Het 'transgender-tipping point': hoe en waarom attitudes veranderen
Positieve reactie op Kellie Maloney laat een verschuiving zien in media en samenleving – maar er is nog een lange weg te gaan
Bryan Bedder/Getty Images voor Logo TV
Eerder deze week maakte Kellie Maloney, de voormalige bokspromotor, bekend dat ze uit de kast zou komen als transgendervrouw. Haar aankondiging wekte verbazing, maar ook veel steun vanuit de bokswereld en daarbuiten.
Transgender (of trans) is een overkoepelende term voor mensen wiens genderidentiteit verschilt van het geslacht dat ze bij de geboorte hebben gekregen.
De publieke reactie op Maloney's aankondiging was 'bijna unaniem positief', schrijft Tom de Castella voor de BBC, en laat zien hoezeer de houding ten opzichte van transgenders het afgelopen decennium is veranderd. We bekijken hoe deze veranderingen tot stand zijn gekomen en welke problemen nog moeten worden aangepakt.
Verandering in houding
Schrijver en activist Jane Fae vertelt de BBC dat de houding in Groot-Brittannië merkbaar verbetert. Gebaseerd op Fae's eigen persoonlijke ervaring, werden transgenders vóór het midden van de jaren '90 alom als 'freaks' behandeld. Deze oude opvattingen verklaren waarom zoveel mensen zoals Kellie Maloney tientallen jaren hebben gewacht om als transgender uit de kast te komen.
'Trans staat op de agenda en, tenzij je kijk op trans-folk in wezen geworteld is in onverdraagzaamheid, is de onstuitbare impuls richting verandering', schrijft Fae in de Voogd .
Er is zowel een toename van transgenders (10 procent meer per jaar) als een toename van hun vertegenwoordiging. Het juninummer van Tijd magazine plaatste transgender actrice Laverne Cox op de omslag, onder de kop 'het transgender omslagpunt'. In het interview zei ze: 'Er zijn meer media-representaties waar jonge transgenders [vandaag] naar kunnen kijken en zeggen: dat ben ik , op een bevestigende manier.'
Transactiviste Sarah Brown zegt getuige te zijn geweest van een 'langzame verbetering' in de houding. 'We zijn nu beter zichtbaar en veel [mensen] accepteren meer het idee dat we gelijkheid verdienen.'
Verandering in taalgebruik door zowel het publiek als de media
De pers is er vaak van beschuldigd beledigende zinnen en terminologie te gebruiken bij het bespreken van transgenders, waaronder het misbruik van voornaamwoorden, continue 'deadnaming' - verwijzend naar de eerdere naam van een transpersoon - en het bieden van een platform aan transantagonistische mensen.
De media, en vervolgens het publiek, zijn begonnen te reageren op oproepen van activisten om hun taal te corrigeren. Transmedia kijken in het bijzonder campagnes om mensen bewust te maken van vijandige berichtgeving over transgenders.
Velen geloven dat het Leveson-onderzoek naar persnormen verantwoordelijk was voor deze mentaliteitsverandering. Na Leveson is de pers 'veel gevoeliger' geworden in haar berichtgeving over transgenderkwesties, zegt de BBC. Mensen beginnen zich ook te realiseren dat woorden die voorheen werden gebruikt om transgenders te beschrijven net zo onaanvaardbaar zijn als racistische opmerkingen.
Wetswijziging
De Gelijkheidswet 2010 combineerde en herzag de wetgeving met betrekking tot transgenders. De regering zegt dat het is ingevoerd om transgenders te beschermen tegen discriminatie, intimidatie en slachtofferschap op alle gebieden van het openbare leven. Velen noemden het een mijlpaal in transrechten.
Maar er is nog veel meer verandering nodig
Er is echter veel discussie geweest over de daad binnen de transgemeenschap, waarbij activisten beweren dat dit eigenlijk een stap terug is voor transgenders. Brown legt uit dat de wet 'eigenlijk de rechten van veel transgenders ontnam, en het bestaan van niet-binaire mensen nog steeds niet erkende'.
Transvrouwen worden nog steeds gediscrimineerd, zelfs binnen feministische kringen. Een groep die trans-uitsluitende radicale feministen (of Terfs) wordt genoemd, staat erop hen als mannen te bestempelen en zegt dat ze de toegang tot voorzieningen voor vrouwen moeten worden ontzegd.
Transgenders worden ook nog steeds geconfronteerd met onevenredige niveaus van geweld, volgens de Stichting Mensenrechtencampagne , en hoger dan gemiddelde zelfmoordcijfers.
'We worden op grote schaal gediscrimineerd op het gebied van gezondheidszorg, werkgelegenheid, huisvesting en goederen en diensten', zegt Brown. 'Veel transgenders leven in armoede en discriminatie houdt ze daar.'
