Fact Check: de waarheid over de body mass index
Kan BMI worden vertrouwd om obesitas en algehele gezondheid te meten?
De body mass index is de internationale standaard geworden voor het bepalen van gezond gewicht, maar sommigen in de wetenschappelijke gemeenschap beweren dat het een verouderde en gebrekkige maatstaf voor obesitas is.
Met de meerderheid van de volwassenen in het VK nu beschouwd als overgewicht of obesitas , De Week onderzoekt of BMI echt het beste diagnostische hulpmiddel is dat we hebben.
Wat is het en hoe wordt het gemeten?
BMI, voor het eerst bedacht door een Belgische wiskundige in het begin van de 19e eeuw, werd in de jaren tachtig door de Wereldgezondheidsorganisatie en de NHS aangenomen als een manier om obesitas te meten.
De gewicht-tot-lengteverhouding wordt nu door zorgverleners over de hele wereld gebruikt om obesitas te definiëren en inzicht te geven in het risico van een patiënt om aan obesitas gerelateerde ziekten te ontwikkelen.
Het wordt berekend door het gewicht van een persoon in kilogram te delen door het kwadraat van zijn lengte in meters.
Een BMI van minder dan 18,5 wordt als ondergewicht beschouwd, tussen 18,5 en 24,9 wordt als normaal beschouwd, een BMI van 25 tot 29,9 is overgewicht en een BMI van meer dan 30 wordt geclassificeerd als zwaarlijvig.
de NHS waarschuwt dat een BMI boven het gezonde bereik of te veel vet rond de taille het risico op ernstige gezondheidsproblemen kan verhogen, zoals hartaandoeningen, diabetes type 2, beroertes en bepaalde vormen van kanker.
Waarom is het nuttig?
Volgens de Harvard School of Public Health , heeft BMI de voorkeur van de meeste artsen omdat het gemakkelijk te meten is, een lange gebruiksgeschiedenis heeft en uitstekend werk levert bij het voorspellen van het ziekterisico.
De meeste artsen zeggen dat het de beste methode is die ze momenteel hebben, de BBC rapporten. BMI is vrij nauwkeurig, kan eenvoudig in de kliniek worden gemeten en is acceptabel voor patiënten, staat er.
Professor Naveed Sattar, van de Universiteit van Glasgow, vertelde de omroeporganisatie dat de index werkt bij de overgrote meerderheid van de mensen, de overgrote meerderheid van de tijd.
Hoe zit het met de beperkingen ervan?
Nick Trefethen, hoogleraar numerieke analyse aan de Universiteit van Oxford, heeft lang het nut van de huidige BMI-formule in twijfel getrokken en noemde het een 'bizarre maatstaf'.
De extreme afhankelijkheid van de huidige medische en verzekeringsinstellingen van een eenvoudige formule baart mij grote zorgen, hij zei in een brief aan The Economist in 2013.
Obesitas zal wereldwijd een van de grootste gezondheidsproblemen van de 21e eeuw zijn, voegde Trefethen eraan toe. Als er veel vertrouwen zal worden gesteld op één enkele formule om deze te beoordelen, verdient de rechtvaardiging van die formule een zorgvuldige discussie.
NHS-keuzes erkent dat kritiek op het BMI-systeem niet ongegrond is. De index houdt geen rekening met het toegenomen gewicht van spieren in vergelijking met vet, waarbij sommige atleten worden geclassificeerd als overgewicht of obesitas, ondanks dat ze erg fit en gezond zijn, zegt het.
Echter, zoals de BBC merkt op dat dit waarschijnlijk van toepassing is op minder dan 1% van de bevolking.
Je ziet niet veel bodybuilders in de buurt, maar je ziet wel veel mensen met grote tailles. Veel mensen raken daar onterecht mee bezig, vertelde Tim Cole, hoogleraar medische statistiek, aan het University College London Great Ormond Street Institute of Child Health aan de omroep.
BMI geeft artsen ook geen informatie over de verdeling van lichaamsvet, wat een belangrijke indicator is voor toekomstige gezondheidsproblemen, en negeert iemands leeftijd, geslacht en etniciteit.
Sommige onderzoekers zeggen dat BMI's onnauwkeurigheden in individuele metingen tot weinig daadwerkelijke schade leiden, aangezien een attente arts uitschieters kan ontdekken en haar diagnose dienovereenkomstig kan aanpassen. Leisteen rapporten.
Maar dit roept de vraag op: als het oog van een arts beter is dan de BMI bij het bepalen van het gezonde gewicht van een patiënt, waarom dan überhaupt de BMI voor individuen gebruiken?
Wat zijn de alternatieven?
Er zijn momenteel verschillende uitstekende alternatieve metingen beschikbaar, zegt Dr. David Edelson, obesitasspecialist en assistent-klinisch hoogleraar geneeskunde aan het Albert Einstein College of Medicine.
Ze omvatten het meten van het lichaamsvetpercentage van een persoon - wat volgens Edelson de gouden standaard zou moeten zijn voor het beoordelen van obesitas.
Er zijn veel methoden om het percentage lichaamsvet te bepalen, van eenvoudige huidplooibeugels die een paar dollar kosten tot meer geavanceerde machines die duizenden kosten, zegt hij.
Het berekenen van de taille-tot-hoogte-verhouding is een andere optie, met: Onderzoek uit 2012 wat aangeeft dat de methode veel effectiever is bij het meten van obesitas en het voorspellen van het risico op hartaandoeningen en diabetes dan BMI.
Wat is de consensus?
De meeste deskundigen lijken het erover eens te zijn dat BMI enige waarde heeft en als screeningsinstrument moet blijven worden gebruikt. De talrijke beperkingen betekenen echter dat andere methoden voor het bepalen van obesitas - die even eenvoudig en kosteneffectief zijn - ook moeten worden gebruikt.
