Josh Sims over zijn nieuwste boek, Men of Style
Mode is gemakkelijk; stijl is iets heel anders - maar wat is er nodig om op de best geklede lijst te komen?
Agnese Sanvito
Er zijn veel mannen met stijl. De meeste zijn niet beroemd - je ziet ze op en neer door de straten. 'Straatstijl', als categorie van fotografie, is gebaseerd op hun bestaan. Maar wat trekt de aandacht naar hen? Ten eerste is het geen waardering voor mode. Mode volgen is gemakkelijk - een feit dat veel mogelijke kandidaten heeft uitgesloten van mijn nieuwste boek. Aankleden met een persoonlijke stijl is iets heel anders - het vereist waardering voor vorm, kleur, textuur en compositie; het perspectief van een kunstenaar, zo je wilt, toegepast op wat je elke ochtend uit je kledingkast haalt, misschien wel op een moment dat helder nadenken over de trivialiteit van wat je moet dragen niet hoog op de agenda van de dag staat.
Kleding met een persoonlijke stijl mag niet resulteren in een look die op enigerlei wijze radicaal is - zeker, te hard tegen conventies ingaan, is aantoonbaar in strijd zijn met die definitie van stijl die door Coco Chanel is vastgelegd als iets 'tijdloos'. Maar het onthult meestal wel de bereidheid om te spelen - met een detail, een accessoire, een manier van dragen. Fred Astaire, bijvoorbeeld, was in hart en nieren een conservatief dressoir: maar het gebruik van een stropdas in plaats van een riem, of een speld om de opening van zijn overhemd op zijn plaats te houden, was voldoende om van hem een man met stijl te maken.
Inderdaad, hoe belangrijk dit ook is, mannen met stijl zijn consistent. Niet alleen is hun interesse in de grillen van voorbijgaande rages minimaal, maar dat geldt ook voor het veranderen van hun manier van kleden als ze eenmaal hebben gekozen voor een kleding die past bij de manier waarop ze leven. Voor modevolgers is dit om zich verveeld te kleden. Voor hen is de vrijheid om de manier waarop men zich kleedt te veranderen een groot deel van het plezier in het dragen van kleding. En ze zouden niet per se ongelijk hebben - er valt veel te zeggen voor het omarmen van de rijke diversiteit van de garderobe.
Maar dit is niet de stijl van de man - dat is misschien de reden waarom hij beweert weinig interesse te hebben in kleding, want uit alles wat hij draagt blijkt dat hij weet wat bij hem past; Steve McQueen, bijvoorbeeld, was niet van plan historische nauwkeurigheid in de weg te laten staan van zijn verlangen naar sportieve, meer nauwsluitende kaki's in The Great Escape. Voor mannen met stijl is hun kleding gewoon wat ze dragen; voor toeschouwers lijkt het echter een vorm van branding, een kleermakershandtekening. Dat is uiteindelijk wat blijft (en natuurlijk helpt het als je duivels knap bent en/of ook overloopt van charisma).
Het duurt in ieder geval voor de cijfers die ik bespreek - al zou je je kunnen afvragen voor hoe lang. De moderne tijd, voor mannen, is er steeds meer een die mode omarmt. Revoluties, zowel industrieel als sociaal - van de manier waarop de mode-industrie zijn producten vervaardigt en op de markt brengt tot de manier waarop mannen van alle leeftijden toestemming hebben gekregen om hun uiterlijk en kleding in de stijlen van het seizoen te verzorgen - hebben de afgelopen jaren de mannelijke kledingkast. Het idee van stijl is inderdaad in beweging, zodat het aantoonbaar in toenemende mate zal worden gezien als geassocieerd met mode in plaats van met individualiteit.
Misschien is dit in feite de reden waarom zoveel van degenen die ik noem als mannen van stijl - Fred Astaire, Steve McQueen et al - een soort canon zijn geworden, de klassiekers die cool definieerden. Dit is deels een zeldzaam product: goed geklede mannen onderscheiden zich van elkaar en worden dus generatie na generatie beschouwd als een stijltoets. Het kan ook zijn omdat ze tot een tijd behoren waarin, voor zover mannen iets meer hadden dan een praktische relatie met hun kleding, stijl alles was wat er was. Je had het - en idealiter het openbare profiel om het bekend te maken - of je had het niet. Men concurreerde niet met de wereld van vandaag, waarin zoveel meer mannen zich zorgen maken over de manier waarop ze zich presenteren en waarin velen dat nog steeds graag doen met de look van het moment.
Misschien betekent dit ook dat deze mannen van stijl genieten van hun laatste hoera, voorbestemd om achterhaald te zijn. Niet alleen omdat in een digitaal tijdperk waarin waardering voor geschiedenis fragiel is en waarin men wordt gebombardeerd met beelden van vluchtig modieuze beroemdheden, steeds minder daadwerkelijk zullen weten wie ze zijn, maar omdat herenmode steeds meer bij uitstek.
Men hoopt dat ze niet vergeten zullen worden voor hun bijdrage. Men hoopt ook dat als de beproefde helden van mannenstijl in mijn boek worden achterhaald, het door mannen is die inspirerend blijken te zijn door een even lange en consistente staat van dienst in het kleden op hun eigen manier, in plaats van de manier van alle anderen.
JOSH SIMS schrijft voor de Financial Times, The Independent, Wallpaper en Esquire. Mannen van stijl (Laurence King, £ 19,95); Nu verkrijgbaar bij De Week Boekhandel .
