Swing Low, Sweet Chariot: Engelse rugby beschuldigd van het stelen van slavenlied
De adoptie van een Afro-Amerikaanse spiritual door Engelse rugbyfans is 'ongelukkig', zeggen Amerikaanse academici
Weinig Engelse rugbyfans zullen zich ervan bewust zijn dat ze misschien aanstootgevend zijn wanneer Twickenham op zaterdag weergalmt op de tonen van Swing Low, Sweet Chariot. Maar fans zijn beschuldigd van culturele toe-eigening omdat ze een 'Afrikaans-Amerikaanse spiritual over de verschrikkingen van de slavernij' als hun volkslied hebben aangenomen, meldt de Dagelijks telegram .
Het lied is al lang populair op Engelse rugbyterreinen en wordt al tientallen jaren gezongen op het hoofdkwartier, maar een rapport in de New York Times deze week benadrukte zorgen over het gebruik ervan.
Het lied heeft 'een heilige status als een van de gekoesterde 19e-eeuwse Afro-Amerikaanse spirituals, de verlaten teksten roepen de duisternis van de slavernij en de aanhoudende onderdrukking van een ras op', zegt de krant. Maar het merkt op dat aan deze kant van de Atlantische Oceaan 'het lied een parallel bestaan heeft ontwikkeld, onveranderd in vorm maar totaal verschillend in functie, als een onstuimig drinklied dat een sportlied is geworden'.
Niet iedereen vindt dit passend. 'In de Verenigde Staten, waar rugby nauwelijks in het populaire bewustzijn doordringt, kan het leren over het aparte leven van het lied in het buitenland resulteren in een combinatie van verrassing, teleurstelling en fascinatie', zegt de NYT.
'Zulke interculturele toe-eigeningen van Amerikaanse slavenliedjes verraden een totaal gebrek aan begrip van de historische context waarin die liederen zijn gemaakt door de Amerikaanse slaaf', zegt Josephine Wright, een professor in muziek en zwarte studies aan het College of Wooster in Ohio. . Ze zegt dat het 'ongelukkig' is dat Engelse fans ervoor hebben gekozen om Swing Low te zingen.
Een andere academicus, Arthur Jones, een professor muziekgeschiedenis aan de Universiteit van Denver, vertelde de krant over zijn 'absolute schok' toen hij ontdekte dat het lied in Engeland werd gebruikt.
Terwijl James W Cook van de Universiteit van Michigan zegt dat hij de toe-eigening van het nummer 'verontrustend' vindt, geeft hij toe dat 'culturele producten bewegen en zich aanpassen en veranderen als ze van plaats naar plaats gaan'.
Maar, zoals Daniel Schofield van de Daily Telegraph opmerkt, veel Engelse rugbyfans 'zullen zich niet bewust zijn van de oorsprong of betekenis ervan, zelfs als de tekst duidelijk is'. En hij wijst erop dat het niet alleen Engelse fans zijn die een dubieuze geschiedenis hebben van het adopteren van liedjes voor hun eigen doeleinden.
'PvdA-parlementslid Chris Bryant riep vorige maand de Welshe supporters op om het Tom Jones-lied Delilah te verlaten, met het argument dat de afbeelding van de moord op een prostituee huiselijk geweld verheerlijkt', schrijft hij.
Toen hem werd gevraagd naar Swing Low, zei de Engelse prop Mako Vunipola, die van Tongaanse afkomst is, dat hij niet op de hoogte was van de oorsprong van het lied en verontschuldigde zich bij iedereen die beledigd was.
'Ik had daar geen idee van', zei hij, meldt De tijden . 'Ik weet niet of het relevant is. Als de fans het willen zingen, laat ze het dan zingen, maar als mensen het aanstootgevend vinden, sorry.'
