Theaterrecensie: The Wind in the Willows, Falstaff en Romeo & Juliet
‘Boeiend’ openluchttheater voor kinderen en enscenering waar je vrolijk van wordt
Rebekah Murrell als Julia en Alfred Enoch als Romeo in Romeo & Juliet
Marc Brenner
Het is moeilijk om je een boeiender en vermakelijker openluchttheater voor kinderen voor te stellen dan de nieuwe enscenering van Pitlochry Festival Theatre. De wind in de wilgen , zei Mark Brown in De nationale . Het evenement biedt een frisse, geestige en levendige bewerking van de Kenneth Grahame-klassieker door de schrijver Mark Powell, een uitstekende cast, een opzwepende muziekscore - en een prachtige setting op het terrein aan de rivier van het theater.
Een stevige milieuboodschap en actuele thema's ondersteunen deze vrolijke productie, zei Mark Fisher in de bewaker . Wanneer Alicia McKenzie's Mole zegt dat ze in winterslaap is geweest, merkt Ratty van Ali Watt op: We zijn allemaal veel binnen geweest. Na onze eigen gedwongen winterslaap, dit Wind in de wilgen wordt een voorstelling over wedergeboorte en vernieuwing – en ook nog eens erg gezellig (tot 12 september).
Scottish Opera's enscenering van Boheems op de parkeerplaats van de productiestudio's in Glasgow was een artistiek baken in de duisternis van de lockdowns van vorig jaar, zei Rowena Smith in de hetzelfde papier . Zijn opvolger is een even indrukwekkende (en veel weelderiger) nieuwe enscenering van Verdi's Falstaff door Sir David McVicar, die volgende maand naar het Edinburgh International Festival verhuist.
In recente jaren, Falstaff is vaak gespeeld als een sitcom, een duizelingwekkende spoel van sight-gags en slapstick, zei Alexandra Coghlan in de toeschouwer . Wat je krijgt met de volwassen enscenering van McVicar is minder rauw maar niet minder vreugdevol: de warmte van langzaam verspreide operazon die in je botten sijpelt en de geest opheft.
De zang is over de hele linie van hoog niveau. En de onvergelijkbare Falstaff van Roland Wood - van begin tot eind weelderig gezongen, geweld doorspekt met plotselinge flitsen van charme - is magistraal (Glasgow tot 17 juli; daarna Edinburgh van 8-14 augustus).
Het zomerseizoen van Shakespeare's Globe draait niet echt op volle toeren, zei Dominic Maxwell in De tijden . Zijn Romeo & Julia (tot 17 oktober) is een loodzware, didactische aangelegenheid die overkomt als een overijverige leraar Engels om te bewijzen dat Shakespeare ‘relevant’ is voor de moderne jeugd.
Kalme educatieve uitspraken (over misdaad, armoede, tienerdepressie, het patriarchaat en de schadelijke gevolgen van de sluiting van jeugdclubs) branden weg in rode boventitels op een gigantisch scherm, waardoor het drama dat ze zouden moeten belichten, wordt opgevoerd. Helaas zijn de acteurs ook gemaakt om ze voor te lezen. Zelfmoord is de belangrijkste doodsoorzaak onder alle mensen onder de 35, zegt Capulet als Romeo en Julia sterven. Over een buzzkill gesproken.
Er is geen vonk tussen de leads; en ondanks echt talent in de cast, registreren de meeste personages zich nauwelijks. Als de prins ons aan het eind zegt: Ga vandaar, om meer over deze trieste dingen te praten, is het alsof hij ons zegt samen in discussiegroepen te gaan voordat we naar huis mogen.
