Walcott sleutel als Leicester vormen de ultieme test voor Arsenal
Arsene Wenger en de Gunners moeten hun spel aanpassen in het bijzijn van hun eigen fans om de zorgeloze Foxes te temmen
Adrian Dennis/AFP/Getty Images
Arsenal's Premier League-confrontatie met Leicester City op zaterdag zou van cruciaal belang kunnen zijn voor de titelrace. Maar met de Foxes die hoog rijden, zijn het de Gunners met vijf punten achterstand die het meest te verliezen hebben.
Leicester is goed bezig nadat ze Liverpool en Manchester City aan de kant hebben geschoven, de twee teams die naar verwachting hun titelpoging zouden laten ontsporen, en zijn nu favoriet om de titel te winnen.
Het Emirates Stadium is de volgende halte. Als het team van freewheelers van Claudio Ranieri wint en Tottenham Hotspur gelijkspeelt met Man City, is hun voorsprong zeven punten.
'Het was niet zo bedoeld - die wedstrijden waren bedoeld om moeilijk te zijn en dit moest het jaar van Arsenal worden', zegt JJ Bull van de Dagelijks telegram . 'Toch zijn we hier, wachtend op het Emirates-station tot de Leicester-trein tot stilstand komt, of waarschijnlijk gewoon doorsnelt naar zijn volgende bestemming. Als het dat laatste doet, kun je maar beter op de kloof letten.'
De twee overwinningen van Leicester hebben hen niet alleen tot titelfavorieten gemaakt, ze hebben ook de focus en de druk op Arsenal verschoven. Het is een spel dat bijna een einde zou kunnen maken aan de titeluitdaging van de Gunners voor nog een jaar en het zou het ouderwetse Leicester kunnen zijn dat eindelijk het kleed onder de voeten van Arsene Wenger vandaan trekt.
Deze game is hard op weg een symbolische test te worden van het managementinzicht van de veteraan - en hij zal zich ontvouwen in de steeds meedogenlozer en onder druk staande omgeving van de Emiraten.
Tot nu toe gingen de meer illustere rivalen van Leicester er gewoon vanuit dat ze hun eigen weg konden spelen tegen de Foxes en konden winnen. Zelfs de experts zijn in de val gelopen. Voor de wedstrijd van afgelopen zaterdag tegen Man City waren de meeste experts het erover eens dat Leicester's tegenaanvalstijl perfect geschikt was voor de uitdaging die ze tegenkwamen bij het Etihad voordat ze vol vertrouwen een thuiszege voorspelden.
Leicester ging vervolgens uit, raakte City tijdens de pauze - zoals iedereen wist - en won met 3-1.
De Foxes spelen als een teruggeslagen veer, zegt Bull. Ze zijn met een miljoen mijl het 'beste tegenaanvallende team in de Premier League' en niemand lijkt ze te kunnen stoppen.
Dat betekent dat het Arsenal is dat hun spel moet aanpassen, met Aaron Ramsey naast Francis Coquelin op het middenveld.
'Ramsey moet dit spel vanuit het midden van het veld managen en op Mesut Ozil vertrouwen om ruimte achter Christian Fuchs en Danny Simpson te vinden die Alexis Sanchez en Theo Walcott kunnen gebruiken', legt Bull uit.
Bovendien kan Arsenal het zich niet veroorloven balbezit te verliezen.
Het spel draait helemaal om snelheid, zegt ESPN , en dat betekent dat Walcott (hierboven afgebeeld) voor Arsenal moet spelen en dat verdediger Gabriel aan de zijkant moet blijven. Het betekent dat Olivier Giroud en Per Mertesacker op de bank moeten vallen, maar 'snelle voeten zijn misschien belangrijker voor Arsenal dan nous'.
Arsenal moet dezelfde tactiek toepassen als vorig jaar tegen Manchester City, toen ze met 2-0 wonnen bij Etihad. Wengers beslissing om reactief te spelen was een 'klein wonder', zegt Sam Tighe van Bleker rapport , maar het betaalde dividenden uit en vestigde Coquelin als de spil van de Gunners.
Als we thuis een vergelijkbare defensieve benadering aannemen tegen een team als Leicester, zou Wenger zeker in het koude zweet naar buiten komen. Een 'compromis in principes - iets wat Wenger zelden mag - maar dit kan een situatie zijn waarin het echt noodzakelijk is'.
De inzet is hoog, zegt Jonathan Wilson van de bewaker . 'Zoals Arsenal de laatste tijd stottert, voelt het alsof het afgelopen decennium van Wengers management in twijfel wordt getrokken.'
Hij drijft af naar zelfparodie terwijl er weer een seizoen voorbij glijdt. 'In plaats van te vragen hoe een probleem het beste kan worden opgelost, begint Wenger zich af te vragen hoe Arsene Wenger het probleem zou oplossen', schrijft Wilson.
'Hij heeft in het verleden talloze problemen opgelost, dus grijpt hij naar ervaringen uit het verleden; het gevaar bestaat echter dat wat in het verleden succesvol was, niet langer succesvol zal zijn.'
