The Holy Birds restaurantrecensie: Pluimvee neemt vleugels
Er is meer in het leven dan kip bij de laatste poging van Londen om de swingende geest van de jaren zestig nieuw leven in te blazen
Hemelsbreed bevindt de Holy Birds zich halverwege de City of London naar Shoreditch, slechts een klap van de vleugel van Spitalfields. Ook filosofisch nestelt het zich ergens tussen de natuurlijke habitat van de bankier en de hipster.
Het decor is een studie in retro-futurisme - en heel, heel oranje. In feite is de pastiche uit de late jaren 60 bijna te perfect voor comfort. Zou het echt zijn? Zijn we misschien door een time-warp geglipt op weg van Liverpool Street?
Een promotiefolder voor een bodemloze Babycham-brunch legt die angst om te rusten, net als het menu. Gebraden duif mag dan op de swingende menu's van Londen hebben gestaan, maar kleine wortels en boerenkool zeker niet. Wees dus gerust dat een maaltijd bij de Holy Birds gepaard gaat met een gezonde portie ironie.
Zoals je zou verwachten, is pluimvee het belangrijkste evenement. Duif wordt vergezeld door eend, poussin en verschillende soorten kip, waarvan de ongelukkigste is geroosterd met een blikje bier op de bodem.
We beginnen met kippenlevertjes die nog niet helemaal op het menu staan, maar die binnenkort wel zullen komen – en dat zou ook zo moeten zijn, gezien hun rijke, roze smaak. Even rijk en roze is de eerste van de officiële voorgerechten: carpaccio van eendenborst. Een kippenei gesmeerd met blauwe kaas en spinazie laat je even van het bord schrapen.
De komst van de hoofdgerechten luidt meer eend in, deze keer geroosterd en geserveerd met een bitterzoete witlof tarte tatin, terwijl de duif, voor het roosteren gekonfijt en vol van smaak, donker doet denken aan de kippenlevertjes.
We zien af van puddingen voor een tweede kanteling bij het cocktailmenu, dat naar mijn verwarde afrekening loopt tot 73 keuzes. Meer dan genoeg voor zelfs de meest dronken bankierslunch.
The Holy Birds is zeker goed opgezet voor entertainment voor klanten. Onder het oranje emporium liggen twee privé-eetzalen: de Negroni, die gezellig negen zitplaatsen biedt, en de Manhattan, met ruimte voor 45 en ingericht om de machtsmakelaars van de stad te vleien - het verlangt gewoon naar de komst van Don Draper.
En de hipsters? Ze zitten in de Mule-bar, ironisch genoeg onderuitgezakt in roodfluwelen fauteuils en cocktails bestellen in de geelleren bar.
