exemplaren en zullen worden omgezet in een 13-delig drama voor CBBC, de BBC rapporten.
Een woordvoerder van de Royal Mint zei: Het doel van de adviescommissie is ervoor te zorgen dat thema's die op Britse munten worden herdacht, gevarieerd en inclusief zijn en de belangrijkste gebeurtenissen in onze geschiedenis vertegenwoordigen. Om deze redenen zal niet elk evenement evolueren naar een Britse munt.
Romanschrijver Jilly Cooper deed de kritiek van de Royal Mint echter af als onzin.
Enid Blyton was een briljante verteller en haar boeken hebben miljoenen kinderen verslaafd gemaakt aan lezen, vertelde ze aan de Mail on Sunday. Ze verdient zeker een herdenkingsmunt. Ik ben dol op haar en mijn kleinkinderen ook.
Was Enid Blyton seksistisch?
Blyton's verhalen zijn ervan beschuldigd een reductieve representatie van gender te zijn.
Ceri Radford, schrijven in De onafhankelijke vorig jaar zei: De genderpolitiek - waar vaders fulmineren in studies, moeders thee serveren en tomboy George moet leren dat ze nooit zo goed zal zijn als een echte jongen - is op zijn zachtst gezegd problematisch.
De jongste van de Beroemde Vijf Anne wordt door de jongens regelmatig bezocht als een echte kleine huisvrouw, schrijft Andrew Martin in de de bewaker , maar of haar verhalen wijzen op een schrijver met meer dan gemiddelde vooroordelen voor een vrouw van haar plaats en tijd, betwijfel ik.
Tomboy George moet zelfs worden beschouwd als een feministische pionier, betoogt Melanie McDonagh in de Dagelijks telegram : Hier was een personage dat kon verklaren: 'Ik haat het om een meisje te zijn. Ik zal het niet zijn. Ik doe niet graag dingen die meisjes doen. Ik doe graag de dingen die jongens doen'.
Literair biograaf Laura Thompson vertelde de Mail: Ik denk niet dat ze als seksistisch kan worden omschreven. George in de Beroemde Vijf en de meiden van Malory Torens waren erg sprankelend en sommige jongens leken in vergelijking zwak. Ik word ook niet homofoob.
Ze voegde er echter aan toe: Racistisch kan ik begrijpen vanwege de Golliwog in Noddy.
Was ze een racist?
Beschuldigingen van racisme houden Blyton achtervolgd sinds 1966, toen een Guardian-artikel haar boek bekritiseerde, De kleine zwarte pop. Het verhaal gaat over Sambo de pop, die door zijn baasje en het andere speelgoed wordt gehaat vanwege zijn lelijke zwarte gezicht. Hij wordt pas geaccepteerd als de regen zijn gezicht schoon wast en hij met zijn nu roze gezicht naar huis kan.
De Noddy-boeken worden bekritiseerd vanwege de beroemde slechte golliwogs van Toytown, in latere edities uit de boeken verwijderd en stilletjes uit de BBC-aanpassing van de jaren tachtig verwijderd.
En zelfs in 1960 wees Blytons uitgever Macmillan haar boek af Het mysterie dat nooit was na een interne beoordeling ontdekte dat: er een vaag maar onaantrekkelijk vleugje ouderwetse vreemdelingenhaat is in de houding van de auteur jegens de dieven; ze zijn ‘buitenlands’... en dit lijkt voldoende te zijn om hun criminaliteit te verklaren.
Haar gebruik van het n-woord wordt gezien als een verder bewijs dat haar boeken niet geschikt zijn voor een modern publiek. In Vijf gaan op kamp , beschrijft ze George zo zwart als een n***** met roet - in latere herdrukken veranderd in zwart als de nacht.
