Meer is niet altijd meer tijdens Milan Fashion Week
Het kloppende hart van high-glamour zag een week van gecompliceerde excessen in Italië, maar het was een beetje te veel voor sommige critici
Na de stijgende verkopen die zijn creatief directeurschap heeft geïnspireerd, groeit het vertrouwen van Alessandro Michele's Gucci alleen maar. Niet meer dan met deze spectaculaire van 120 looks voor de inaugurele co-ed catwalkshow van het merk, gehouden in het nieuwe wereldwijde hoofdkantoor van 377.000 vierkante meter.
Voor sommigen was het echter een beetje overmoedig. 'Fancy dress fandango', was Vanessa Friedman van de New York Times 's beoordeling. 'Er is geen ontkomen aan dat het er nog steeds uitziet als een kostuum'.
De journalist vond de enorm diverse collectie het interessantst wanneer deze zich met de realiteit bezighield, door middel van slogan-T-shirts geproduceerd met kunstenaar Coco Capitan en met uitspraken als: 'Wat gaan we doen met al deze toekomst?' Maar Sarah Mower op... Mode zei dat ondanks alle complexe referenties, het werk van Michele 'uiteindelijk eindigt als ongecompliceerde, commercieel aantrekkelijke kleding en accessoires, begrijpelijke Italiaanse luxe die over de hele wereld wenselijk is'. En in een tijd waarin Gucci een uitzondering vormt op het verlies van interesse van consumenten in luxe, is het moeilijk om daar tegenin te gaan.
Ook tijdens de shows werd het woord 'feminisme' gebruikt. 'Miuccia Prada keert terug naar feministische vorm', zei Jess Cartner-Morley bij de bewaker . De collectie was een reis door 50 jaar vrouwelijke ervaring, met knipoogjes naar de jaren 50, 60 en 70. 'Dit was een verzameling die onderzoekt waarom genderpolitiek zich anno 2017 afvraagt of er in de afgelopen halve eeuw vooruitgang is geboekt. Prada liet slogan-T-shirts aan anderen over, en in plaats van de directe politieke kwestie aan de orde te stellen, liet ze haar zeggen over genderpolitiek door de lens van het onderzoeken van de dynamiek tussen mannen en vrouwen in seks en romantiek.'
Wat directer waren Missoni's modellen met roze 'kutjes'-mutsen, die ook als gratis cadeau werden uitgedeeld aan de aanwezigen bij het veelkleurige extravaganza van gebreide kleding. Victoria Moss bij de Dagelijks telegram zegt dat het merk alleen maar zijn pet afdeed voor feministische politiek, omdat 'hoewel nobel in sentiment, het gebruik van een meer diverse cast van modellen een sterker punt had kunnen maken'.
Een belangrijk debuut kwam in de vorm van Francesco Risso bij Marni, nadat oprichter en creatief directeur Consuelo Castiglioni afgelopen oktober aftrad, hoewel Suzy Menkes bij Marni Mode dacht dat Risso, die zijn vormende jaren bij Prada doorbracht, harder moest werken om eer te bewijzen aan Marni's ontwerpgeschiedenis. 'Een zichtbare beha met rode strepen op de ligstoel over een slanke verzilverde jurk zei niets over Marni,' zei ze. Friedman bij de New York Times gaf Risso de eer om 'zijn best te doen', maar concludeerde dat hij te hard had geprobeerd, de kijkers vermoeiend met 'gewatteerde utilitaire pakken en jurken in uniform grijs, de rug opgeblazen in bolvormige cocons, een S-vormige naad die een curve naar beneden volgt de voor- en achterkant, halzen trechtervormig. En toen ging het over in pluizige, gevilte wollen delen, die overgingen in grote, harige jassen en harige rokpakken in pasteltinten, die veranderden in kanten coltruien onder Prada-achtige jacquard-bh's met bijpassende kokerrokken.' Bewaar wat 'voor de volgende keer', voegde ze eraan toe.
Een andere poging was Dolce & Gabbana - maar om meer Instagram-volgers te krijgen, in plaats van lovende kritieken. Hun focus lag sterk op degenen die de collectie droegen, een who's who van millennial digital influencers. 'In een show die meer over entertainment ging dan over het verkopen van kleding, waren ook honden, baby's en kleine kinderen inbegrepen', zei Lauren Cochrane op de bewaker , beschrijvend hoe zelfs Anna Wintour een glimlach opleverde.
Het veelzijdige spektakel was een effectieve afleiding van Stefano Gabbana's lof voor Melania Trump in januari, dat op veel kritiek stuitte. Veel ontwerpers hebben geweigerd de First Lady aan te kleden, maar Dolce & Gabbana niet. Misschien is het jammer dat de kleding weinig lof oogstte – op een paar ruimtehelmen na, Menkes at Mode zei, 'de meeste kleren waren herhalingen op bekend terrein' - maar met veel nieuwe volgers die waarschijnlijk zijn verzameld, kan het zijn dat het ze niets kan schelen.
Er gingen geruchten dat Donatella Versace als creatief hoofd creatief hoofd was bij het label dat ze na de tragische dood van haar broer Gianni in 1997 overnam. hoge splits - Donatella was krachtig bezig met het huidige moment en verfraaide haar kleding met boodschappen van solidariteit zoals 'moed', 'kracht' en 'eenheid', een boodschap die door Friedman werd geprezen in de New York Times . Lauren Cochrane bij de bewaker tussen de regels door gelezen nadat de tops met capuchon en sportieve vormen in de collectie van Versace een knipoog gaven naar Ricardo Tisci (die onlangs uit Givenchy vertrok) - 'Tisci was een van de eerste ontwerpers die de hoodie op de catwalk zette - luidde de collectie van Donatella de vorm van wat komen gaat?'
Milaan eindigde op een nogal droevige noot met een begrafenis voor de geliefde Franca Sozzani, de visionaire hoofdredacteur van de Italiaanse Vogue, die eind vorig jaar plotseling overleed. Haar begrafenis bij de beroemdste bezienswaardigheid van Milaan, de Duomo, die tot de nok toe gevuld was.
REBECCA MAY JOHNSON schrijft voor publicaties zoals Vogue, AnOther, de Daily Telegraph en de Business of Fashion
