Black spider-memo's: geheime brieven van prins Charles gepubliceerd
Bronnen beweren dat de brieven aan ministers 'veel saaier zijn dan mensen denken dat ze zijn'
Getty Images
Er zijn privébrieven gepubliceerd die prins Charles aan verschillende ministers van de regering heeft gestuurd, waarmee een einde komt aan een tien jaar durende strijd tussen de regering en een journalist van The Guardian.
Verslaggevers die zich verdiepen in de brieven, die vanwege zijn karakteristieke handschrift de bijnaam 'zwarte spin-memo's' hebben gekregen, hebben tot nu toe weinig gevonden dat hun interesse wekt.
'Prins Charles schreef bijna uitsluitend aan ministers over zaken waarvan algemeen bekend is dat het zijn persoonlijke belangen zijn die hij nauw aan het hart ligt', zegt de bewaker , die meer dan een decennium campagne voerde om de brieven vrij te geven. 'Landbouw, milieu, krijgsmacht, supermarkten, architectuur, scholen, projecten van Prince's Foundation, dassenruimen en zelfs Patagonische ijsheek en albatrossen.'
De meest controversiële passage die tot nu toe is geïdentificeerd, lijkt een bewering te zijn dat Britse troepen in Irak onvoldoende uitgerust waren. 'Ik vrees dat... onze strijdkrachten worden gevraagd om een uiterst uitdagend werk te doen, vooral in Irak, zonder de nodige middelen', schreef hij in 2004 aan Tony Blair.
Clarence House zei in een verklaring: 'De prins van Wales geeft veel om dit land en probeert zijn unieke positie te gebruiken om anderen te helpen. Hij heeft het grootste deel van zijn werkzame leven gewijd aan het helpen van individuen en organisaties, om een verschil te maken ten goede van dit land en de wereld.'
Dan Sabbagh, de nationale redacteur van The Guardian, stelde voor op: Twitter dat de prins het geld van de belastingbetaler had verspild aan de strijd tegen The Guardian.
Voorafgaand aan publicatie werd gezegd dat de geheime brieven de 'meest diepgewortelde persoonlijke opvattingen en overtuigingen' van de prins bevatten, waarvan de regering beweerde dat dit van invloed zou kunnen zijn op zijn positie van politieke neutraliteit, maar The Guardian heeft het niet publiceren van de brieven lang 'een recht' genoemd. koninklijke doofpot'.
De toekomstige koning zou 'kalm' zijn over hun publicatie, in de overtuiging dat ze 'geen bombshells' bevatten die hem in verlegenheid zullen brengen, vertelden bronnen aan de Dagelijks telegram voordat de brieven werden vrijgegeven. 'Ze zijn veel saaier dan mensen denken dat ze zijn', zegt de bron.
Eerder vandaag wuifde de prins Channel 4-verslaggever Michael Crick weg en beschreef zijn vragen over de brieven als 'voorspelbaar'.
Het Cabinet Office heeft 27 brieven gepubliceerd die naar verschillende ministeries zijn gestuurd, maar slechts tien van hen zijn van de prins zelf en de rest is geschreven door zijn assistenten, zo meldt de krant. Ze werden om 16.00 uur gepubliceerd, met 'voorlopige redacties' om de persoonsgegevens van derden te beschermen.
Hun vrijlating volgt op een uitspraak van het Hooggerechtshof in maart waarin stond dat de herhaalde poging van de regering om de brieven te verbergen onwettig was. De uitspraak betekende een grote overwinning voor The Guardian en voor de vrijheid van informatiecampagnes. Clarence House reageerde op de uitspraak door te zeggen dat het 'teleurgesteld was dat het privacybeginsel niet werd nageleefd'
Wat zijn de memo's van zwarte spinnen?
De brieven, genoemd naar de kenmerkende 'donkere, handgeschreven krabbel' van de prins, werden tussen september 2004 en april 2005 door prins Charles naar verschillende ministers van de regering gestuurd. beleid, volgens de bewaker . Ze werden naar de ministers van het kabinet gestuurd en naar de afdelingen voor zaken, gezondheid, scholen, milieu, cultuur en Noord-Ierland.
Hoe is het allemaal begonnen?
De strijd, beschreven als een spelletje 'gerechtelijke pingpong', begon in 2005, toen Guardian-journalist Rob Evans een officieel verzoek indiende om de memo's in te zien. Het verzoek van Evans werd aanvankelijk afgewezen door de informatiecommissaris, maar verschillende juridische uitspraken heb sindsdien gevolgd:
- In september 2012 oordeelde het Upper Tribunal dat de 'advocacy-correspondentie' van de prins (27 van de 30 brieven) openbaar mocht worden gemaakt
- De betrokken ministers accepteerden het besluit, maar procureur-generaal Dominic Grieve legde een veto op publicatie ervan
- In maart 2014 oordeelde een unaniem arrest van het Hof van Beroep dat Grieve 'geen goede reden' had om zijn ministeriële veto te gebruiken
- Sinds november 2014 onderzoekt de Hoge Raad of de regering de wettelijke bevoegdheid had om een veto uit te spreken tegen de publicatie van de brieven
Waarom werd er een veto uitgesproken over hun publicatie?
De toenmalige procureur-generaal Dominic Grieve zei dat de brieven de 'meest diepgewortelde persoonlijke opvattingen en overtuigingen' van de prins weerspiegelden en in veel gevallen 'bijzonder openhartig' waren, maar hield vol dat er 'niets ongepasts' was in de aard of inhoud van de brieven.
Gesteund door het kabinet, betoogde Grieve dat het onthullen van de brieven constitutionele problemen zou kunnen veroorzaken, aangezien men niet kon zien dat de vorst een politieke partij bevoordeelde of betrokken raakte bij politiek gekibbel. Hij zei dat elke perceptie dat prins Charles het niet eens was met ministers 'zijn rol als toekomstige monarch ernstig zou schaden', meldt hij. Reuters .
Vorig jaar beweerde de regering ook dat het publiceren van de brieven de vrijheid van meningsuiting van de prins zou schenden. 'Iedereen heeft recht op respect voor zijn correspondentie. Dergelijk respect is niet alleen nodig als een aspect van privacy, maar ook om vrijheid van meningsuiting mogelijk te maken', zei James Eadie QC tegen de regering. De onafhankelijke .
Welke redenen zijn er om de brieven te publiceren?
'Het lijkt ons dat de redenen die Dominic Grieve geeft om zijn veto uit te spreken tegen de publicatie van de brieven van prins Charles precies de redenen zijn waarom wij, het publiek, erop zouden moeten staan ze te zien', schrijft iemand. Voogd lezer.
Prins Charles is vaak beschuldigd van 'inmenging' in overheidsaangelegenheden, iets wat hij liever 'mobiliseren' noemt, zegt de bewaker 's Robert Booth. Er is een groeiende bezorgdheid over de omvang van zijn bevoegdheden bij het publiek en men vreest dat hij zijn positie zou kunnen misbruiken door te lobbyen bij ministers. Iedereen die probeert te begrijpen hoe ver zijn invloed reikt, 'ontdekt al snel dat de macht van de prins omgeven is door een gebouw van staatsgeheim', zegt hij.
