Instant Opinion: 'Het Engelse onderwijssysteem beloont de rijken'
Jouw gids voor de beste columns en commentaar op dinsdag 18 augustus
Jouw gids voor de beste columns en commentaar op dinsdag 18 augustus
Graeme Robertson/Getty Images
De dagelijkse samenvatting van de Week belicht de vijf beste opiniestukken uit de Britse en internationale media, met fragmenten van elk.
1. Frances Ryan in The Guardian
over de tweeledige benadering van scholen in Groot-Brittannië
Het echte probleem is dat het Engelse onderwijssysteem de rijken beloont
In het jaar vóór de pandemie ontdekte de Sutton Trust dat onafhankelijke scholieren zeven keer meer kans hadden om een plaats in Oxford of Cambridge te verwerven dan die op niet-selectieve openbare scholen, en meer dan twee keer zoveel kans om een plaats in te nemen bij instellingen van de Russell Group . In 2018 bleek uit een ander onderzoek dat bijna de helft van de 'slimme maar achtergestelde' studenten er niet in slaagde de hoogste GCSE-cijfers te behalen. Slechts 52% van de kansarme hoogpresteerders op de basisschool behaalde in Engeland ten minste vijf A*- en A-cijfers, vergeleken met 72% van hun rijkere, even slimme leeftijdsgenoten. Het beruchte algoritme was verre van ongelijk, maar slaagde er in veel opzichten in om de sociaaleconomische vooringenomenheid te repliceren die het onderwijssysteem al eeuwenlang teistert. Of anders gezegd: de onderwijsongelijkheid die door de incompetentie van de overheid wordt blootgelegd, is geen schok. Het gaat zijn gangetje.
2. Stephen Bush in The Times
op gebrekkige gegevens en een gebrek aan duidelijkheid
Algoritmen zijn er om te blijven, maar ministers moeten ze begrijpen
De puinhoop waarin de regeringen van zowel [Schotland als Engeland] zich bevinden, is gedeeltelijk te wijten aan een oud gezegde uit de financiële wereld: vuilnis erin, vuilnis eruit. Uw algoritme is slechts zo goed als de informatie die u erin invoert en omdat in zowel Engeland als Schotland studenten nu alleen gestandaardiseerde tests afleggen op 16 en 18 jaar, is er een tekort aan betrouwbare gegevens om de examenwaakhond in staat te stellen nauwkeurig onderscheid te maken tussen studenten. De waakhond moest in plaats daarvan resultaten bepalen met behulp van informatie over voorgaande jaren. Dit lijkt veel op proberen de vertraagde Olympische Spelen in Tokio te repliceren door de resultaten van de wedstrijden in Peking, Londen en Rio in een computer te zetten... Waarom zou de struikeling van een Britse atleet in 2008 een andere neerhalen in 2020? Dat is een deel van wat mensen zo boos maakt over de resultaten van dit jaar: de enige mensen die niet direct het lot van deze generatie schoolverlaters hebben bepaald, zijn de kinderen zelf.
3. Alastair Campbell, voormalig communicatiedirecteur van Labour-premier Tony Blair, in The Independent
op een regering die boven haar hoofd staat
Van examens tot coronavirus, het is duidelijk dat onze regering de taak niet aankan - we zouden allemaal heel boos moeten zijn
Het verschil tussen de [Britse en Duitse] regeringen is moeilijk te overschatten, of het nu gaat om competentie of waarden. Maar eerlijk gezegd zou je de Britse regering met elk EU-land kunnen vergelijken en ontdekken dat Johnson en zijn team van tweederangs ministers (ik ben genereus) het op vrijwel elk aspect van de Covid-19-crisis slechter hebben aangepakt. Hij zit niet in dezelfde klasse als een Merkel of een Macron. Toen Der Spiegel onlangs over Johnson schreef, deden ze dat in een stuk met de kop 'De vier leiders van de geïnfecteerde wereld', verwijzend naar Trump, Vladimir Poetin, Jair Bolsonaro in Brazilië en Johnson. Dat is de diepte waartoe hij en zijn populisme ons hebben gebracht. Wat Brexit en Covid-19 hebben aangetoond, wat de farce/fiasco/shambles van de examens laten zien, is dat de overheid meer nodig heeft dan een propagandafabriek die slogans van drie woorden uitspuugt.
4. Simon Heffer in The Daily Telegraph
over beschaafde discussie
Geen Twitter-mobs, gewoon intelligent debat: de tijd is rijp voor de terugkeer van After Dark
Het publieke debat in Groot-Brittannië, zoals in veel van wat we de 'vrije wereld' noemen, verkeert in een behoorlijk schokkende staat. Dit komt deels door de steeds lagere en meer partijdige onderwijsnormen, met name in de geesteswetenschappen, die voorkomen dat mensen rationeel en beschaafd leren argumenteren. Het komt ook deels door sociale media, die een vorm van maffia-regering hanteren over degenen die misleid genoeg zijn om het serieus te nemen, en waarin een dictatoriale consensus wordt opgelegd over welke onderwerpen wel of niet geschikt zijn voor discussie - waardoor de uitkomst vooruitloopt van die discussies. Maar het is ook omdat een van de meest invloedrijke takken van de media, televisie, al lang de witte vlag heeft gehesen in intelligente discussieprogramma's, waarin het publiek niet alleen werd uitgenodigd om bedachtzame en intelligente mensen te zien die bedachtzame en intelligente gesprekken voeren, maar zou misschien enkele van de vaardigheden van het discours kunnen leren door ze in actie te zien.
5. Frank Bruni in The New York Times
over een vitale Amerikaanse verkiezingen
Michelle Obama liet ons zien waarom deze democraten onze laatste beste hoop zijn
Nooit in mijn 55 jaar was het succes van de Democraten belangrijker voor het welzijn, de geestelijke gezondheid – de toekomst – van deze Verenigde Staten dan nu, want nooit was de andere splitsing een Republikeinse president die zo diep amoreel, fundamenteel corrupt en botweg was incompetent als degene die vier jaar langer wil. Donald Trump heeft duidelijk gemaakt dat hij bereid is deze verkiezing van Joe Biden te stelen als dat de enige manier is om te ‘winnen’. Hij is in feite met die overval begonnen. Hij is klaar om al het vertrouwen in onze instellingen en alle trots in ons democratische systeem te vernietigen en een troon te vormen te midden van het wrak. En hij heeft een schrikbarend groot aantal handlangers – waaronder tot op heden de meeste Republikeinen in het Congres – die hem aanmoedigen of op hun tong bijten tot bloedens toe. In de context daarvan was wat ik op maandagavond zag niet iets om te analyseren of te beoordelen. Het was iets om naar toe te rennen en van te genieten: een buffet voor de hongerigen. Het was redding.
