'Gig economy': wanneer is een aannemer niet zzp'er?
Wat uw werkstatus in de wet betekent en op welke rechten u recht heeft
Daniel Leal-Olivas, AFP
Wist u dat u 'werknemer' kunt zijn en toch als zelfstandige kunt worden aangemerkt? Of bent u ooit in de war geraakt door vrienden of familieleden die voor één bedrijf werken en toch niet 'in dienst' zijn bij dat bedrijf?
U bent niet de enige - en in feite is dit een belangrijk punt van zorg geworden voor de overheid. Een formeel onderzoek onder leiding van Matthew Taylor, directeur van de Royal Society for the Arts en voormalig adviseur van Tony Blair, heeft zojuist verslag uitgebracht na een onderzoek van negen maanden en heeft een hele reeks hervormingen van het arbeidsrecht voorgesteld.
Het heeft met name een reeks maatregelen opgesteld om meer zekerheid te bieden aan flexibel werkenden in de zogenaamde 'gig-economie', met als uiteindelijk doel het lot van kwetsbare mensen te verbeteren en de hardnekkig trage economie-productiviteit op te krikken.
Dus, wat zijn de verschillende arbeidsstatussen? Hoe heeft de gig-economie de zaken veranderd? En hoe zouden de hervormingen van de Taylor-review de zaken veranderen als ze in de wet werden omgezet?
Gig economie
Deze term beschrijft de moderne, flexibele werkstructuren die kenmerkend zijn voor bedrijven die uit Silicon Valley en andere technische hubs zoals Londen zijn voortgekomen, waaronder het rittendeelbedrijf Uber en bezorgbedrijf Deliveroo.
De naam verwijst naar het idee dat in plaats van de commerciële relatie tussen bedrijf en klant, bedrijven in deze gevallen zichzelf classificeren als 'tussenpersoon' tussen individuele aannemers en potentiële klanten. Deze aannemers doen vervolgens rechtstreeks optredens voor de klanten, waarbij de bedrijven een commissie ontvangen.
Uber beschouwt zichzelf dus als een technologiebedrijf dat een app heeft ontwikkeld - en al zijn chauffeurs worden geclassificeerd en betaald als zelfstandige contractanten die hun eigen bedrijf runnen.
Critici stellen, in de woorden van de denktank van de Resolution Foundation, dat deze arbeiders in veel gevallen geen zelfstandigen zijn, maar gewoon 'vermomde arbeiders' die meer gegarandeerde rechten zouden moeten genieten.
Eigen baas
Dus hoe wordt iemand gedefinieerd als zelfstandige? Dit is een van de drie belangrijkste benamingen voor werkenden zoals gedefinieerd in werknemers wet , die iemand beschrijft die uiteindelijk voor zichzelf zaken doet.
Het is echter belangrijk op te merken dat u geen zelfstandige bent alleen omdat het bedrijf waarvoor u werkt dat zegt - of zelfs omdat u daarvoor een contract tekent.
De belangrijkste principes van zelfstandig ondernemerschap zijn dat je financiële risico's neemt voor je activiteiten, in ieder geval een grote mate van zelfbeschikking hebt in hoe je je werk doet en, cruciaal, dat je voor meer dan één 'klant' kunt werken. '.
Als u een echte zelfstandige bent, heeft u geen recht op de rechten die voor werknemers gelden, zoals het minimumloon, ziekte- en vakantiegeld, zwangerschapsuitkering of de mogelijkheid om onrechtmatig ontslag aan te klagen.
Ook betaalt u een lager tarief van negen procent in plaats van 12 procent voor de volksverzekeringen.
arbeider
Dit is een aanduiding in het arbeidsrecht - maar niet in het belastingrecht - die tussen arbeid en zelfstandigheid in zit en waarvan maar weinig mensen kennis lijken te hebben.
Na afzonderlijke hoorzittingen van het tribunaal is de status al toegekend aan: verschillende Uber-chauffeurs vorig jaar , een rijder voor koeriersbedrijf CitySprint eerder dit jaar en wordt geëist door een groep Deliveroo-rijders die wachten op een tribunaal hoorzitting vonnis.
Kortom, je zou een werknemer kunnen zijn als je een contract hebt met een specifiek bedrijf, dat geen klant is, maar eerder de voorwaarden van je werk bepaalt, inclusief zaken als uren, vaste lonen, locaties of werkpatronen.
In tegenstelling tot echte zelfstandige contractanten, hebben 'werknemers' recht op het minimumloon van £ 7,50 per uur voor 25-plussers, evenals op vakantie-, ziekte- en zwangerschapsuitkeringen. Zij kunnen nog steeds geen beroep doen op onredelijk ontslag.
Hoe dit zich verhoudt tot belastingheffing is ingewikkelder en is het onderwerp van een test door HMRC, zegt: LexisNexis . De realiteit is dat tenzij u voldoet aan een hogere drempel om als zelfstandige te werken - zoals het kunnen aannemen en ontslaan van personeel en de mogelijkheid om de winst te vergroten - u waarschijnlijk als werknemer wordt belast.
In dienst
Deze is gemakkelijker: als je voor een bedrijf werkt, vaste uren werkt en de aanwijzingen van je werkgevers volgt, ben je in dienst.
U wordt betaald via Pay As You Earn en er wordt belasting ingehouden bij de bron, waarbij u het hogere tarief van de nationale verzekering betaalt. Je kunt natuurlijk meerdere banen tegelijk hebben.
Alle werknemers hebben recht op het minimumloon, dat, zoals schandalen zoals die met betrekking tot Sports Direct laten zien, alle tijd moet omvatten die naar goeddunken van het bedrijf wordt besteed - en het kan niet worden verminderd door gedwongen inhoudingen voor zaken als uniform.
Je hebt ook recht op wettelijke ziekte-, vakantie- en zwangerschapsuitkeringen en als je twee jaar voor een bedrijf hebt gewerkt, kun je onterecht ontslag claimen en in aanmerking komen voor ontslag als je baan wordt geschrapt.
Afhankelijke aannemer
De Taylor recensie deze nieuwe definitie uiteenzetten, die de huidige werknemersstatus zou vervangen en is ontworpen om de flexibiliteit van de kluseconomie te behouden en tegelijkertijd een betere bescherming te garanderen voor degenen die voor deze bedrijven werken. Volgens de huidige regels zou het recht geven op vakantie-, ziekte- en moederschapsuitkeringen, maar niet op onterecht ontslag.
Taylor wil de manier waarop deze status wordt gedefinieerd opgehelderd zien, zodat het allemaal neerkomt op 'controle'. Dat betekent een eenvoudigere test die bijvoorbeeld zou kunnen vragen of het bedrijf uw salaris bepaalt. Als het antwoord ja is, bent u een afhankelijke aannemer en geen zelfstandige.
En als je als zodanig wordt aangemerkt, ben je een werknemer voor belastingrecht, dus er is geen fiscale prikkel om minder zeker werk aan te bieden.
Werknemers die aan deze definitie voldoen, zouden 20 procent meer krijgen dan het minimumloon, maar alleen voor piekuren. De rest van de tijd kunnen bedrijven minder betalen als ze 'realtime' transparantie bieden aan aannemers om hen in staat te stellen een 'geïnformeerde keuze' te maken.
Vakbonden hebben kritiek geuit op de recensie omdat ze deze middenwegoptie niet helemaal schrappen en bedrijven toestaan om een deel van de tijd minder dan het minimumloon te betalen.
Nul-urencontracten
Geen aanduiding in de wet, maar een term die wordt gebruikt om een vorm van arbeidsovereenkomst te definiëren die weinig of geen vaste uren stelt, waarboven personeel naar keuze van de werkgever meer werk kan worden aangeboden.
Dergelijke contracten komen veel voor in de detailhandel, de horeca en de zorg en zijn controversieel omdat werknemers die erop werken moeite kunnen hebben om een hypotheek te krijgen en vaak klagen dat ze op zeer korte termijn worden gevraagd om te werken met het risico dat ze hun werk helemaal kwijtraken als ze weigeren.
Dus, volgens critici, geven ze de voorkeur aan gewetenloze werkgevers en ontnemen ze kwetsbare werkgevers in laagbetaalde beroepen.
Taylor wees erop dat 68 procent van de mensen in deze banen zegt dat ze niet meer uren willen en genieten van de flexibiliteit, waarbij een op de vijf voltijds onderwijs volgt. In zijn recensie probeerde hij meer bescherming te bieden en bedrijven te dwingen een eerlijker deal te bieden, maar zonder de optie helemaal te sluiten.
Voorstellen zijn onder meer het instellen van een hoger minimumloon voor niet-gecontracteerde uren om bedrijven aan te moedigen meer werk te garanderen - en om werknemers in staat te stellen een volledig, vast contract aan te vragen als ze 12 maanden bij een werkgever hebben gewerkt.
Nogmaals, vakbonden willen dat ze helemaal worden verboden en hebben de voorgestelde hervormingen als 'zwak' bestempeld.
