De geschiedenis van inkt
Het eerste gebruik van inkt gaat 40.000 jaar terug, ontdekt James Morris
Het gebruik van inktkleuring door de mensheid om beelden en schrift over te brengen heeft een lange geschiedenis. De oudste bekende grotschilderingen zijn meer dan 40.000 jaar geleden gemaakt in El Castillo in Noord-Spanje en Sulawesi in Indonesië. Dit waren geen figuratieve beelden, maar je moet tussen de 8.000 en 10.000 jaar vooruitgaan voor de eerste grotschildering die de natuurlijke wereld uitbeeldt, in de Chauvet-grot in Frankrijk. In deze tijd was de gebruikte inkt gebaseerd op rode, oker en zwarte mangaankleurstoffen, maar ook op plantensap en dierlijk bloed. Sindsdien is het materiaal van inkt en zijn eigenschappen ongelooflijk veranderd. In deze functie volgen we de voortgang door de belangrijkste mijlpalen tot op de dag van vandaag, waar geavanceerde inkten kantoorprinters zoals HP's Officejet Pro X-serie in staat stellen perfecte afdrukken te produceren in minder dan een seconde per pagina.
Woorden en afbeeldingen
Het gebruik van inkt bleef meer dan 35.000 jaar exclusief voor artistiek gebruik. Het schrift ontstond rond 3.200 vGT in de Sumerische regio Mesopotamië, en het werd geproduceerd door afdrukken in klei te maken of door in andere oppervlakken te snijden. De ontwikkeling van het schrijven met inkt vond plaats rond 2500 v.Chr., ongeveer tegelijkertijd in zowel Egypte als China. Voor hun pigment gebruikten de inkten een soort koolstof genaamd lampzwart, dat wordt gemaakt door teer gedeeltelijk te verbranden met een beetje plantaardige olie. Het pigment werd gesuspendeerd in gom of andere lijm, om ervoor te zorgen dat het aan het gastheeroppervlak hechtte. Er was een sterke behoefte om het schrijven te doorstaan, en de koolstof zorgde daarvoor. De komst van op inkt gebaseerd schrift ging ook hand in hand met het gebruik van het eerste papier in de vorm van papyrus, gemaakt van het merg van de papyrusplant, een soort zegge.
Papyrus was echter kwetsbaar, kon niet worden gevouwen en was vatbaar voor zowel droge als natte omstandigheden. Perkament, gemaakt van dierenhuid, begon dus papyrus te vervangen aan het begin van de 1e eeuw v.Chr. Vlak daarvoor was Oost-Indische inkt ontwikkeld uit eerdere inkten. Dit was samengesteld uit roetzwart, lampzwart en verkoolde botten (botzwart genoemd), gecombineerd met dierlijke lijm om een blok te maken, dat vervolgens opnieuw vloeibaar zou worden gemaakt door toevoeging van water, meestal via een borstel. Oost-Indische inkt werd in China gebruikt vanaf de 4e eeuw v.
Op koolstof gebaseerde inkten zoals Oost-Indische inkt zijn gepigmenteerd en hebben een grote duurzaamheid, zodat licht en chemicaliën geen vervaging veroorzaken. Ze hebben echter ook papier nodig dat absorberend is, omdat het zal afbladderen van niet-absorberende oppervlakken zoals perkament, en ook kunnen aggregeren tot vlokken, waardoor de inkt inconsistent zou worden. Dit betekent dat ze niet ideaal zijn voor elk gebruik of elk schrijfoppervlak. Als gevolg hiervan werden rond de 8e eeuw inkten ontwikkeld die gebruikmaken van chemische precipitatie, met als eerste ijzergal-inkt op basis van looizuur en ijzerzout gebonden door hars. Dit kan worden gebruikt met een ganzenveer en perkament of perkament, waardoor dit de standaard schrijfwijze is van de 12e tot de 19e eeuw.
Afdrukken op houtblokken en verplaatsbare letters
Gedurende deze periode werd het schrijven van tekst met inkt voornamelijk met de hand gedaan, hoewel het afdrukken met houtblokken vanaf ongeveer de 2e eeuw na Christus in China steeds belangrijker werd. Er was echter een enorme hoeveelheid arbeid nodig om de houten drukblokken te maken, en eventuele fouten zouden er waarschijnlijk toe leiden dat een blok werd weggegooid. Deze focus op menselijke arbeid maakte tekstdocumenten extreem duur en alleen beschikbaar voor weinigen die ze konden betalen. Maar een mogelijke oplossing kwam tot stand in de creatie van verplaatsbare letterdruk door Bi Sheng in 1040 na Christus, waarbij keramische materialen en ook hout werden gebruikt, hoewel dit laatste later werd verlaten. Tegen de 12e eeuw werd in China bronzen losse letters gebruikt, en dit werd al snel nagevolgd in Korea, met veel gedrukte boeken die werden geproduceerd.
Europa kwam relatief laat, en onafhankelijk van China, tot deze revolutie. Tussen 1436 en 1450 ontwikkelde Johannes Gutenberg, een goudsmid, technieken om letters te gieten met een handvorm. Dit maakte de massaproductie van brieven goedkoop genoeg om economisch haalbaar te zijn voor een compleet boek. De drukpers die Gutenberg in 1457 in Mainz bouwde, werd vergezeld door de ontwikkeling van nog eens 110 persen in heel Europa tegen 1480. Om bij het metaaltype van de drukpers te passen, moest Gutenberg ook een nieuw soort op olie gebaseerde inkt formuleren die meer geschikt om op metaal te hechten. Deze inkt was op koolstofbasis, maar bevatte ook koper, lood en titanium. Het is beschreven als meer vergelijkbaar met een vernis dan inkt.
Afdrukken voor massacommunicatie
De komst van de drukpers maakte het geschreven woord veel wijder dan ooit tevoren, en het gebruik ervan voor het drukken van bijbels is genoemd als een belangrijke invloed van de Reformatie, aangezien meer mensen het woord van God zelf konden lezen in plaats van te vertrouwen op boeken die eigendom waren van alleen door religieuze leiders. Maar het drukken was nog steeds erg in handen van een elite. Pas met de komst van de typemachine in de jaren 1860 werd de mogelijkheid om af te drukken levensvatbaar voor zakelijke communicatie, en dit vereiste nog een nieuwe ontwikkeling op het gebied van inkt. De Hansen Writing Ball typemachine werd uitgevonden in 1865 en ging in 1870 in massaproductie, gevolgd door modellen van een aantal andere fabrikanten. In de meeste gevallen vertrouwden typemachines op een met inkt doordrenkt lint van stof. De gepigmenteerde inkt was ontworpen om vochtig te blijven op het lint door toevoeging van ricinusolie, maar zou drogen zodra het in contact kwam met papier. Latere ontwerpen, met name de Selectric-schrijfmachine van IBM, gebruikten linten van met pigment beklede polymeertape. In beide gevallen brengt de impact van het type de inkt over op het papier.
Inkjet- en laserprinters
Geautomatiseerd printen heeft geleid tot nog meer ontwikkeling in de soorten inkt. De madeliefjesprinters van de late jaren zestig en zeventig gebruikten een soortgelijk impactsysteem als een typemachine, en de dot-matrixprinter veralgemeende dit door een reeks metalen staven te leveren die de vorm van de letter nabootsten. De laserprinter gebruikt echter een elektrostatisch systeem om zijn inkt over te brengen. De gebruikte toner moet worden aangetrokken door de geladen delen van de afbeeldingsdrum. Oorspronkelijk werd dit gemaakt van een combinatie van koolstofpoeder vermengd met ijzeroxide en suiker, maar later werd in plaats daarvan een polymeermengsel gebruikt. De fuser smelt de tonerdeeltjes zodat ze zich hechten aan het papier.
Bedrijven als Hewlett-Packard, Epson en Canon ontwikkelden voor het eerst inkjetprinters in de jaren zeventig. Naast oplosmiddelen werden ook waterige, UV-uithardbare en dye-sublimatie-inkten geproduceerd. Bij een inkjet worden minuscule inktdeeltjes op het papier gespoten, geleid door gemagnetiseerde platen. De stippen zijn kleiner dan de diameter van een mensenhaar. Het oplosmiddel van de inktkleurstof trekt in het papier waardoor de kleur behouden blijft. De samenstelling van moderne inkjet-inkt is uiterst verfijnd. Het moet een reinigingsmiddel bevatten om te voorkomen dat het mondstuk van de printer verstopt raakt, en ook een dispergeermiddel zodat de pigmenten niet clusteren en in plaats daarvan gelijkmatig worden verspreid. Het moet ook snel drogen en bestand zijn tegen vervaging. De meeste inkjetprinters gebruiken kleurstofinkten op waterbasis, maar HP's Officejet Pro X-inkten zijn gepigmenteerd. Dit zorgt voor een uitstekende licht- en waterbestendigheid, hoewel we nog 40.000 jaar moeten wachten om erachter te komen of de afdrukken net zo lang meegaan als het allereerste gebruik van inkt door de mensheid in de grotten van Noord-Spanje en Indonesië.
Ga voor meer advies over het transformeren van uw bedrijf naar HP BusinessNow
