Instant Opinion: 'Het is een fantasie dat Brexit zal leiden tot een Verenigd Ierland'
Jouw gids voor de beste columns en commentaar op donderdag 1 augustus
1. Eilis O’Hanlon in The Daily Telegraph
over Ierse eenwording
Het is een fantasie van Remainer en Sinn Fein dat Brexit zal leiden tot een Verenigd Ierland
Je voorstellen dat de Brexit een gat zal slaan in de hele identiteit van de vakbondsleden, is gewoon weer een golf van vooringenomenheid van mensen die de pro-Unie-gemeenschap in Noord-Ierland nooit serieus hebben genomen, en die de Brexit een economische en constitutionele ramp willen laten zijn om rechtvaardigen hun achterhoedecampagne van sabotage. Alleen omdat sommige vakbondsleden willen dat het VK in de EU blijft, betekent niet dat ze, gegeven een binaire keuze, voor de EU zouden kiezen in plaats van in het VK te blijven. Brexit heeft de demografie eenvoudigweg vervangen als het wondermiddel van de Verenigde Ierlanders.
2. De ambtenaar in The Guardian
over de dreiging van Dominic Cummings, de hoofdadviseur van de premier
De oorlog van Boris Johnson tegen Whitehall zal de democratie schaden
Deze week zagen we een groeiend aantal parlementsleden hun bezorgdheid uiten dat [Cummings] een bedreiging vormt voor de democratie zelf. Dat is ongekend - en we moeten hun waarschuwing ter harte nemen. Dit gaat niet over het tegengaan van het idee van vertrouwen of optimisme - maar de normalisering van een kortzichtige meedogenloosheid en een corrumperend verlangen om voor blut te gaan, om met alle mogelijke middelen te winnen.
3. David Aaronovitch in The Times
over de link tussen waarheid en democratie
We moeten meer doen om feiten van fictie te scheiden
Veel mensen zullen beweren dat het corrigeren van onwaarheden of het aandringen op nauwkeurigheid dwazen zijn. Het gaat er nu om hoe mensen zich voelen. Doe een beroep op hun emoties en stop met dit dorre aandringen op feiten. Ik heb het honderden keren gelezen. Op deze manier ligt een ramp. Valse informatie is dodelijk, van polio-epidemieën tot verwoeste reputaties. Een gemeenschappelijk idee van wat waarheid is en wat mening is, is net zo essentieel voor een functionerende democratie als een onafhankelijke rechterlijke macht. Hun werk is misschien moeilijk en soms zelfs onmogelijk, maar ik ben bij de factcheckers. Elke keer.
4. David Gardner in The Financial Times
aan het einde als de liberale internationale orde
De lange mars van autocratie door het Midden-Oosten
Nu de liberale, op regels gebaseerde internationale orde wordt gesaboteerd door de leiders van de landen die haar hebben gecreëerd, lijkt dit misschien niet het ideale moment om te vragen waarom het Midden-Oosten gewelddadig terugvalt in de richting van de autocratie van de politiestaat. Heersers in de Arabische wereld doen aan nestveren, niet aan natievorming, en stellen handhaving van het regime boven hervormingen. En voor de meeste wereldmachten – sponsors van en smeekbeden van deze tirannen – kan het niets schelen. Maar ze moeten zich zorgen maken. Beleid gevormd door de VS en toegejuicht door Europa heeft een uitstekende reputatie – denk aan Afghanistan, Irak en Syrië – om steeds meer extremistische vormen van soennitisch jihadisme te helpen incuberen. De burgers van Parijs en Nice, Brussel en Berlijn, Londen en Manchester, Ankara en Istanbul hebben allemaal de tegenslag ervaren. De moordvelden zijn niet alleen regionaal, maar globaal.
5. Peter Franklin in UnHerd
over de veranderende rol van het huis
Hoe RAAR ben jij?
Naast wat het huishouden bevatte, was er wat het buitenhield: in een tijd vóór de moderne politie was het huishouden de eerste en misschien enige verdedigingslinie. De allerbelangrijkste taak van het hoofd van het huishouden was om 's nachts rond te gaan en ervoor te zorgen dat alle deuren en poorten waren afgesloten en dat iedereen veilig naar binnen kon. Maar dat brengt ons bij de donkere en verstikkende kant van het huishouden: zijn rol in traditionele samenlevingen als het belangrijkste instrument van sociale controle. Het moderne tijdperk van individuele vrijheid was in de eerste plaats een bevrijding van de beperkingen van het huishouden – uiteraard voor vrouwen, maar ook voor de andere leden ervan. Met uitzondering van de ouder-kindrelatie, verwachten westerse samenlevingen niet langer dat individuen hun persoonlijke autonomie ondergeschikt maken aan het grotere welzijn van het gezin.
