Over Bear Ridge-recensie: sombere lach in een dystopie in Wales
Ifans maakt indruk in een vreemd stuk, onderbroken door zwarte humor
Mark Douet
Sneeuw die op grillige rotsen valt, een kale etalage en opgestapelde overblijfselen van oude meubels - die van Ed Thomas Op Bear Ridge is niet bepaald een vrolijke productie.
Het begint met Rhys Ifans die op de grond in de sneeuw wakker wordt en onbegrijpelijk brabbelt. Vanaf dat moment wordt het meestal vreemder en somberder. Er zijn echter glimmende humoristische momenten, vooral dankzij een zeer getalenteerde cast.
De plot, zoals er een is, draait om een stel dat de laatste mensen zijn in een verlaten dorp op de top van een berg in een dystopisch, door oorlog verscheurd Wales (hoewel het land niet expliciet wordt genoemd). Alleen worstelen ze om grip te houden op de realiteit, zowel in het verleden als in het heden, in een poging zich te herinneren wat echt was en wat niet. Ze rouwen ook om een verlies, en dus gaan ze, samen herinneringen ophalend, naar hun niet-functionerende winkel.
Dit evenwicht wordt verstoord door een zwervende soldaat, die, getekend door het geweld en de uitzichtloosheid van het buitengebied, schuilt in de winkel. De turbulente interacties tussen de personages passen bij het ongezellige landschap buiten, en terwijl de muren van de winkel letterlijk wegvallen, voel je je volledig blootgesteld aan de elementen en levendig bedreigd door de buitenwereld.
Ifans en Rakie Ayola zijn beide pakkend in de hoofdrollen – even melancholisch als gepassioneerd. Hun abstracte mijmeringen over identiteit, geheugen en verlies, die gemakkelijk vermoeiend en banaal kunnen zijn, zijn in feite diep ontroerend. Terwijl ze zich fragmenten van de oude taal proberen te herinneren en zich zorgen maken over hun onvermogen om het in leven te houden, kunnen we het gewicht voelen van verdwijnende culturen en tradities over de hele wereld.
Het stuk eindigt met een treffend, komisch vignet dat de juiste toon aanslaat als het gaat om het samenvatten van de ervaring van het zien Op Bear Ridge .
Als je ernaar kijkt, kun je niet anders dan lachen, en toch kun je ook niet helemaal geloven dat je lacht. Er is iets angstaanjagends en duisters in de komedie, en die ongemakkelijke hopeloosheid lijkt te zijn wat Thomas, samen met zijn co-regisseur Vicky Featherstone, wil overbrengen.
On Bear Ridge zal te zien zijn op de Koninklijke rechtbank tot 23 nov.
