Hoe racistisch is Groot-Brittannië tegenwoordig?
Twee experts over wat de eigen cijfers van de regering ons vertellen over discriminatie in het VK
Twee experts over wat de eigen cijfers van de regering ons vertellen over discriminatie in het VK
Daniel Leal-Olivas/AFP via Getty Images
Anthony Heath, directeur van het Centre for Social Investigation aan de Universiteit van Oxford, en Lindsay Richards, docent sociologie aan de Universiteit van Oxford, over wat de gegevens ons vertellen over racisme in Groot-Brittannië.
Als je een beeld wilt krijgen van de ongelijkheid en sociale onrechtvaardigheid waarmee zwarte en etnische minderheden in het VK worden geconfronteerd, is een goede plek om te beginnen de eigen cijfers van de overheid .
Het is overduidelijk dat grote etnische en raciale ongelijkheden blijven bestaan op het gebied van werkgelegenheid, huisvesting en justitie. Zwarte en moslimminderheden hebben een tweemaal zo hoog werkloosheidscijfer als hun blanke Britse leeftijdsgenoten en hebben een tweemaal zo grote kans om in overvolle woningen te wonen. Ze worden ook veel vaker aangehouden en gefouilleerd door de politie. We zouden ook het alarmerende kunnen toevoegen aan de lijstetnische verschillen in sterfgevallen door Covid-19.
Baanbrekend van de overheid etniciteit feiten en cijfers website brengt het harde bewijsmateriaal over etnische ongelijkheden verzameld door overheidsdiensten in één toegankelijk formaat samen. Het is een wereldprimeur, opgericht in 2016 door voormalig premier Theresa May, die beloofde brandend onrecht aan te pakken.
Critici zouden aannemelijk kunnen argumenteren: dat ongelijkheden zoals die door de website worden aangetoond op zich niet bewijzen dat racisme en discriminatie de drijvende krachten achter de ongelijkheden zijn. Maar in combinatie met ander direct bewijs, is het moeilijk om te concluderen dat ze een rol spelen.
Er zijn twee belangrijke soorten direct bewijs die aantonen dat racisme en raciale onrechtvaardigheid in Groot-Brittannië voortduren: enquêtes over de overtuigingen van Britse mensen en veldexperimenten die testen of minderheden in de praktijk een gelijke behandeling krijgen.
Racistische overtuigingen
Laten we eerst eens kijken naar racistische overtuigingen. Door het Europese sociale enquête , hebben we een representatieve steekproef van het Britse publiek twee vragen gesteld over biologisch racisme - dat wil zeggen, de overtuiging dat er aangeboren verschillen zijn tussen raciale of etnische groepen. De overtuiging dat aangeboren verschillen sommige groepen inherent superieur maken aan anderen, wordt over het algemeen beschouwd als het kernidee van racisme.
We vroegen of de geïnterviewden het erover eens waren dat sommige rassen of etnische groepen minder intelligent worden geboren dan andere en ontdekten dat: 18% van het Britse publiek was het daarmee eens met de verklaring. We vroegen ook of sommige rassen of etnische groepen harder werken dan andere, waarop een aanzienlijk groter percentage – 44% – ja zei.
Misschien is het verschil tussen deze twee percentages te wijten aan politieke correctheid. De bewering dat er aangeboren groepsverschillen in intelligentie zijn, zou algemeen worden erkend als een racistische uitspraak, terwijl aangeboren verschillen in arbeidsethos misschien niet dezelfde flagrante connotatie hebben.
Maar of we nu voor het lagere of het hogere cijfer gaan, op basis van dit bewijs onderschrijft een substantiële minderheid van het Britse publiek een of andere vorm van racistisch geloof.
We herhaalden deze vragen over biologisch racisme in een recentere (2019) landelijk representatief online onderzoek . De bevindingen waren zeer vergelijkbaar: 19% was het ermee eens dat sommige groepen minder intelligent werden geboren, en 38% was het ermee eens dat sommige groepen minder hard werkend werden geboren.
We ontdekten ook dat mensen die deze racistische overtuigingen onderschreven, meer geneigd waren tegen immigratie te zijn en andere nativistische opvattingen te uiten, zoals dat men Engelse voorouders moet hebben om echt Engels te zijn.
Mensen die het in een interview met deze racistische uitlatingen eens zijn, hoeven er in de praktijk niet per se naar te handelen. Maar de bevinding komt overeen met de eigen rapporten van minderheden dat ze in hun dagelijks leven raciale vijandigheid en intimidatie ervaren.
–––––––––––––––––––––––––––––––– Voor een overzicht van de belangrijkste verhalen van over de hele wereld - en een beknopte, verfrissende en evenwichtige kijk op de nieuwsagenda van de week - probeer het tijdschrift The Week. Start vandaag nog met je proefabonnement ––––––––––––––––––––––––––––––––
Discriminerende praktijken
Veldexperimenten kunnen directer bewijs leveren over wat er in de praktijk gebeurt. Om discriminatie op de arbeidsmarkt te onderzoeken, sturen onderzoekers doorgaans gematchte schriftelijke sollicitaties van fictieve sollicitanten uit een minderheids- en meerderheidsgroep naar geadverteerde vacatures.
De aanvragen zijn in alle opzichten identiek en verschillen alleen in de namen van de aanvragers, die respectievelijk zijn geselecteerd als typisch Britse namen of namen van minderheden. Dergelijke veldexperimenten worden algemeen erkend als de gouden standaard om te bepalen of minderheden het risico lopen te worden gediscrimineerd.
In 2016 en 2017 we hebben een studie uitgevoerd in deze richting. We ontdekten dat sollicitanten met typisch zwarte of islamitische namen veel minder kans hadden dan degenen met standaard Britse namen om een positieve reactie van werkgevers te ontvangen.
Voor elke tien positieve antwoorden die de Britse aanvrager (James of Emily) ontving, ontving een persoon met een herkenbare Afrikaanse (Akintunde of Adeola) of Pakistaanse naam (Tariq of Yasmin) er slechts zes. Minderheden met een West-Europese naam (bijvoorbeeld Guillaume) hadden maar iets minder kans dan de Britten om een positieve callback te krijgen.
in 2018, De krant The Guardian voerde een soortgelijk veldexperiment uit op de particuliere woningmarkt. Uitingen van belangstelling werden verzonden door Mohammed en David naar bijna 1.000 online advertenties voor kamers in het Verenigd Koninkrijk. The Guardian ontdekte dat voor elke 10 positieve antwoorden die David ontving, Mohammed er slechts acht ontving.
Overheidsgegevens en veldexperimenten leveren dus vrij overtuigend bewijs dat zwarte en moslimminderheden het risico lopen te worden gediscrimineerd bij het zoeken naar een baan of huis in het VK. Ze bestuderen alleen de uitkomst in plaats van de motivaties van de werkgever of verhuurder, dus we kunnen er niet zeker van zijn dat ze handelen op basis van racistische overtuigingen - maar volgens de wet is het de uitkomst die ertoe doet. Ongelijke behandeling van sollicitanten is illegaal, ongeacht de motivatie.
Er zijn, voor zover wij weten, geen rigoureuze veldexperimenten uitgevoerd in het strafrechtelijk systeem, maar we kunnen zeker niet uitsluiten dat raciale stereotypering achter de verschillen in stop- en zoekgegevens geregistreerd door de overheid.
Rassendiscriminatie is mogelijk wijdverbreid dan de beperkte hoeveelheid tests die tot nu toe zijn uitgevoerd, heeft aangetoond - net zoals Covid-19-infecties vrijwel zeker veel wijdverspreider zijn geweest dan de tests aangaven. We hebben meer testen nodig. Maar, nog belangrijker, de testen die al zijn uitgevoerd, wijzen op een dringende behoefte aan echte verandering.
Anthony Heath, directeur van het Centre for Social Investigation aan de Universiteit van Oxford, en Lindsay Richards, docent sociologie aan de Universiteit van Oxford.
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd van Het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees de origineel artikel .
