Instant Opinion: De koningin had gelijk om meedogenloos te zijn
Jouw gids voor de beste columns en commentaren op maandag 25 november
De dagelijkse samenvatting van de Week belicht de vijf beste opiniestukken uit de Britse en internationale media, met fragmenten van elk.
1. Dominic Lawson in de Daily Mail
over de koninklijke familie
Ter wille van de monarchie had de koningin gelijk om meedogenloos te zijn met haar geliefde zoon
Het is wanneer de toekomst van de koninklijke familie een kwestie van algemene verkiezingen wordt dat de paniekknop wordt ingedrukt in Buckingham Palace. Regel één is dat de Kroon boven de politiek staat: het kan niet anders functioneren zoals het zou moeten. Op dit punt is er geen ruimte voor zelfgenoegzaamheid. Een YouGov-enquête vorige week, waarin het publiek de vraag werd gesteld 'Moet de monarchie overleven?', kreeg de steun van 63 procent. Gepensioneerden waren voor 82% voorstander, maar slechts 41% van de 18-24-groep was voor voortzetting ervan. In een tijd van afnemende eerbied is dat niet verwonderlijk. Maar het toont de uitdaging op lange termijn aan voor een instelling die alleen kan overleven als een verenigende kracht. Het is een eigenaardigheid van de koninklijke familie dat ze, omdat ze de ultieme status heeft, niets te winnen heeft, maar alles te verliezen. Dat betekent (hoewel Andrew misschien de ongelukkige uitzondering is) het is nooit hebzuchtig, maar altijd angstig.
2. Stephen Bush in de nieuwe staatsman
op de verkiezingsbeloften van de Tories
Manifest Destiny
Veiligheid voorop is de boodschap die de Tories willen dat de media herhalen en kiezers uit het manifest willen halen. Maar dit is geen veiligheidsmanifest - het is, zij het op een heel andere manier, een net zo transformatief programma als dat van Labour, maar waar Labour denkt dat hun belangen het best gediend zijn door te vertellen hoe radicaal ze zijn, denken de conservatieven dat hun doelen zijn beter gediend door stealth. Hebben ze gelijk? Als de peilingen zelfs maar in de buurt komen van nauwkeurig, ja. Maar in functie zal hier iets moeten worden gegeven en terwijl Theresa May liet zien dat er risico's zijn bij het schrijven van een manifest en het vergeten van de kiezers, zou Boris Johnson, net als David Cameron voor hem, er spijt van kunnen krijgen dat hij de vraag wat er gebeurt nadat hij .
3. Tim Stanley in The Daily Telegraph
op overheidsuitgaven
De Tories hebben te veel toegegeven aan Labour
Mijn grootste zorg [is] dat door te proberen de taal van Labour over uitgaven te herhalen, de Tories de reisrichting van Labour valideren, zo niet de bestemming. Als er een nationale consensus moet komen dat het VK veel meer moet uitgeven, dan hoeft Labour Jeremy Corbyn alleen maar te vervangen door iemand die aantrekkelijker is en het zou gemakkelijk een verkiezing kunnen winnen door de Tories te overbieden.
–––––––––––––––––––––––––––––––– Voor een wekelijkse samenvatting van de beste artikelen en columns uit het VK en het buitenland, probeer het tijdschrift The Week. Start vandaag nog met je proefabonnement ––––––––––––––––––––––––––––––––
4. John Rentoul in The Independent
over het verslaan van de verkiezingen
Corbyn is terecht neutraal over Brexit – omdat hij van onderwerp wil veranderen
Een gebrek aan enthousiasme projecteren op het electoraat maakt deel uit van een grotere fout die wij journalisten vaak maken. Ons probleem is dat we al maanden schrijven over de argumenten van deze verkiezingen, en het debat over Brexit is al een heel jaar bloedstollend intens. Maar het is pas nu, met nog minder dan drie weken te gaan tot de dag van de verkiezingen, en met de stembiljetten die eraan komen, dat de meeste normale mensen veel aandacht aan politiek gaan besteden. Dit betekent dat er niet alleen een enthousiasmekloof is tussen kiezers en journalisten, maar dat er ook een agendakloof is, in die zin dat journalisten de finesses van het Brexit-beleid van Labour of de uitgavenplannen van Tory NHS als oud nieuws beschouwen op het moment dat veel kiezers willen om meer over hen te weten.
5. Clare Foges in The Times
aan drugs
Legalisering van cannabis is een kruistocht van de dwazen
Als je tegen de legalisering van cannabis bent, word je automatisch gecast als verdediger van de status-quo, wat een moeilijke rol is om te spelen. Degenen die erop wijzen dat ‘the war on drugs’ niet werkt, hebben gelijk. Maar dat geldt evenmin voor 'de oorlog tegen gewelddadige misdaad', 'de oorlog tegen huiselijk geweld' of 'de oorlog tegen inbraak'. Het niet stoppen van deze andere misdaden zou nooit worden gezien als een reden om de wapens neer te leggen en de nederlaag toe te geven, en toch is dit wat velen voorstellen dat we doen met drugs.
