Instant Opinion: David Koch's 'treurige erfenis' van 'dood en verderf'
Jouw gids voor de beste columns en commentaar op dinsdag 27 augustus
De dagelijkse samenvatting van de Week belicht de vijf beste opiniestukken uit de Britse en internationale media, met fragmenten van elk.
1. Alex Kotch in The Guardian
over de ondergang van een angstaanjagende anarcho-kapitalist
Dood en verderf: dit is de trieste erfenis van David Koch
Het is deze wrede denkwijze die de echte kanker was die David Koch teisterde. Het zou hem niet doden, maar het zou zich verspreiden naar universitaire curricula, de zalen van het Congres, regelgevende instanties en het Witte Huis. Het bezat de onpeilbare rijken die voor hem kwamen, en het zal de weelderige oligarchen besmetten die na hem komen. Het is de cultus van het anarcho-kapitalisme, de trouwe aanbidding van de goddelijke vrije markt die Koch en zijn familie zo fel heeft beschenen. Als we de regering maar helemaal konden afschaffen, zouden we een echte utopische samenleving worden: een handvol zakelijke vorsten die heersen over miljarden ellendige lijfeigenen die tot hun dood zwoegen en getrouw nullen toevoegen aan de kwartaalinkomsten van de selecte groep op hun eigen fatale kosten.
2. Tim Stanley in The Daily Telegraph
over de haperende goedkeuringsclassificaties van de Amerikaanse president
Donald Trump moet zich meer als een populist gedragen als hij weer wil winnen
Sommige populisten, zoals de expert Ann Coulter, beschuldigen de president nu van verraad, met het argument dat massamigratie de rijken helpt en de armen pijn doet. Sommigen suggereren dat het populisme alleen moet werken aan het Amerikaanse kapitalisme zelf. Onder degenen die het ondenkbare durven te denken, zijn technisch genie Peter Thiel, Fox-presentator Tucker Carlson, schrijver JD Vance en senator Josh Hawley. De senator schreef onlangs dat elite-keuzes en obsessie met BBP-groei het land doden, dat de opioïde-epidemie een kreet van 'eenzaamheid en wanhoop' is. Weinig van deze namen begonnen als Trump-supporters; verschillende veranderden hun politiek in de erkenning dat hij Midden-Amerika beter begreep dan zij. De meesten hebben het er nu over om verder te gaan dan de president en, impliciet, Trumpisme beter te doen dan Trump.
3. David Brooks in de New York Times
over de algemene bewaking van demonstranten in Hong Kong
De ene verenigde strijd voor vrijheid
Natuurlijk helpt de technologie ook de Chinese overheid. Jaren geleden leefden we in de illusie dat de behendige en gedecentraliseerde zwermen New Power-nerds technologisch vaardiger zouden zijn dan de onhandige, Old Power-hiërarchieën. Dat is niet waar. De communistische regering van China lijkt technologisch geavanceerder te zijn dan de demonstranten. Er is een gevoel dat de overheid alles in de gaten kan houden. Demonstranten besteden enorme energie om ongezien te blijven. Ze gebruiken hun normale metrokaarten niet uit angst dat de staat hun bewegingen kan volgen. Sommige demonstranten zijn verdoofd, met hun privégegevens en foto's van hun kinderen online. Er is geen pro-democratische graffiti in Hong Kong, geen posters of T-shirts, geen dagelijks teken dat er iets gebeurt. Als ze niet aan het verzamelen zijn, verdampen de demonstranten omdat zelfs de lichtmasten ogen hebben.
4. Colin Freeman in The Spectator
over de stedelijke gentrificatie van millennial buds
Hoe werden mijn kinderen meer middenklasse dan ik?
Maar onvermijdelijk, ja, sommige van de culinaire gewoonten van de hoofdstad zijn op mij afgekomen. Die gekarameliseerde rode ui houmous is best lekker, toch? Rucola en ciabatta met een burger, in plaats van sla en een stodgy wit broodje? Oeh, ga maar door dan. Het probleem is dat we die verworven voedselsmaken doorgeven aan onze kinderen, en wat ik als trendy verwennerijen zie, zien zij als normaal. En ze zijn niet geremd om het de wereld te laten weten. Vandaar die teenkrullende momenten - meestal in een vette lepel, een niet-gastropub of een andere arbeiderssetting - wanneer ze hun recht op biologische tomaten en babyccino's met amandelmelk opeisen. Door de tofu-kauwende monden van baby's worden we uitgemaakt voor de burgerlijke wezens die we werkelijk zijn. Als voorzitter Mao nog leefde, zou hij dit systeem gebruiken voor zijn Culturele Revolutie, door overtreders zoals ik naar een of andere McDonald's in Teesside te sturen voor heropvoeding.
5. Maung Zarni in Al Jazeera
over de eindeloze benarde situatie van de Rohingya
Inactiviteit tegen de misdaden van China en India moedigt Myanmar aan
Hoewel deze stappen een welkome ontwikkeling zijn, blijft de zogenaamde 'internationale gemeenschap' er niet in slagen de rechten van de Rohingya te beschermen en hen veiligheid en menswaardige levensomstandigheden te bieden. Degenen die in Myanmar blijven, worden nog steeds opgesloten in kampen en worden in feite geconfronteerd met een apartheidsregime dat weigert hen hun burgerrechten te geven. Degenen in vluchtelingenkampen in Bangladesh en elders leven nog steeds in erbarmelijke omstandigheden en worden nog steeds geconfronteerd met de dreiging van gedwongen repatriëring. De internationale gemeenschap heeft evenmin de nodige maatregelen genomen om het regime van Myanmar te straffen en te isoleren voor zijn wreedheden. Behalve enkele reisverboden en beperkte sancties, is er geen serieuze actie ondernomen tegen de machthebbers in Naypyidaw. Een van de belangrijkste oorzaken van dit gebrek aan actie is in toenemende mate de opkomst van anti-moslimsentimenten over de hele wereld.
