Dior Homme: New wave tailoring
Kris Van Assche, de creative director van Dior Homme, gebruikt traditioneel vakmanschap om een synthese te creëren tussen streetwear en classicisme
Toen Dior Homme 16 jaar geleden voor het eerst werd gelanceerd, was Karl Lagerfeld zo wanhopig om in een van de baanbrekende pakken te passen die waren ontworpen door de eerste creative director van het label, dat hij zes en een halve steen verloor. 'Ik wilde ineens de kleding dragen die was ontworpen door Hedi Slimane,' merkte Lagerfeld op in het dieetboek dat hij vervolgens publiceerde, 'maar deze mode, gemodelleerd door zeer, zeer slanke jongens (en niet mannen van mijn leeftijd) vereiste dat ik minstens 40 kilo.'
Lagerfeld, nu 83, is geen man die lichtvaardig complimenten geeft, en zijn abonnement op de magere esthetiek van herenkleding werd over de hele wereld gekopieerd. Dior Homme herhaalde in veel opzichten de tektonische veranderingen van Christian Dior's 'New Look', die kleermakersoptimisme introduceerde in het naoorlogse Parijs; in 1947 zette zijn omarming van stof en vrouwelijkheid een streep onder de ontmoedigde mode van de rantsoeneringsjaren en nieuw leven ingeblazen het idee van luxe dat door heel Europa en daarbuiten waaide. Op dezelfde manier veranderde Dior Homme het herenkledinglandschap voor altijd, waarmee een einde werd gemaakt aan de strikte formaliteit op de werkplek, waardoor kleermakerij een duivels cool randje kreeg.
De afgelopen negen jaar wordt Dior Homme begeleid door de Belgische ontwerper Kris Van Assche, een stil meesterbrein dat het radicalisme van Hedi Slimane losliet om een vloeiender avant-gardisme te creëren, dat de aantrekkingskracht van Dior Homme heeft vergroot met luxe sportkleding en lossere vormen . Ondanks deze veranderingen heeft Van Assche een stevige greep behouden op elegantie op maat, die volgens Serge Brunschwig, president van Dior Homme, nog steeds wordt aangestuurd door de lichaamsbewuste mannelijke consument. 'We kleden iedereen aan, maar we zijn er trots op [onze klant] slanker te maken dan hij denkt; of zo slank als hij zou willen zijn', legt hij uit. 'Dit is ons voorstel.'
Hoewel het skinny pak een steunpilaar van het merk blijft, heeft Van Assche ook zijn accessoire-activiteiten gecultiveerd en het belang van schoenen en tassen in de garderobe van de moderne man erkend als stijlvolle kenmerken van een levensstijl die niet langer een scheiding maakt tussen zogenaamde werkkleding en vrijetijdskleding.
Van Assche's aanstelling bij Dior Homme viel samen met wat je een sweet spot in herenkleding zou kunnen noemen. Tien jaar geleden erkenden luxeconglomeraten, waaronder Dior's eigenaar LVMH, het potentieel voor een door internet aangedreven herenmode-hausse via e-commerce en sociale media, evenals een reeds bloeiende markt in Azië voor luxeartikelen voor heren. Recente detailhandelstudies tonen aan dat mannen nu 40 procent van de wereldwijde luxemarkt uitmaken, en van alle 'supermacht'-labels heeft alleen Chanel nu een mannenaanbod.
Daarnaast heeft de Paris Men's Fashion Week een impuls gekregen boven Milaan - het industriële hart van de fabricage van herenkledingstoffen - met zijn gerichte shows en een overvolle agenda. Dior Homme en Louis Vuitton zijn nu twee van de creatiefste labels voor herenkleding, die de gevestigde regels van luxe uitdagen met speels maatwerk en opnieuw geconfigureerde sportkledingreferenties op een manier die nog steeds commercieel wenselijk is. Vooral in het geval van Dior Homme gaat moderne luxe over het benutten van een jongere dynamiek. 'Ik focus veel meer op de jeugd en het creatieve aspect van het merk, want we gaan de high-end boodschap niet meer verliezen', zei Van Assche na een showcase in Hong Kong in april.
In juni onthulde Dior een nieuw vlaggenschip in New Bond Street in Londen, waarmee een 'gouden driehoek' van Franse luxehuizen op de beroemde winkelstraat werd voltooid: Chanel ligt naast en Louis Vuitton tegenover. Het huis van Dior, ontworpen door überarchitect Peter Marino, is een duifgrijze tempel gewijd aan de talloze luxe-output van het label. De herensalon in de kelder is duidelijk anders dan de verdiepingen erboven, die zijn gemodelleerd naar een klassiek Parijse hôtel particulier. Het strakke conceptuele ontwerp compenseert de meer vrouwelijke woonkamers op de bovenverdieping, evenals de serre op de begane grond, compleet met dakraam en klimplanten. Dit herinnert ons eraan dat, hoewel Dior Homme verankerd is in de mythe van het legendarische huis, het zijn eigen unieke identiteit heeft uitgehouwen.
Brunschwig, voorheen Chief Operating Officer van Christian Dior Couture, is het best geplaatst om de positionering van Dior Homme binnen de bredere context van het moederschip uit te leggen. 'Christian Dior is opgericht als een haute couture-merk, dus we werden tweede en blijven tweede, maar maatwerk vormt de kern van Dior', zegt hij. 'Toen meneer Dior het eerste Bar-jack creëerde, of de 'New Look', ging het [over] maatwerk; toen Dior Homme in 2000 opnieuw werd uitgevonden, was het een kleermakersoefening.' Hij voegt een belangrijk verschilpunt toe tussen Van Assche en zijn voorganger Hedi Slimane: 'De heer Dior kleedde zelf niet één vrouw, en wij willen ook niet één man aankleden.'
Het democratiseren van het idee van het maatpak was een belangrijke richtlijn voor de Belgische ontwerper. Het vlaggenschip van Londen biedt inderdaad een 'demi-mesure' maatwerkservice, met 14 kostuumsnitten beschikbaar in een keuze uit 500 stoffen. Bestellingen worden gemaakt in de Dior-ateliers in Parijs, een verdieping onder het kantoor van Van Assche. 'De essentie van Dior Homme en maatwerk is de knowhow van de ateliers: dingen binnenstebuiten keren, werken aan de bouw', zegt hij. 'Waarom zitten er 25 lagen in een pak? Waarom niet gewoon zeven? Het werken aan de technische schoonheid van herenkleding is gedurende mijn negen jaar hier een belangrijk aandachtspunt geweest.'
Fotografie door Charl Marais / Mode door Sarah Ann Murray
Hoewel zacht gesproken en bescheiden, straalt Van Assche een zelfvertrouwen uit dat ongetwijfeld voortkomt uit een onderdompeling in zijn werk en een diep begrip van zijn steeds evoluerende klantenbestand. 'Ik ben niet het type om wekenlang te verdwijnen en dan dag en nacht te werken als een gek', vertrouwt hij toe. 'Ik ben veel meer een constante werker, dus ik irriteer mijn teams de hele week door! Maar het betekent dat we niet 24 uur per dag hoeven te werken en dat we in het weekend vrij hebben.'
In mei 2015 kondigde de ontwerper de sluiting aan van zijn 10-jarige gelijknamige label nadat de slinkende financiën een onoverkomelijke druk op het onafhankelijke bedrijf hadden uitgeoefend. Het was ongetwijfeld een pijnlijke beslissing, maar Van Assche heeft een positieve insteek: 'Ik heb mijn eigen label on hold gezet, zodat ik veel meer van mijn eigen identiteit in het merk Dior Homme kan gieten. Mijn eigen merk stond bekend om lossere volumes en een mix van getailleerde jasjes en lossere broeken; een sportkledinghybride met maatwerk. Voorlopig sluipen er heel wat Kris Van Assche de [Dior Homme]-collecties binnen. Een goed ding. Het voelt bijna als een heel nieuw begin.'
Zijn retoriek is misschien rigide en zijn normen veeleisend, maar Van Assche's ontwerpbenadering is vloeiend en speels, waarbij comfort en maatwerk in balans zijn, dankzij onverwachte nevenschikkingen en een upcycling van streetwear en popcultuurstijlen. Zijn SS17-collectie, die in juni in Parijs werd gepresenteerd, vermengde elementen van de New Wave uit de jaren 80 met de skatercultuur uit de jaren 90: baggy cargobroeken; Amerikaanse kledingstukken zoals bomberjacks; D-ringen op slim-fit broeken en lange jassen die doen denken aan winduitrusting. De achtergrond was een achtbaanachtige structuur versierd met veelkleurige gloeilampen - een knipoog naar jeugdherinneringen aan de kermis in Antwerpen waar hij deze stijlstammen zou observeren. Dit was zijn manier om de strijdende partijen van zijn jeugd te verenigen; een mix-and-match-game die hij graag op elke collectie toepast.
'Volgens mij gaat het bij herenkleding nog steeds om codes', stelt Van Assche. 'We denken graag dat het niet zo is, maar dat is het wel – en ik vind het heel fijn dat het zo is! Zakenlieden hebben hun codes, sporters hebben hun codes en skater boys hebben die van hen zeker. Mannen willen nog steeds bij een groep horen, ook al gaat het erom bij verschillende groepen te horen en van elk een beetje te nemen. Het gaat nog steeds om referenties, want we willen graag weten waar dingen vandaan komen. Ik vervaag deze lijnen graag.'
De Dior Homme AW16-collectie was een opmaat voor de skater/New Wave-medley van SS17, hoewel subtielere verwijzingen naar deze retrotrends - volumineuze broeken, hoodies met grafische print, houthakkersplaids - in de minderheid waren door modieuze stijlen en slanke pakken. De opvallende boodschap, hoewel minder uitgesproken dan het gecontroleerde maatwerk, was een viering van gebruikskleding, met parka's en motorjacks van luxe stoffen, wollen trainingsbroeken met trekkoord in de taille en petten in Amerikaanse militaire stijl die zich voordeden als beanies. Als eerbetoon aan de naamgenoot van het huis was een handvol looks voorzien van een monochroom rozenmotief – een favoriete bloem van Christian Dior – naar een patroon dat Van Assche in de archieven had gevonden. De Belg creëert misschien zijn eigen codes voor de nieuwe Dior-man, maar door zich dit symbool van het verleden van het merk toe te eigenen, verandert hij ook het idee van erfgoed en prestige in een veel minder stoffige propositie voor potentiële, jongere klanten.
Als het vastleggen van de geest van jeugd blijft een drijvende kracht voor Van Assche, het bewijs dat hij niet voor één man ontwerpt, wordt onderstreept door zijn keuze aan campagnegezichten. Hij tikte vier heel verschillende modellen aan voor zijn AW16-advertenties voor herenkleding: rapper en 'urban dandy' A$AP Rocky; zevenjarige filmregisseur Larry Clark; Franse acteur Rod Paradot met babygezicht en zijn favoriete fitmodel, Dylan Roques; elk gekleed in Dior Homme catwalklooks en geschoten door landgenoot Willy Vanderperre. De gemene deler, zegt de ontwerper, is dat het allemaal 'vrije geesten' zijn.
Voor iemand die spreekt over de behoefte aan 'diepgang en verhalenverteller' in de mode, is het geen wonder dat Van Assche graag zijn eigen raadsels creëert.
Verhaal van Ian Thorley
Fotografie door Charl Marais
Mode door Sarah Ann Murray
