Moet de Groene Partij ontbinden?
Linkse partij drong er bij Labour op aan een electorale alliantie te vormen om de kansen op een progressieve overwinning te vergroten
Caroline Lucas, co-leider van de Groene Partij tijdens de algemene verkiezingscampagne van 2017
Justin Tallis/AFP/Getty Images
Na een beroep te hebben gedaan op Sinn Fein om zijn zeven zetels innemen in het Lagerhuis om de regering over Brexit te verslaan, hebben linkse campagnevoerders voor een progressieve alliantie hun aandacht op de Groenen gericht.
Guardian-columnist Owen Jones is de laatste die er bij de Groene partij op aandringt om ermee op te houden en de krachten te bundelen met Labour.
hij argumenteert dat dit de Engelse en Welshe linkerzijde onder één vlag zou verenigen, een van de meest inspirerende politici van het land [groen parlementslid Caroline Lucas] in de schijnwerpers zou brengen en de zaak nieuw leven zou inblazen om de planeet te redden van de vernietiging van het milieu.
Partij herschikking
Het idee van een progressieve alliantie om links te verenigen won aan populariteit na de algemene verkiezingen van 2010, toen Labour-aanhangers wilden dat de Lib Dems met hun partij in de regering zouden gaan in plaats van met de conservatieven.
Tijdens verkiezingscampagnes in 2015 en 2017 wezen ze op peilingen die een ‘progressieve meerderheid’ in Groot-Brittannië lieten zien, verspreid over verschillende linkse partijen, waaronder Labour, de Lib Dems, de Groenen, de SNP en Plaid Cymru.
In 2017 hebben de Groenen kandidaten in tweerichtingskiesdistricten afgetreden om te voorkomen dat de stemmen van links van het midden zouden worden verdeeld. Dit werd gecrediteerd met het stimuleren van het aantal gekozen Labour-parlementsleden, waardoor de Tories een meerderheid verloren.
Maar velen aan de linkerkant willen dat deze tijdelijke alliantie permanent wordt, of zelfs dat de Groene Partij wordt opgenomen in Labour.
In het politieke tijdperk vóór 2015 fungeerden de Groenen als links alternatief voor Labour, zegt Jones, maar de opkomst van het Corbynisme heeft dat doel nogal aangetast. Door de opmars van Labour naar links is het belangrijkste beleid van de twee partijen nu vrijwel niet meer van elkaar te onderscheiden.
Sommigen wijzen op de regeling die sinds 1927 bestaat tussen Labour en de Coöperatieve Partij als een mogelijke blauwdruk voor samenwerking.
Onder de ‘Cheltenham Agreement’ blijft de Coöperatieve Partij een onafhankelijke politieke partij, geregistreerd bij de Kiescommissie, met haar eigen leden, partijconferentie en beleidsagenda.
Maar het stelt coöperatieleden ook in staat om lid te worden van de PvdA en voor Kamerleden om op een gezamenlijk platform te staan. Er zijn momenteel een recordaantal van 38 Labour & Co-operative parlementsleden in Westminster, evenals peers en MSP's.
Toch zijn niet iedereen het daarmee eens, ook velen in de Groene partij zelf. Velen beschouwen het beleid van Labour over alles, van kernwapens/macht tot hervorming van de verkiezingen en vervuilende industrieën, als niet in overeenstemming met de visie van de Groenen op de samenleving, zegt Linkervoet naar voren .
Ook leden zijn fel gekant tegen elk idee van een fusie en dienen volgende maand een noodmotie in op de conferentie van de Groene Partij waarin het voorstel expliciet wordt verworpen.
electorale wiskunde
Anderen betwijfelen of de alliantie wel het gewenste effect zou hebben. Opgesplitst in twee stammen, een rechtse en een linkse, zou de rechtse alliantie het beter hebben gedaan bij de recente verkiezingen, zegt Politics.co.uk . En de val van Ukip heeft de conservatieven grotendeels aan de rechterkant achtergelaten.
In plaats van electorale overwinning, zegt de website, gaat de progressieve alliantie over partijbeheer. Het idee van al deze initiatieven is dat het gemakkelijker is om de gebroken electorale coalitie van Labour weer bij elkaar te brengen door informele samenwerking en niet-concurrentie in plaats van te streven naar geformaliseerde eenheid op partijniveau, zegt de website.
