The Dirty Dozen: de ultieme vintage militaire horlogecollectie
Vertex Watch Company CEO Don Cochrane legt de romantiek uit achter de allereerste horlogecommissie van het Ministerie van Defensie
Er zijn veel redenen om horloges te verzamelen, en militaire horloges hebben meer aantrekkingskracht dan de meeste. Van alle uurwerken die de afgelopen 100 jaar dienst hebben gedaan, is er één groep die eruit springt: The Dirty Dozen. Oorspronkelijk genaamd W.W.W. (Waterproof Wrist Watch) van het Ministerie van Defensie, is hun populariteit en charme de afgelopen tien jaar gegroeid, waarbij de naam Dirty Dozen liefdevol in de kringen van verzamelaars over de hele wereld opkomt.
In 1943 zag commandant Alan Brooks (later veldmaarschalk) het belang in van een algemeen gebruiksuurwerk voor de strijdkrachten. Tot dat moment waren bijna alle diensthorloges persoonlijke burgerartikelen. Al snel was er een specificatie opgesteld; ze moesten nauwkeurig, betrouwbaar, waterdicht en schokbestendig zijn. De horloges zouden een zwarte wijzerplaat, Arabische cijfers, lichtgevende uren- en minutenwijzers, lichtgevende uurmarkeringen, een spoorbaan voor minuten, onbreekbaar kristal en een roestvrijstalen kast hebben. Hun kracht zou komen van een handmatig opwindbaar uurwerk met 15 juwelen.
Terwijl Britse horlogefabrieken zich concentreerden op munitie en wapenproductie, werden officieren van justitie naar Zwitserland gestuurd om bedrijven te vinden die de bestelling konden uitvoeren. Uiteindelijk bleken twaalf bedrijven te voldoen aan de specifieke opdracht: Buren, Cyma, Eterna, Grana, Jaeger-LeCoultre, Lemania, Longines, IWC, Omega, Record, Timor en Vertex. Hiervan was Vertex het enige Britse merk, maar het had ook fabrieken in Zwitserland.
Deze foto en bovenste afbeelding met dank aan Christopher Beccan voor Horloges van Knightsbridge . Ga voor meer van Christopher naar www.bexsonn.com
De allereerste van deze uurwerken werden eind 1944 geleverd, het merendeel werd echter in 1945 geleverd. In totaal werden er ongeveer 145.000 geleverd, waarvan de meesten tot de jaren zestig in dienst bleven.
Nu wordt het hier interessant voor een verzamelaar. Allereerst produceerden sommige van de 12 fabrikanten slechts een kleine hoeveelheid, waarvan Grana de kleinste was (ongeveer 1.000 stuks). Ten tweede werden veel van de horloges in de jaren 70 vernietigd omdat ze radium-wijzerplaten hadden. Wat dit betekent is dat het een ongelooflijk moeilijke prestatie is om alle twaalf te verzamelen, en vaak een heel leven in beslag neemt.
Het andere dat de Dirty Dozen zo'n iconische collectie maakt, is het relatief gemakkelijke financiële instappunt. Velen van hen zijn in goede staat te vinden vanaf minder dan £ 1.000, met de zeer zeldzaamste £ 6.000 tot £ 8.000. Voeg daarbij de romantiek die hoort bij een horloge dat zijn legende maakte in de velden, de lucht en de zeeën van de Tweede Wereldoorlog, en je hebt een uurwerk dat puur van doel is en met een ongeëvenaarde integriteit.
Veel mensen vragen me wat me dreef om het horlogebedrijf Vertex van mijn overgrootvader opnieuw op te starten. Hoewel er veel redenen waren, was de belangrijkste fascinatie voor mij het verhaal van de Dirty Dozen-horloges, die vervolgens de focus werden van ons eerste nieuwe horloge in 40 jaar; de M100.
Als eerbetoon aan de originele Vertex Cal 59 W.W.W., neemt de M100 al het DNA van dat uurwerk en herontdekt het voor de huidige markt.
Don Cochrane is de eigenaar van de Vertex Watch Company en de achterkleinzoon van de oprichter Claude Lyons.
