The Lowell Hotel, New York recensie: een adresboekgeheim
Volgens het nummer, New York, is New York zo goed dat ze het twee keer hebben genoemd. In dezelfde numerieke geest verklaar ik het zo goed, ik schrijf er drie keer over. Ja soort van.
Een terugkeer naar New York liet lang op zich wachten. In de begindagen van ons huwelijk bezochten mijn vrouw en ik gemiddeld ongeveer elke 18 maanden, omdat we dat konden en, zoals zovelen van jullie, we liefde de plaats. Het is een van die steden die altijd voldoet aan de hype, de hyperbool, de clichés, maar hoe vaak je ook bent geweest, er is altijd iets nieuws te ontdekken. Je kunt rondrennen en toerist spelen, je kunt alle bezienswaardigheden en filmlocaties afvinken - het is tenslotte de grootste filmset ter wereld - of je kunt gewoon rondhangen, koffie drinken, overvolle sandwiches eten en doen alsof je ben een tijdje een local. Het is alles voor iedereen.
Elke kans om terug te keren zou met beide handen zijn aangegrepen. Toen het een kans omvatte om terug te keren naar?De Lowell… we hebben het over snelheidsovertredingen. We hebben het over sneller-dan-het-blote-oog, David Blaine-goochelarij grijpen. We hebben het over Flash-niveaus van snelheidsgrijpen.
Alle rechten voorbehouden 2015
Als iemand die een beetje reist voor de kost, is het waarschijnlijk onprofessioneel om een hotel als mijn favoriet in de wereld te verklaren, dus ik ga vals spelen en The Lowell verklaren als het favoriete hotel van mijn vrouw ter wereld, en ik zal het discreet plaatsen in mijn top tien. Maar, weet je, hoest, vrij hoog in mijn top tien...
Het is deels de locatie, een Upper East Side, eh, zijstraat, dat is genoeg van de hoofdweg om The Lowell als een lokaal geheim te laten voelen, het soort locatie dat, in je New Yorkse dagdromen, de plek is waar je de appartement post-loterij winnen. Het is een prachtige buurt: op loopafstand van zo ongeveer alles, een paar minuten van Central Park, tussen Madison en Park, voor al je designerlabels en waar je dichtstbijzijnde eetgelegenheid in de buurt - afgezien van de uitstekende Majorelle van Lowell - is Daniel Boulud's titulaire restaurant met twee Michelinsterren.
2016 Ellie Pinney Fotografie
Met de Lowell kun je die fantasie gemakkelijk inleven, zelfs tot in de buurtsfeer. Het is een van die hotels waar iedereen je naam kent, schijnbaar van voordat je incheckt. Om verschillende redenen komen we apart aan, waarbij mijn vrouw haar tas laat vallen en op weg is naar een lokale yogales. Ik arriveer een uur of zo later en voordat ik bij de balie ben, ben ik begroet als meneer Davey, ben ik van mijn koffer afgehaald, heb ik uitgebreid excuses gekregen dat onze kamer nog niet helemaal klaar is en ben ik naar de bar begeleid om e-mail in te halen en te genieten - wat nog meer? – een Manhattan. Mijn vrouw komt terug, er is een tweede drankje en een vrolijke aardige man blijkt ons naar onze kamer te wijzen.
Nu, er is een etiquette voor dit moment waarvan ik zeker weet dat we ze allemaal volgen. De deur zwaait open en, of de kamer nu de meest luxueuze suite in het christendom is of de meest eenvoudige, functionele Travel Lodge-achtige kamer die je je kunt voorstellen, het wordt begroet met een beleefd knikje en misschien een vrijblijvende grom van een bepaalde beschrijving. Ja, dat is deze keer niet gebeurd. De deur ging open en ik maakte geluiden die alleen honden konden horen.
De laatste keer dat we in The Lowell verbleven, hadden we een heel mooie en heel eenvoudige kamer, maar als bezoekende journalist was ik ook rondgeleid, dus ik had een glimp opgevangen van hun meer spectaculaire accommodatie. Eén kamer is sinds die dag in mijn gedachten blijven hangen ... en ja, hier waren we. Dat waren onze tassen bij de kledingkast. Dat waren onze twee balkons. Dat was onze salon. Dat was onze mahoosive badkamer. Dat was ons bed dat zo opgevuld is dat je een korte aanloop nodig hebt om erop te komen. Dus, ja, spullen decorum en etiquette.
De man die ons de kamer liet zien, nam het allemaal op zijn gemak - ik vermoed dat zelfs afgematte Hollywood-sterren en miljardair-industriëlen een beetje gillen in die kamer - en zijn collega's tonen vergelijkbare niveaus van gratie en efficiëntie in elke interactie tijdens ons maar al te korte verblijf . De naam blijft charmant, in plaats van onderdanig, en voelt als een moeiteloos echt ding in plaats van de truc of verplichting die het in andere vijfsterrenhotels kan voelen. Het is een geweldige prestatie.
Sinds ons vorige bezoek heeft The Lowell een flinke opknapbeurt en een slimme uitbreiding ondergaan. Vroeger was het charmant, maar vrij compact en donker. Nu is de begane grond - of eerste verdieping, als je Amerikaan bent - licht en open, van de deur naar het terras van de eerder genoemde Majorelle, waar het menu van chef Emmanuel Niess met Franse klassiekers en mediterrane invloeden vele, vele voortreffelijke vakjes aanvinkt.
De andere meest opvallende verandering is waarschijnlijk in The Pembroke, het restaurant op de tweede verdieping dat dienst doet als ontbijtzaal, voor die dagen dat je je niet gewoon in je kamer wilt verstoppen en een omelet wilt bestellen. Een paar jaar geleden was de USP van Pembroke een verzameling jam van over de hele wereld, samengesteld door een enthousiaste medewerker.
Tegenwoordig hebben de jams de voorkeur gegeven aan een menu dat rekening houdt met de dieetwensen van de 21e eeuw - fitness en eiwitten, het acai-zware Braziliaanse ontbijt, kanten van gestoomde spinazie en geroosterde bloemkool - hoewel de meer calorische geneugten van pannenkoeken, wafels en de Lowell's handtekening Benedictus zijn nog steeds aanwezig, correct en prachtig uitgevoerd. Er is ook Eggs Isabella, eieren roerei met truffel, geserveerd in de schaal met kaviaar, want waarom zou die er niet zijn?
Er zijn modernere hotels. Er zijn luxere hotels. Er zijn hotels met meer faciliteiten en spa's en zwembaden. En weet je, ze zijn allemaal heerlijk. Maar er is iets aan The Lowell dat me gewoon aanspreekt, met mijn vrouw en, als je er eenmaal in bepaalde kringen over begint te praten, een handvol anderen die de vele charmes ervan hebben ervaren. Het voelt als een adresboekgeheim, of een zeer exclusieve privéclub. Het is gewoon een zeer exclusieve club met een ontspannen, vriendelijk en buitengewoon voortreffelijk clubhuis.
Ga voor reserveringen naar www.lowellhotel.com .
Ga voor meer informatie en het plannen van je volgende avontuur in New York City naar www.nycgo.com
