Veel ophef over klappen: wanneer is het verkeerd om te applaudisseren?
Klappen of niet klappen, dat is de vraag waarmee het publiek wordt geconfronteerd dat wordt beschuldigd van applaudisseren op de 'verkeerde' momenten
Is er een goed en een slecht moment om te klappen in het theater? 'Doorgewinterde theaterbezoekers' hebben naar verluidt hun neus uitgestoken tijdens vroege vertoningen van Shakespeare's Richard III in West End, waar jonge fans van Hobbit-ster Martin Freeman applaudisseerden en juichten op de 'verkeerde' momenten.
Rapporten in de Avond Standaard , De dagelijkse mail , en De tijden benadrukken de toenemende spanning tussen traditionalisten die geloven dat applaus moet worden gereserveerd voor intervallen en het laatste gordijn en jongere toeschouwers die hebben geapplaudisseerd voor Freeman's eerste optreden en eerste monoloog.
Dus wanneer is het juiste moment om onze goedkeuring te uiten?
Hoe te klappen?
Deze handige WikiHoe pagina geeft uitgebreid advies over hoe een klap uit te voeren. De gids geeft tips over klappen bij sociale activiteiten (ingetogen, met slechts de eerste twee vingers), bij rockconcerten (handen in de lucht) en bij het afspreken met een oude vriend (een klap met één hand). Maar de gids behandelt niet de netelige kwestie van: wanneer klappen hoort erbij.
Debretts regels over applaus
Voor degenen onder ons die te lomp zijn om te weten hoe ze zichzelf in het openbaar moeten behandelen, is er altijd Debrett's New Guide to Etiquette and Modern Manners om op terug te vallen. In een na over correct gedrag in het theater, merkt Debrett op dat 'gejuich en gejoel tot een minimum moet worden beperkt en fluiten moet worden vermeden. Een artiest uitjouwen is nooit acceptabel (tenzij bij een pantomime)'.
Volgens de gids moet je er ook naar streven om 'mee te doen en te eindigen wanneer het klappen begint en afneemt - je zou nooit je eigen solo-optreden moeten hebben voor of na het applaus'.
Ten slotte mag er niet worden gepraat, gekabbeld, gefriemd, voorovergebogen, voeten op stoelen gezet of gesnurkt. En zet altijd je mobiele telefoon uit.
historisch klappen
De Nieuwe Staatsman Caroline Crampton zegt dat de theateretiquette nog nooit zo benauwd is geweest als nu.
'Toen Richard III voor het eerst werd opgevoerd, plaagde het publiek van Shakespeare de acteurs en elkaar, hadden ze ruzie, aten en drinken ze, en hadden ze over het algemeen een luidruchtige tijd', zegt Crampton.
Zelfs in de negentiende eeuw, toen de toneelstukken van Oscar Wilde in première gingen, 'kwamen de beroemdheden van de samenleving roddels uitwisselen en schandalen uitlokken, en waar de hoi polloi uitbundig in de put kwamen lachen'.
'Clap-shaming', zegt Crampton, is 'snobisch, puur en simpel'.
Regie van de regisseur
Temidden van de furore scheen een stem van de rede door op Twitter in het weekend, toen de regisseur van het stuk, Jamie Lloyd, het gedrag van het publiek in de Trafalgar Studios in Londen verdedigde.
'Ik denk dat we een authentieke, enthousiaste reactie zien van een generatie warboel in het publiek', zei Lloyd. 'De staande ovaties waren instant en van jong en oud'.
