Tyson Reeder praat met Celine
De Amerikaanse artiest werkt samen met Hedi Slimane aan The Dancing Kid
Er is een soort romantisch idee van de jacht op iets dat nog niemand heeft gebruikt, zegt Tyson Reeder aan de telefoon vanuit Chicago. Hoewel het internet onze kijk op onderzoek voor altijd heeft veranderd - het lijkt alsof we lange dagen in fysieke bibliotheken en archieven hebben doorgebracht - is de Amerikaanse kunstenaar en curator voorstander van een meer tactiele, jager-verzamelaarsbenadering om inspiratie op te doen.
In kringloopwinkels, Reeder zoekt naar tweedehands kleding, op zoek naar opvallende kleuren, prints en stoffen. Een stippatroon, zegt hij, kan later de vorm bepalen die hij een boom schildert. In boekwinkels bladert hij door verouderde telefoonboeken voordat hij stapels oude tijdschriften aanpakt. Ik hou van dat soort tijdreizen, legt hij uit. Ouderwetse tijdschriften, uit de jaren 80 of zoiets, er zijn kleuren waar ik niet aan zou denken. Een bordeauxrode trui die uiteindelijk zijn weg vindt naar een van mijn schilderijen [wanneer] ik die kleur probeer te matchen.
In principe zijn er overeenkomsten tussen Reeder's eksteronderzoek en outfits gedragen in video's die zijn geüpload naar TikTok: het socialemediaplatform heeft een trend gezet voor collage-achtige aankleding, waarbij gebruikers get-ups samenstellen van kledingstukken die genres en decennia overstijgen. Het is een vrolijk concept waar Hedi Slimane hulde aan bracht met The Dancing Kid, zijn herencollectie lente/zomer 2021 voor Celine .
Afgelopen juli onthuld via een korte filmset op het Circuit Paul Ricard, een kronkelend Frans racecircuit in de buurt van Marseille, Slimane's ontwerpen omvatten varsity-jacks, gescheurde denim en maatwerk met hoge taille. Een roséroze smoking wordt gedragen met een pyjamabroek met panterprint; sommige outfits worden gecompleteerd met pluizige gebreide wollen mutsen.
Helder en schilderachtig, een terugkerende print - versierd met capuchontruien, nylon windjacks en emmerhoeden, onder andere - groepeert fantastische palmbomen, sommige met zwartgevlekte gele bladeren, andere blozen roze, tegen een turquoise en azuurblauwe achtergrond. Er is een roze motorfiets afgebeeld die langs de zoom van een T-shirt met ronde hals rijdt. De pastelkleurige scène is het werk van Reeder, wiens schilderij uit 2019 snelweg Slimane koos ervoor om dit seizoen op te nemen in de Celine-garderobe van dit seizoen. Het is mij een beetje mysterieus hoe het eigenlijk is gebeurd, zegt Reeder als ik hem vraag hoe Slimane was overgekomen snelweg die voor het eerst werd getoond door de Canadese galerij tijdens de 2019-aflevering van de jaarlijkse Independent Art Fair in New York. Ik was opgewonden om erover te horen.
Sinds zijn aanstelling als artistiek, creatief en beeldregisseur begin 2018 heeft Slimane een dialoog met hedendaagse kunstenaars een van Celine ’s visitekaartjes. Naast vorige samenwerkingen – afgelopen voorjaar spelde Slimane, in samenwerking met David Kramer, de slogans van de Amerikaanse kunstenaar over varsityjacks en geweven manden – de ontwerper onthulde in 2019 zijn Celine Art Project, waarin de creaties van inmiddels 33 beeldhouwers en schilders worden tentoongesteld in het wereldwijde netwerk van het Parijse merk van boetieks. Ik vind het een opwindend idee om de beelden van schilders van de muur te laten springen op iets dat iemand draagt, zegt Reeder. Daar zit een soort populistische sensatie in. De schilderkunst heeft het probleem bijna te ijl te zijn. Het is een soort uitdaging voor de schilderkunst om alle bagage van de kunstgeschiedenis van zich af te schudden.
Het werk van Reeder is eerder beschreven als verdovend, onhandig en gelukkiger - Munch, laidback-Bonnard. Hij staat vaak buiten om en plein air te werken en schildert met aquarellen, potloden, gouache en viltstiften. In de collectie van New York's Museum of Modern Art (MoMA), Reeder's schilderij uit 2003 Vaas vermeldt ook nagellak, textielverf en bleekmiddel in de lijst met mediums; zijn 2015 Groen stadsgezicht voegt schelpen toe aan potlood en acrylverf.
Reeder is geen onbekende voor creatieve team-ups : samen met zijn kunstenaarsbroer Scott heeft hij een aantal evenementen en projecten gelanceerd. In Milwaukee openden en runden de broers en zussen drie jaar lang kunstgalerie General Store, voordat ze uitnodigden voor een reeks groepstentoonstellingen en kunstbeurzen die braken met tradities. In 2009 zag hun Dark Fair Keulen in Duitsland dat verzamelaars en bezoekers werden uitgedost met zaklampen voordat ze de tentoonstellingsruimte betreden, die geen lichten had en de muren helemaal zwart waren geverfd. Dan zijn er hun Beach Painting Clubs, waarvoor kunstenaars hun studio's verlaten om in plaats daarvan samen aan de oceaan te schilderen. De meest recente Beach Painting Club ging naar Sammy Beach in East Hampton, ooit een favoriete plek van Elaine en Willem de Kooning. De afgelopen maanden heeft Reeder Bubbles gerund, zijn geïmproviseerde galerij die is opgezet in een aquarium in zijn studio, bevolkt door levende vissen die langs waterdicht werk zwemmen. Zijn huidige tentoonstelling toont de Chicago-kunstenaar Nereida Patricia.
De onderwerpkeuze van de kunstenaar is even oneerbiedig: in zijn schilderijen contrasteert Reeder noembare dingen die we de meeste dagen allemaal zien (motoren, boten, de skyline van een stad) met abstracte vormen. Een werk uit 2014 combineert de vorm van een auto met Reeder's technicolor-weergave van zonsondergang. Sunset Van werd geïnspireerd door de geverfde zijkanten van bestelwagens. Ik ben geïnteresseerd in het zien van een geschilderd oppervlak in de wereld, weg van de witte kubus, mijmert Reeder. Zelfs manicures, nagellak. Het is een soort miniatuurabstractie die zich letterlijk in de wereld beweegt. Sinds ons telefoontje is Celine's The Dancing Kid-collectie beschikbaar voor aankoop, waarbij Reeder's snelweg naar straten over de hele wereld.
