Vijf dramatische politieke staatsgrepen in de recente Britse geschiedenis
Van het complot van Purnell tot de staatsgreep in het curryhuis, May en Corbyn zijn zeker niet de eerste moderne leiders die te maken krijgen met muiterijen
Toen zou premier Tony Blair in 2004 een 'omgekeerde staatsgreep' hebben gepleegd tegen Gordon Brown om hem de topbaan te ontzeggen
Getty Images
Het Parlement is opnieuw bijeengekomen na een reces van zes weken, maar Theresa May en Jeremy Corbyn hebben de afgelopen zomer weinig respijt gehad van partijconflicten, achterbankgemopper en openlijke vijandigheid.
Nu de Brexit overgaat in een bittere vete tussen de verschillende vleugels van de Tory-partij en Arbeid bezig zichzelf uit elkaar te scheuren over de lange termijn antisemitisme schandaal , wordt Westminster overspoeld met speculaties over de toekomst van zowel de premier als de leider van de oppositie.
May wordt geconfronteerd met een nieuwe bedreiging voor haar leiderschap van haar voormalige verkiezingsgoeroe, Sir Lynton Crosby, die een landelijke campagne orkestreert om het Brexit-plan van de premier in diskrediet te brengen - met als doel Boris Johnson in Downing Street te installeren, zegt de BBC .
Aan de andere kant van de kamer keert Corbyn ook terug naar een nieuwe aanval van zijn partijleden, met: De tijden meldt dat Labour-parlementsleden een nieuwe motie van wantrouwen plannen over zijn aanpak van het antisemitismeschandaal dat de partij overspoelt.
Met geruchten over overnames en verdrijvingen die de krantenkoppen domineren, blikt The Week terug op enkele van de meer prominente politieke complotten uit de recente geschiedenis.
2009: Purnell versus Brown
Tijdens zijn korte regeerperiode als premier, van 2007 tot 2010, was Gordon Brown het onderwerp van een aantal complotten.
Maar misschien wel de meest memorabele grappenmaker was degene die James Purnell uit het vliegtuig zag springen - en kijk hoe al zijn collega's die zeiden dat ze vlak achter hem stonden, bleven zitten, zegt journalist Nick Tyrone op zijn blog.
In 2009 nam Purnell ontslag als staatssecretaris voor werk en pensioenen en riep Brown op af te treden voor het welzijn van Labour, na een slechte prestatie van de partij bij de Europese verkiezingen van dat jaar.
Purnell hoopte dat David Miliband, nadat hij Brown had gedestabiliseerd, ook uit het kabinet zou stappen en daarmee de laatste nagel aan Browns doodskist zou slaan. HuffPost . Maar de minister van Buitenlandse Zaken verloor zijn moed na een interventie van aartsBlairite Peter Mandelson, waardoor Purnell zijn baan kwijtraakte in een mislukte eenmanscoup.
Tyrone besluit: Les: ga nooit vrijwillig de deur uit tijdens een poging tot staatsgreep.
2006: de coup in het curryhuis
Dit complot uit 2006 om Tony Blair te verdrijven werd de staatsgreep van het curryhuis genoemd, nadat Tom Watson, toen minister van Defensie en nu plaatsvervangend Labour-leider, en mede-samenzweerder Sion Simon de toekomst van Tony Blair bespraken over een biryani in een Indiaas restaurant in Wolverhampton, De Daily Telegraph zegt.
Een brief ondertekend door 17 voorheen loyale Labour-parlementsleden, waarin werd opgeroepen tot het aftreden van de premier, werd vervolgens verzonden, vervolgt de krant.
als de Dagelijkse mail opgemerkt, als het rendez-vous bedoeld was om geheim te blijven, faalden de rebellen spectaculair, nadat ze hadden ingestemd met de eisen van de eigenaar om het bezoekersboek te ondertekenen. Watson vervolgens ontslag.
2004: Afrikaanse staatsgreep
Pogingen om de heerschappij van Gordon Brown als premier te dwarsbomen, begonnen lang voordat hij de baan kreeg, zoals blijkt uit de zogenaamde Afrikaanse staatsgreep.
Blair was oorspronkelijk overeengekomen om de teugels over te dragen aan de toenmalige kanselier Brown na twee termijnen, maar in 2004 verblindde Blair Brown door aan te kondigen dat hij een volledige derde termijn zou dienen, zegt HuffPost.
Brownites in de partij noemden de zet van Blair de Afrikaanse staatsgreep omdat de premier wachtte tot zijn rivaal het land uit was om zijn zet te doen.
Browns poging om Blair eruit te krijgen was zo waardeloos geweest dat Blair erin slaagde een omgekeerde coup op hem te plegen, voegt HuffPost eraan toe.
1995: 'ophouden of zwijgen'
In 1995 besloot premier John Major - moe van de aanhoudende geruchten over een leiderschapsuitdaging - om de koe bij de horens te vatten en een verrassende leiderschapsverkiezing in gang te zetten om zijn tegenstanders, de BBC zegt.
Tot dan toe hadden Tory-achterbankiers hun bezorgdheid geuit over het vermogen van Major om zich te verenigen en de partij te leiden, die zichzelf uit elkaar scheurde over de rol van het VK in de EU.
Opgemaakt of zwijg, waren de woorden die Major gebruikte toen hij zijn ontslag aankondigde als leider van de Conservatieve Partij - maar niet als premier - wat leidde tot een leiderschapsverkiezing.
Eurosceptisch parlementslid John Redwood nam toen ontslag als staatssecretaris van Wales en kondigde een verrassend bod aan tegen Major. De BBC voegt eraan toe: Dit was voor velen onverwacht, aangezien de premier had gezegd dat er van zijn kabinet garanties waren dat niemand tegen hem zou opkomen.
Redwood werd verpletterd in een aardverschuiving voor Major, en was niet te zien in de daaropvolgende kabinetsherschikking van de premier.
1990: het einde van Thatcher
De enige succesvolle coup tegen een staande leider in deze lijst, het tijdperk van Margaret Thatcher werd tot een einde gebracht in een afzetting georkestreerd door twee titanen in haar regering - Geoffrey Howe en Michael Heseltine.
Op 1 november 1990 nam Howe, een van Thatchers langst dienende ministers, ontslag wegens meningsverschillen met de partijleider over Europa, meldt de BBC, wat het begin van het einde van de 11-jarige regering van Thatcher inluidde.
Heseltine greep de kans om de premier uit te dagen in de daaropvolgende leiderschapswedstrijd, waaruit ze zich uiteindelijk zou terugtrekken en John Major als haar opvolger naar voren zou komen, vervolgt de nieuwssite.
