Jerry Lorenzo: nieuwe Amerikaanse luxe
Maak kennis met de ontwerper achter Fear of God en een nieuwe samenwerking met Zegna
De dag dat ik ging zitten om dit artikel over Jerry Lorenzo te schrijven, werd Joe Biden aangekondigd als de verkozen president van de Verenigde Staten. Lorenzo, de oprichter van het Amerikaanse streetwear-merk Fear of God, markeerde de gelegenheid op Instagram door een zwart-witfoto te plaatsen van de gekozen Amerikaanse vice-president Kamala Harris. Zijn fotobijschrift eindigde met, we zijn nederig dat de deuren eindelijk zijn geopend.
Hij omarmt verandering: alleen dit jaar heeft Lorenzo twee nieuwe spraakmakende collecties gelanceerd. Daar is zijn zevende collectie voor Vrees voor God en een samenwerking met Ermenegildo Zegna, het Italiaanse luxehuis. Voor Lorenzo markeerden beide een soort van volwassen worden, aangezien Fear of God voor het eerst zijn wortels heeft vertakt in luxe sportkleding om maatwerk te omarmen.
Lorenzo en ik ontmoetten elkaar voor het eerst in november 2018 op zijn hoofdkantoor in het centrum van LA. Toen was zijn houding rustig; zacht gesproken presenteerde hij zijn zesde Fear of God-collectie. Lorenzo - die knap is, regelmatig sport en zijn haar in lange krullen draagt - richtte in 2013 voor het eerst zijn onafhankelijke bedrijf op. In amper zeven jaar tijd heeft hij het merk uitgebouwd tot een wereldwijd succesverhaal. Hij heeft eerder zijn ambitie uitgesproken om te bouwen wat Ralph Lauren heeft gebouwd.
Lorenzo is de zoon van Major League Baseball-speler en manager Jerry The Sage Manual. Toen hij opgroeide, verhuisde hij van stad naar stad, omdat het beroep van zijn vader hem ertoe bracht om met verschillende teams te werken en huizen op te zetten in Californië, Florida en Chicago. Door de constante verandering raakte hij gewend om een buitenstaander te zijn, evenals wat hij beschrijft als de zwarte jongen op een blanke school. Het voordeel van dit nomadische leven was dat hij veel verschillende jeugdsubculturen leerde kennen, van hiphop tot skaters tot grunge, terwijl hij stilistische invloeden vergaarde waaruit hij later zou trekken bij het ontwerpen Vrees voor God .
De familie Lorenzo ging op zondag naar de kerk; terwijl hij onderweg was, gaf een diep religieuze christelijke opvoeding Lorenzo een gevoel van wortels, terwijl hij een ethisch kader creëerde om in te navigeren. Met plannen om als sportmakelaar te werken, studeerde Lorenzo af met een MBA aan de Loyola Marymount University - een particuliere jezuïet en Marymount-onderzoeksuniversiteit in Los Angeles. Helaas, het lijkt erop dat zijn roeping altijd mode was. Tijdens zijn studie vertelt hij me dat hij in verschillende winkels heeft gewerkt, van Diesel tot Dolce & Gabbana. Allemaal perfecte oefenterreinen voor zijn toekomstige beroep. Ik had altijd een talent voor wat mensen zochten in hun kasten, zegt hij.
Modern pak: Jerry Lorenzo werkt samen met Ermenegildo Zegna
In 2012 leidde Lorenzo enkele van de topnamen in de Amerikaanse sport, waaronder Dwyane Wade, Matt Leinart en later de Dodgers-all-star Matt Kemp, terwijl hij ook een modeportfolio opbouwde. Ik deed aan styling en bleef merken dat er veel dingen ontbraken op de markt, zegt hij.
Als hij iets niet kon vinden waarnaar hij op zoek was, zou hij naar het Fashion District in het centrum van LA gaan. Daar bestelde hij op maat gemaakte T-shirts of een trui met capuchon, kapmouwen en zijritsen. Dat laatste zou uiteindelijk een hoofdbestanddeel van de vrees voor God worden. Tegelijkertijd was hij ook bezig als promotor van een Hollywood-nachtclub, waardoor hij naast rappers als Big Sean en Kanye West kon staan, evenals een ontluikende ontwerper uit Chicago, Virgil Abloh, toen de creatief directeur van West. West ving Lorenzo op om zich bij zijn ontwerpteam aan te sluiten en werkte aan verschillende collecties voor A.P.C en Yeezy.
Fear of God's debuutcollectie gelanceerd in het voorjaar van 2013, met slechts 12 goed gemaakte stukken gemaakt van flanel en French terry badstof. Heldenstukken waren onder meer gescheurde broeken en hoodies met rits. De collectie vermengde Lorenzo's persoonlijke stijl met details die zijn ontleend aan volledig Amerikaanse subculturen. Tegenwoordig vat Lorenzo het samen als een hiphopbenadering van mode, en het flanel meer een Kurt Cobain-ding. Dit was wat ik mijn hele leven had gedaan, toen ik als zwart kind was opgegroeid op een blanke middelbare school.
Lorenzo nam zijn eerste collectie mee naar Parijs en was van plan om te verkopen aan internationale kopers en winkels, maar merkte dat hij weinig verstand had van commerciële seizoensschema's en de strikte timing van de mode-industrie. Hij had echter overtuiging in zijn product. Dit is een Amerikaans idee, zegt hij over Fear of God’s USP vandaag. Het moet niet worden ingekaderd als één genre, als luxe of straat. Dit is gewoon Amerikaans. Abloh (nu artistiek directeur mannen van Louis Vuitton) lanceerde destijds zijn Off-White-collectie en introduceerde Lorenzo bij de kopers van Barneys. Ondanks dat zijn collectie aanvankelijk werd afgewezen, besloot het nu gesloten warenhuis uiteindelijk enkele regels te overtreden en ruimte op hun verdiepingen te vinden voor Fear of God.
Voor Lorenzo zit er een betekenis achter de dramatische naam van zijn bedrijf. Ik had het gevoel dat de wereld niet nog een coole kledinglijn nodig had, legt hij uit. Ik voelde me zonder een fundament, een doel of een boodschap erachter, het was een beetje oubollig om zo ingepakt te zijn in de koelte van de kleding. Als ik dit ding kan bouwen rond iets waar ik echt in geloof, dan is het logisch om voor dit ding te vechten, omdat het geworteld is in iets echts.
Een samenwerking op het gebied van kleding en schoenen voor Nike debuteerde tegelijkertijd, maar tegen een lagere prijs. Nike's opdracht was om een volledig gevormde collectie te ontwerpen die knipoogde naar de levensstijl en het spel van basketbal. Fear of God was het eerste designermerk dat een nieuwe schoenmal voor Nike creëerde, en Lorenzo bracht de laatste die hij in Italië had geobsedeerd mee om vijf nieuwe Fear of God-sneakers te creëren - nieuwe slankere proporties toevoegend aan een ontwerp dat losjes is gebaseerd op het archetypische Basketbaltrainer uit de jaren 90, de Jordan. Voor Lorenzo, die in de jaren 90 op school basketbal speelde, was dit de ultieme onderscheiding. Hij vertelt in stralende bewoordingen over zijn liefde voor Air Jordan: de basketbalsneaker was de basis voor alles wat je droeg. Je zou de coolste ontwerpers ter wereld kunnen hebben, maar het was je basketbalsneaker die je niveau van cool definieerde, je zou een paar Jordan's kunnen hebben en dat is alles wat je nodig had.
In maart van dit jaar werd Lorenzo's samenwerking met Ermenegildo Zegna gepresenteerd in Parijs. Voor Lorenzo betekende het evenement dat de cirkel rond was, omdat de gevestigde modetradities, geplande en hoofdsteden eerder terzijde waren geschoven. Hij had via een wederzijdse vriend kennis gemaakt met de Italiaanse ontwerper Alessandro Sartori, artistiek directeur van Ermenegildo Zegna sinds 2016. Het klikte tussen de twee. We hadden vergelijkbare visies, deze kloof tussen wat er cultureel gebeurde binnen de mode en wat er historisch gebeurde, vanuit een passend en op maat gemaakt perspectief. Begrijpen dat het moeilijk is om de ene dag van sweatstof en een hoodie naar een perfect maatpak te gaan.
Ik heb min of meer het nieuwe silhouet en de nieuwe verhoudingen meegenomen, zegt Lorenzo van het partnerschap. In zijn ontwerpen verwees hij ook naar de bedrijfsarchieven van Ermenegildo Zegna, waarbij hij onderzoek deed naar lossere snit die in de jaren 40 en in de recentere decennia werd vervaardigd. Veel van mijn inspiratie komt van eind jaren 80, begin jaren 90, zegt hij. Ik haat het woord 'oversized' - een royaal passende blazer en een baseballpet, een grafisch T-shirt. Een eerbetoon aan Lorenzo's reguliere atletische Amerikaanse sportkledingreferenties, op maat gemaakte jassen zijn reversvrij, met een lossere pasvorm en verlaagde schouders. Broeken worden geplooid en los gedragen. Sartori beschreef het resultaat als een perfecte mix van de uitmuntendheid van Ermenegildo Zegna's kleermakersstijl en de verfijnde vrijetijdskleding van Fear of God die op natuurlijke wijze versmelt met het samenvoegen en opnieuw uitvinden van silhouetten en proporties.
Terwijl hij in Italië was, gebruikte Lorenzo de tijd om nieuwe relaties op te bouwen met lokale fabrieken. Hierop keerde hij terug bij het produceren van op maat gemaakte stukken van zijn Seventh Collection, die in september debuteerde. Terwijl we bouwen aan wat ik graag Amerikaanse luxe noem, leg ik graag de beste categorieën in de beste handen ter wereld. Hij vertelt me dat 30-40% van de collectie nu in Italië wordt gemaakt, inclusief maatwerk, schoenen en accessoires. Denim, sweats en hoodies worden dichter bij huis gemaakt. Ik denk dat we daarboven in de wereld zijn als het gaat om het landen van die stukken, dus ik zou die hier in LA willen houden, houd het eerlijk.
Lorenzo's benadering van mode is altijd geleid door zijn eigen behoeften en ervaringen. Tegenwoordig legt hij een recente stap in de richting van maatwerk uit als gewoon een praktische oplossing voor een probleem dat hij had in zijn persoonlijke garderobe. Als ik voor mijn zoon naar een lerarenvergadering wil en ik heb alleen hoodies in mijn kast, is dat misschien een probleem. Ik ben 40 jaar oud, zegt hij, voordat hij het brede scala aan doelgroepen van zijn lijn beschrijft. Het is duidelijk dat mijn klant volwassen wordt, maar ik wilde ook een jongere klant bereiken. Ik heb het gevoel dat er mannen zijn die momenteel maatwerk en kostuum dragen en daar waarschijnlijk wat comfortabeler mee om willen gaan en een iets andere verhouding willen, denkt hij. Ik denk dat we daar een soort van vliegtuig kunnen landen.
Terwijl we ons Zoom-gesprek afronden, vat Lorenzo zijn carrière tot nu toe samen. Ik word steeds beter in wat ik doe. Ik ben een autodidactische ontwerper. Ik word steeds beter in wat ik de afgelopen zeven jaar probeer te zeggen, legt hij uit. Nu voel ik me optimistischer, omdat ik denk dat het vanaf hier alleen maar beter kan worden.
