Instant Opinion: Algemene verkiezingen zijn een 'impopulariteitswedstrijd'
Jouw gids voor de beste columns en commentaren op dinsdag 10 december
De dagelijkse samenvatting van de Week belicht de vijf beste opiniestukken uit de Britse en internationale media, met fragmenten van elk.
1. Rachel Sylvester in The Times
op een race naar de bodem
Deze verkiezing is een impopulariteitswedstrijd
Johnson en Corbyn zijn politici voor wie het doel de middelen heiligt. Ze willen macht en, net als de karikaturen van Hogarth, zullen ze bijna alles doen om daar te komen. Welke van hen ook in nr. 10 wordt geïnstalleerd, ze zullen worden geconfronteerd met de realiteit van harde keuzes en concurrerende eisen. Er wordt vaak gezegd dat de zaden van de overwinning in een nederlaag liggen, maar bij deze verkiezing zullen de zaden van een nederlaag in elke overwinning liggen.
2. Alana Lentin in The Guardian
over het missen van het punt bij het bespreken van vooroordelen
Al het gepraat over racisme bij deze verkiezingen laat zien hoe slecht we het begrijpen
Met ongekende aandacht voor antisemitisme bij deze verkiezingen, hebben antiracisten zich afgevraagd waarom er een dominante neiging is om deze vorm van racisme als zoveel ernstiger te behandelen dan zwarte mensen, moslims, Roma, migranten en asielzoekers. In plaats van te begrijpen dat alle racisme, hoewel verschillend, met elkaar verstrengeld zijn, worden we aangemoedigd om racisme te beschouwen als georganiseerd op een hiërarchie van ernst - een die op perverse wijze de machtsongelijkheid weerspiegelt die wordt veroorzaakt door het idee van ras zelf. De reden waarom antisemitisme wordt gezien als meer representatief voor ‘ernstig’ racisme, is juist omdat het in het verleden grotendeels werd gezien als behorend tot een ‘meer racistisch tijdperk’. Daarentegen toont het feit dat Facebook oordeelde dat islamofobe berichten de 'gemeenschapsnormen' niet schonden, aan dat islamofobie zo veel in het alledaagse is doorgedrongen dat het als iets anders dan racisme wordt gezien.
3. Emir Suljagic, voormalig plaatsvervangend minister van Defensie van Bosnië en Herzegovina, over Al Jazeera
over het ‘anders zijn’ van Bosnië in Europa
Peter Handke en de kracht van ontkenning
Met het besluit om Handke de literatuurprijs toe te kennen, sloot het Nobelcomité de Bosniërs opnieuw uit van het Europese morele universum; en deze beslissing was geen toeval. Het wijst op een verschuiving in de Europese houding ten opzichte van Bosnië en, naar ik aanneem, jegens moslims in het algemeen. De verschrikkingen die aan het licht kwamen tijdens de processen bij het Internationaal Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië, verdrongen gedurende een korte periode enkele van de meer virulente elementen in de Europese politieke mainstream die oorlogsmisdaden vergoelijkten. Gedurende de hele oorlog hebben deze leden van de Europese politieke elite de slachting van de Bosniërs voortdurend gerechtvaardigd en gerationaliseerd door de genocide voor te stellen als een operatie van een ‘professioneel leger’ tegen een volk dat niet in Europa thuishoort.
–––––––––––––––––––––––––––––––– Voor een wekelijkse samenvatting van de beste artikelen en columns uit het VK en het buitenland, probeer het tijdschrift The Week. Start vandaag nog met je proefabonnement ––––––––––––––––––––––––––––––––
4. Keeanga-Yamahtta Taylor in The New York Times
op de langzame kruip van progressieve politiek
Het pad van Bernie Sanders naar de overwinning? De multiraciale arbeidersklasse
De heer Sanders heeft de typisch onzichtbare, neerwaarts mobiele arbeidersklasse bereikt met zijn taal van ‘klassenstrijd’. Hij heeft gebruik gemaakt van de woede en bitterheid die door de levens van gewone mensen stromen die het steeds moeilijker hebben gevonden om de eindjes aan elkaar te knopen in deze enorm ongelijke samenleving. Zonder cynisme of de typische racistische verklaringen die Afro-Amerikanen en Latino-immigranten de schuld geven van hun eigen financiële problemen, geeft Sanders de schuld aan het kapitalisme. Zijn eisen voor een herverdeling van rijkdom van de top naar de rest van de samenleving en universele, door de overheid gesteunde programma's hebben weerklank gevonden bij de vergeten inwoners van het land.
5. Voormalig ambassadeur Mahmood Hasan in The Daily Star (Bangladesh)
over Aung San Suu Kyi's ICJ-optreden
Nobelprijswinnaar voor de vrede zal genocide verdedigen
Waarom zou ze haar positie inzetten om de misdaden van het leger te verdedigen? Haar internationale reputatie is aanzienlijk aangetast omdat ze niets heeft gedaan aan de wreedheden die het leger tegen de Rohingya's heeft begaan. Door het Myanmar-team naar Den Haag te leiden, geeft Suu Kyi nu openlijk toe partij te zijn bij de beslissingen en de genocidale acties van het leger tegen de Rohingya's. Vreemd genoeg heeft ze, na 15 jaar gevangenschap door toedoen van het leger en zelfs na gespannen relaties met legerchef Min Aung Hlaing, bewezen te hebben dat ze een virulente verdediger van het leger is.
