Waarom diversificatie de beste vriend van een belegger is
Uw beleggingen voorbereiden op tijden van volatiliteit
Op 12 maart eerder dit jaar gingen de wereldwijde aandelenmarkten in een volledige meltdown-modus. Paniek brak uit toen de marktturbulentie (volatiliteit, in het jargon) een recordhoogte bereikte. Dow tankt 2.300 op slechtste dag sinds Black Monday, S&P 500 bearmarkt, lees een kop op CNBC. Elk van de 11 aandelenmarktsectoren in de VS was die dag negatief, en het nieuws was nergens anders veel beter. Zo daalde ook de Britse FTSE 250-index van middelgrote bedrijven met bijna 10%.
Maar als men de moeite had genomen om naar andere, minder nieuwswaardige cijfers te kijken, kwam er een contrasterend verhaal naar voren. Een fonds dat belegde in een mandje van toonaangevende Britse staatsobligaties (gilts) zat ook in de uitverkoop, maar verloor uiteindelijk slechts 2%. Een belegger die aan het begin van de dag een zeer vereenvoudigde gediversifieerde weddenschap had gedaan, waarbij elk £ 50 in zowel Amerikaanse aandelen als veilige Britse staatsobligaties had gestoken, zou uiteindelijk iets meer dan 6% hebben verloren, in plaats van de 10% die alleen in aandelen werd verloren.
Dit is de reden waarom, als je een stel economen zou oppakken en opsluiten in een kamer, het enige waar ze het waarschijnlijk allemaal over eens zouden zijn, is de deugd van portefeuillediversificatie. Dit advies lijkt misschien voor de hand liggend, maar het is de moeite waard om uit te leggen waarom diversificatie zo'n groot verschil maakt.
De afbeelding hieronder is een hittekaart (gericht op Amerikaanse investeerders) die laat zien welk type activa sinds 2000 de beste en slechtste resultaten heeft opgeleverd. Het is een ingewikkeld beeld, maar één boodschap komt duidelijk over: de reden dat de kaart er zo rommelig uitziet, is geen enkel activum slaagt erin om altijd beter te presteren. De kaart is niet helemaal willekeurig, maar het is niet ver weg. De enige consistente uitkomst die het vermelden waard is, is dat contant geld in de meeste jaren het laagste rendement opleverde.
Afdrukken
Dit verklaart waarom het combineren en matchen van verschillende soorten investeringen heel logisch is. Hier komt assetallocatie om de hoek kijken. Het verdeelt de enorme wereld van beleggingen zoals aandelen (en verschillende soorten aandelen), obligaties en alternatieven in verschillende categorieën van risico en rendement. Door verschillende verhoudingen van deze verschillende klassen in uw portefeuille te hebben (afhankelijk van uw beleggingshorizon en doelstellingen), kunt u potentieel het rendement maximaliseren en het neerwaartse risico minimaliseren.
Een veelvoorkomende strategie die eerder werd aangekondigd, wordt de 60/40 genoemd en houdt in dat een belegger 60% van zijn geld in aandelen en 40% in obligaties steekt. Het is aangetoond dat dit fatsoenlijke, voor risico gecorrigeerde langetermijnrendementen (met lagere risiconiveaus) oplevert dan bijvoorbeeld een 100% aandelenportefeuille. Sterker nog, u kunt de diversificatie binnen deze grotere segmenten (aandelen, obligaties en alternatieven) vergroten door beleggingen in kleine en grote bedrijven of verschillende soorten aandelen te mixen en matchen - bijvoorbeeld door bedrijven die veel dividend uitkeren te combineren met sneller groeiende bedrijven die misschien helemaal geen dividend uitkeert.
Er is een andere manier om te diversifiëren. Terwijl de hittekaart kijkt naar verschillende soorten activa, zoals kleine en grote bedrijven, vastgoedfondsen, aandelen van opkomende markten en bedrijfsobligaties, is er nog een interessant onderzoek, dit keer van het gigantische Amerikaanse hedgefonds Bridgewater Associates (opgericht door de legendarische – en vocale – Ray Dalio) keek naar geografische diversificatie gedurende vele decennia.
De analisten van Bridgewater kozen twee strategieën. De eerste was om de markt te blijven kiezen van een land waarvan ze dachten dat het dat jaar goed zou doen, en daarin te investeren. De andere was om een gediversifieerde aandelenkorf op te bouwen, gelijkelijk over alle markten verdeeld. Na tientallen jaren de gegevens te hebben bestudeerd, vergeleken de analisten de resultaten. Ze ontdekten dat de tweede strategie de betere keuze was.
Hoewel sommige markten consequent beter presteren dan andere (Amerikaanse aandelen zijn de afgelopen decennia bijvoorbeeld consistente winnaars geweest), over het algemeen was een winnaar het ene jaar net zo waarschijnlijk een even grote verliezer het volgende. In plaats daarvan was het logischer om een mand met goed gediversifieerde aandelen uit verschillende landen in gelijke verhoudingen te kopen.
Geografische diversificatie is vooral belangrijk voor Britse beleggers - veel onderzoeken tonen aan dat de meeste actieve particuliere beleggers (en hun adviseurs) een Britse aandelenblootstelling hebben van minimaal 20% of 30% in hun portefeuille (en in sommige gevallen is dit dichter bij 100% ). Maar als je kijkt naar een grote wereldwijde referentie-index zoals de MSCI World (die de totale markt van alle aandelen volgt), zijn Britse aandelen slechts goed voor ongeveer 5% van de totale marktkapitalisatie. Met andere woorden, als u zich alleen houdt aan Britse aandelen, loopt u 95% van de wereldwijde aandelenmarkt mis.
Ontdek meer van de nieuwste beleggingsvisies en ideeën van de ervaren fondsbeheerders van Liontrust
