Waarom Mo Farah SPOTY misschien niet wint – en waarom het hem niets zou kunnen schelen
Olympische held sluit zichzelf uit de race voor BBC-award na een jaar van ongekend sportief succes
Daniel Berehulak/Getty Images
Na het verbluffende succes van Team GB op de Olympische Spelen van 2016 in Rio, ziet het veld voor Sportpersoonlijkheid van het Jaar (SPOTY) er plotseling erg druk uit.
De heldendaden van Olympiërs zoals Mo Farah, Laura Trott en Jason Kenny maken het kiezen van een winnaar voor de jaarlijkse gong een moeilijk tijdverdrijf.
De zaak van Farah is echter een beroemdheid geworden nadat de atleet, die in Rio voor de tweede keer de 5.000 m en de 10.000 m won, zei dat hij niet eens verwachtte dat hij in de buurt zou komen van het winnen van de titel, ondanks dat hij de tweede favoriet was achter Andy Murray.
'Ik heb nog nooit in de top drie van Sportpersoonlijkheid gestaan en ik zal ook niet meer in de top drie staan. Je moet gewoon accepteren wat het is,' vertelde hij De zon , lijkt zijn derde plaats in 2011 over het hoofd te hebben gezien.
'Wat mij drijft, is het winnen van medailles en er gewoon op uit gaan en ervan genieten', voegde hij eraan toe. 'Het publiek staat achter me en wanneer ik in Groot-Brittannië meedoe, geven ze me enorme steun.'
Na die opmerkingen zijn zijn kansen het onderwerp van veel discussie geworden.
'Zullen de pessimistische voorspellingen van Farah in december uitkomen?' vraagt Simon Briggs in de Dagelijks telegram . 'Zijn twee gouden medailles in Rio waren beide onuitsprekelijke momenten, die geklasseerd moesten worden als een van de meest huiveringwekkende die deze Spelen te bieden hadden. Maar de munt bevindt zich in een fase van hyperinflatie.'
Het is bijna te veel, beaamt Tom Fordyce van de BBC . 'Zo veel is het ongekende karakter ervan, het louter dramatische krijgt nauwelijks aandacht. Adam Peaty werd de eerste Britse man in 28 jaar die een zwemgoud won, maar wanneer Max Whitlock en het koppel van Jack Laugher en Chris Mears hoodoos breken die 130 jaar teruggaan, wordt de vergelijking oneerlijk gemaakt.'
Peaty's zaak vat het samen. Voor de Spelen was hij ongeveer 33-1 om de prijs te winnen, maar in de nasleep van zijn gouden medaille waren de kansen teruggebracht tot 8-1, Meter gemeld. Twee weken later staat hij 66-1 voor Ladbrokes - het dubbele van de kansen van voordat hij Olympisch kampioen werd.
Als zwemmer was Peaty echter nauwelijks een begrip. Dat is niet hetzelfde voor Farah en er is een duidelijke, verontrustende onderstroom in het debat over zijn kansen.
'In de onder-erkenningsinzet voelt Farah als het antwoord van Groot-Brittannië op Serena Williams - die consequent ongeveer de helft zoveel geld heeft verdiend aan steunbetuigingen als de blonde en innemende Maria Sharapova, ondanks het feit dat ze hun onderlinge serie met 19 overwinningen leidden tot twee. In beide gevallen kan er een element van vooroordelen aan het werk zijn', zegt Briggs van de Telegraph.
'Dit gaat niet alleen om huidskleur, want niet-blanke atleten (Linford Christie, Kelly Holmes, Lewis Hamilton) hebben al eerder Sports Personality gewonnen. Het gaat om bekendheid en identificatie.'
Farah, een vrome moslim en een privé-familieman, werd geboren in Mogadishu, in Somalië, en kwam op achtjarige leeftijd naar het Verenigd Koninkrijk. Hij 'is gesneden uit een andere stof dan de traditionele atletische krachtbasis van Groot-Brittannië van sprinters uit binnenstedelijke gemeenschappen', zegt Briggs, en zijn langeafstandsevenementen passen niet helemaal bij het trotse erfgoed van de middellangeafstandslopen in het VK.
Over zijn carrière hangt ook de schaduw van zijn coach, Alberto Salazar, die het onderwerp is van een onderzoek door het Amerikaanse antidopingagentschap, hoewel er geen suggestie is dat Farah ooit bij doping betrokken is geweest.
Maar er is hoop voor Farah, zegt Briggs. Eerdere SPOTY-winnaars Lewis Hamilton, David Beckham, Joe Calzaghe en huidige houder Andy Murray waren allemaal verdeeldheid zaaiende figuren onder sportfans voordat ze over de natie wonnen.
En als de loper nogmaals over het hoofd wordt gezien, hoeft hij zich geen zorgen te maken, zegt Dan Jones in de Londen Avond Standaard . De SPOTY-titel is slechts een van de onderscheidingen die dit jaar, confetti-achtig, naar de helden van Team GB zullen worden gegooid.
Maar het zijn gewoon 'perks', zegt Jones. 'Want welke slingers er ook om hun nek worden gehangen, of op hun borsten worden vastgemaakt, of achter hun naam worden gedrukt, niets zal - of zou - ooit meer moeten betekenen dan wat ze al hebben bereikt.'
