Moet isolatie op scholen worden verboden?
De praktijk van het afzonderen van leerlingen is de afgelopen jaren enorm toegenomen, maar heeft aanhoudende kritiek gekregen
Christopher Furlong/Getty Images
De zaak van een jong meisje dat een zelfmoordpoging deed nadat ze maanden in een isolatiehokje op school had doorgebracht, heeft het debat heropend over de praktijk van het scheiden van kinderen in het onderwijs.
In een brief aan de BBC's Victoria Derbyshire programma, beschreef de 16-jarige hoe ze van half januari tot maart dit jaar elke schooldag had doorgebracht, apart gehouden van andere leerlingen in een isolatiekamer.
De kamer heeft zes cabines met een kleine werkruimte en zijkanten zodat je andere mensen niet kunt zien. Je moet in stilte zitten en begeleid worden naar het toilet, wat gênant is, zei ze.
Ik besloot dat ik liever dood zou gaan dan in een isolement te zitten vanwege de stemming waarin het me achterliet. Ik voelde me zo lang alleen en opgesloten op school dat ik het gevoel had dat het het beste zou zijn, omdat het toch niemand leek te kunnen schelen.
Haar moeder schatte volgens het programma dat haar dochter in totaal meer dan 240 keer in een isolatiehokje op haar middelbare school werd geplaatst.
De Children's Commissioner for England, Anne Longfield, vertelde de BBC dat schoolisolatie verontrustend en vernederend kan zijn en ze is bang dat het wordt gebruikt als een toegangspoort tot uitsluiting en off-rolling, een praktijk waarbij leerlingen informeel worden uitgesloten en verwijderd van een schoolregister.
Maar hoe wijdverbreid is schoolisolatie en moet het worden verboden?
Hoe wijdverbreid is de praktijk?
Isolatieruimten, of interne inclusie-units, zijn voorzieningen binnen scholen waar leerlingen naar toe kunnen worden gestuurd als ze denken dat ze uit een klaslokaal moeten worden verwijderd als gevolg van storend gedrag. Vaak hebben ze kraamachtige barrières om te voorkomen dat kinderen met anderen in contact komen.
Overheidsrichtlijnen in Engeland stellen dat storende leerlingen voor een beperkte periode in isolatie kunnen worden geplaatst en dat scholen ervoor moeten zorgen dat leerlingen niet langer in afzondering of isolatie worden vastgehouden dan nodig is en dat hun tijd daar zo constructief mogelijk wordt gebruikt.
Isolatie is echter meer een informele disciplinaire procedure dan uitsluiting, en blijft grotendeels ongereguleerd.
Volgens een BBC-onderzoek vorig jaar brachten in 2018 meer dan 200 leerlingen ten minste vijf opeenvolgende dagen door in isolatiehokjes op scholen in Engeland. Daarnaast hebben op een bepaald moment ook meer dan 5.000 kinderen met speciale onderwijsbehoeften de isolatiekamers bezocht.
Moet het verboden worden?
Schoolgedragsdeskundige Tom Bennett is van mening dat isolatiekamers effectief kunnen zijn bij het aanpakken van verstoringen in klaslokalen en het voorkomen van uitsluitingen voor bepaalde tijd.
'Als je een eenzame volwassene bent met een klas van 25 leerlingen, zijn er maar twee mensen nodig om je echt hardnekkig en opzettelijk te misdragen om die les volledig tot ontploffing te brengen,' zei hij in november tegen de BBC.
Het is inderdaad heel verstandig om sommige studenten uit de reguliere klasomgeving te verwijderen - de studenten die de gedragsverwachtingen niet kunnen waarmaken - om twee eenvoudige redenen, vertelde Caroline Barlow, hoofd van Heathfield Community College in East Sussex, JOUW in dezelfde maand.
Ten eerste zodat de leerlingen zelf consequenties ervaren voor hun handelen, maar ook zodat de school goed blijft functioneren.
Maar actievoerders zoals die achter de Verbied de kraampjes petitie stellen dat isolatiezones onevenredig en onnodig zijn en een schending van het VN-handvest inzake de rechten van het kind.
Paul Dix, die hielp bij het opzetten van de campagne, zegt dat het probleem ontstaat wanneer scholen isolatie gebruiken als de eerste vorm van straf. Het is ver weg van het laatste redmiddel: kinderen worden geïsoleerd voor de kleinste overtreding – verkeerde sokken, rollende ogen, tutten of op een munt zuigen, zegt hij.
Ze zitten gevangen in een niemandsland tussen een stil, hokjesbestaan en uitsluiting. Dit zijn de kinderen die het hardst getroffen worden door de bezuinigingen.
Het punt van isolatie zou niet moeten zijn om de ervaring zo geestdodend vervelend of zo lang te maken dat het kind zich verveelt om zich beter te gedragen (ongelooflijk onwaarschijnlijk) en het is een zorg van mij dat dit een expliciet doel is in sommigen, Jarlath O 'Brien, auteur van' Beter gedrag - een gids voor docenten , vertelde TES.
Het mag eigenlijk geen doel op zich zijn, zegt O'Brien. Als we de effectiviteit ervan niet beoordelen, als dezelfde kinderen daar keer op keer verschijnen, dan is het volkomen legitiem om te vragen waarom we het volhouden als een strategie voor gedragsverbetering.
Afgelopen maart hebben afgevaardigden op de National Education Union-conferentie in Brighton unaniem tegen gestemd de overgang naar een steeds strenger gedragsbeleid op scholen, omdat het een geestelijke gezondheidscrisis voor kinderen voedde.
De motie luidde: Het toenemende gebruik van detentie, isolement en uitsluiting, vaak aangehaald als 'nultolerantie'-benaderingen, betekent meestal het negeren van de verschillende moeilijkheden die kinderen hebben, ten gunste van straf. Wij geloven dat kinderen bovenal steun, respect en liefde nodig hebben.
