Verdient Google zijn grote boete?
Critici zeggen dat de recordheffing van 2,4 miljard euro is ingegeven door politiek en niet door concurrentieverstorend gedrag
Eurocommissaris voor Mededinging Margrethe Vestager
Emmanuel Dunand, AFP
Een boete van 2,4 miljard pond (£ 2,1 miljard) die gisteren aan Google is overhandigd, betekent dat de Europese Commissie 'een mijlpaal heeft neergezet', zegt de Ierse Tijden .
Anderen, zoals de Financiële tijden , gebruik de analogie van oorlog: ze zeggen dat Europese regelgevers strijdlijnen trekken met niet alleen Google, maar ook met de bredere Amerikaanse technologiesector die het internet en sociale media domineert.
De boete is zeker een statement op zich - hij is meer waard dan het totaal van € 2,2 miljard (£ 2 miljard) dat in de loop van een decennium aan Microsoft werd opgelegd in vier boetes.
Het is ook meer dan het dubbele van de boete van € 1,1 miljard (£ 970 miljoen) voor Intel in 2009, de vorige hoogste.
Maar het is het precedent dat het schept dat aantoonbaar interessanter is, gezien het gemak waarmee Google de boete kan betalen, aangezien het slechts drie procent van de kasreserves van moederbedrijf Alphabet voor zijn rekening neemt.
Als de eerste uitspraak in zijn soort, is de zaak een mijlpaal die, als het vonnis wordt bevestigd, grote problemen kan opleveren voor andere grote Amerikaanse technologiereuzen Facebook en Amazon.
onverdiende straf
Ondanks dit alles stelt de FT dat Google 'een strijd heeft verloren die het waarschijnlijk verdiende te winnen'.
Het probleem, zegt het, is dat het landschap van de digitale wereld toen het onderzoek in 2010 werd gestart, zo fundamenteel is veranderd dat de klacht hier irrelevant is.
Die klacht werd voor het eerst ingediend door een Brits echtpaar, Adam en Shivaun Raff, die zich in 2009 tot de Europese Commissie wendden nadat hun prille winkelvergelijkingswebsite, Foundem, leek te zijn gedegradeerd in de zoekresultaten van Google.
Een herlancering van Google's falende Froogle-shoppingservice als Google Shopping in 2008 resulteerde in een nieuwe box waarin het bedrijf werd gepromoot en werd toegevoegd aan de top van de zoekresultatenpagina's voor winkelen, zegt de Dagelijks telegram .
Google is verantwoordelijk voor 90 procent van de zoekactiviteit – en 95 procent van de 'klikken' op zoekresultaten bevinden zich op de eerste pagina met links, waarvan 35 procent voor de bovenste link.
Maar de manier waarop mensen online winkelen is veranderd sinds 2010 en de meeste 'intent to buy'-zoekopdrachten worden nu uitgevoerd op Amazon, zegt de Telegraaf .
Er is ook meer concurrentie op vergelijkingssites die niet afhankelijk is van verwijzingen door zoekmachines.
'Samengevat: heeft Google het leven uit een bepaalde klasse van bedrijven geperst? Zeer mogelijk. Werd daardoor de concurrentie geschaad? Waarschijnlijk niet veel', zegt de FT.
Politiek spelen
Als dit onderzoek alleen lijkt te zijn gericht op een ' duistere hoek van e-commerce ' dat is niet van bredere relevantie, sommigen beweren dat het komt omdat de EU politiek speelt.
'De Amerikaanse dominantie van het consumenteninternet heeft lange tijd de kop opgestoken van EU-politici en beweringen dat Vestager wordt ingegeven door economische jaloezie, zijn opgedrongen door technologielobbyisten en Amerikaanse politici', zegt de Telegraph.
In dit geval, nadat de Amerikaanse autoriteiten in 2013 een onderzoek naar soortgelijke praktijken hadden laten vallen, blijkt dat het bedrijf in 2014 een deal met de toenmalige EU-concurrentietoezichthouder Joaquin Almunia 'de hand heeft geschud'.
Maar volgens de krant waren er bij de onthullingen van Edward Snowden technologiebedrijven betrokken en 'veranderden de stemming'.
Een nieuwe wedstrijdcommissie nam het over, onder leiding van de Deen Margrethe Vestager, en er werd een harde nieuwe aanpak gesignaleerd. Google wordt geconfronteerd met twee aanvullende onderzoeken en er zijn onderzoeken geweest naar belastingovereenkomsten voor bedrijven als Apple en Amazon.
'Gewoon oorlog
Christopher Williams schrijft in de Telegraph dat 'velen vergeten... dat tot een paar jaar geleden Microsoft een van de belangrijkste krachten was achter klachten tegen Google'.
Over de bredere strijd zegt de FT: 'Google heeft een strijd verloren die het waarschijnlijk verdiende om te winnen... [maar] dat betekent niet dat het de overwinning zal verdienen in de komende veldslagen, of dat de oorlog onrechtvaardig is'.
'Filosofisch en praktisch is de beslissing van Vestager een vroege maar belangrijke stap in de richting van het labelen van het belangrijkste product van het bedrijf als een natuurlijk monopolie waarvoor wellicht langetermijnregulering nodig is', voegt Williams eraan toe.
Het probleem hier is dat hoewel Google een privébedrijf is, het ook zo dominant is dat het prioriteren van zijn eigen diensten de concurrentie in algemene en verderfelijke zin zou kunnen ondermijnen.
Denk aan National Grid of BT's Openreach, twee particuliere bedrijven die een effectieve monopolievoorziening in elektriciteits- en breedbandinfrastructuur beheersen en daarom extreem streng gereguleerd zijn.
Er zijn ook bredere implicaties voor Amazon, dat een dominante positie inneemt in veel markten en in e-commerce in bredere zin, evenals voor Facebook, de socialemediagigant die zich vertakt naar peer-to-peer-verkoop en financiële diensten.
Einde spel
Dus waar eindigt dit allemaal?
Google is gevraagd de problemen binnen drie maanden op te lossen. De oplossing is geheel naar eigen inzicht overgelaten, waarbij men zich een ruime marge voorstelt om niet aan de eisen van de commissie te voldoen.
Als dit het eerste schot is in een langdurige oorlog tegen digitale dominantie van een paar grote bedrijven, dan kan het uiteindelijk eindigen in het afscheiden van delen van bedrijven, net zoals Openreach wordt afgeschermd van de belangrijkste BT-activiteiten.
Voor Google speculeert Williams dat dit er uiteindelijk toe kan leiden dat de online advertentieverkoop wordt losgekoppeld van de monopoliezoekmachine.
'Het is een verre dreiging en voor zo'n drastische actie zou bewijs van monopoliemisbruik op grote schaal nodig zijn, maar het is iets waar Google's leger van advocaten en lobbyisten zich op de lange termijn zorgen over maakt.'
Haar keuze op korte termijn is om te proberen deze uitkomst te vermijden door in beroep te gaan tegen de beslissing - mogelijk een definitieve uitspraak jaren uit te stellen - en een deel van haar bedrijf te verdedigen dat geen grote bepalende factor zal zijn voor het toekomstige succes.
Het alternatief is om 'de hand omhoog te houden, de boete te betalen, de nodige aanpassingen aan zijn producten aan te brengen en vervolgens te onderzoeken hoe het hier terecht is gekomen, om herhaling te voorkomen'.
Hoe dan ook, het is moeilijk te geloven dat dit de laatste schermutseling van Google met de EU zal zijn - of dat het zal wegkomen zonder veranderingen in zijn bedrijf.
