Hoe groot is de Taliban-dreiging in Afghanistan?
De groep vormt bijna 17 jaar na het begin van de Terroristische Oorlog nog steeds een risico
Kadetten van het Afghaanse nationale leger verkleden zich als Taliban-strijders voor een militaire oefening van de Taliban-vangst
Daniel Berehulak/Getty Images)
Taliban-opstandelingen hebben deze week afgezien van een kortstondig bod om de hoofdstad van de westelijke Afghaanse provincie Farah over te nemen.
De groep zette de stad Farah dinsdag vroeg onder water, dwong de gouverneur te vluchten en dreef veiligheidstroepen en functionarissen naar een handvol belegerde nederzettingen, meldden berichten. de bewaker .
Volgens de Afghaanse autoriteiten stierven vijf burgers en 25 leden van de veiligheidstroepen van het land in de daaropvolgende gevechten, voordat Taliban-strijders de stad in de late avond verlieten.
Ambtenaren begroetten het vertrek van de opstandelingen onmiddellijk als een overwinning The New York Times . Ze zeiden dat honderden opstandelingen waren gedood in de eendaagse aanval en dat de reactie van de regering bewees dat ze elk initiatief van de Taliban om grondgebied in te nemen en vast te houden, kon terugslaan.
Maar een inwoner vertelde de in de VS gevestigde krant dat de terugtocht van de Taliban in feite de greep van de organisatie op het gebied benadrukte.
De Taliban slaagden erin de stad te verlaten zonder een enkel schot te lossen, en de nacht was kalm, zei Abdullah Khan.
Het toont de uiterste incompetentie van onze strijdkrachten. De Taliban zwierven openlijk door de straten van Farah, zonder angst, alsof ze er al lang woonden, grappen maken met hun vrienden en de burgers zeiden kalm te blijven en zich geen zorgen te maken.
De provincie Farah is een belangrijke corridor voor drugshandel die grenst aan Iran en het opiumgroeiende binnenland van Helmand, zegt The New York Times. De regio was het middelpunt van het jaarlijkse lenteoffensief van de Taliban – dat de groep vorige maand lanceerde door formeel af te zien van de oproepen van de regering tot vredesbesprekingen.
President Ashraf Ghani heeft de Taliban onvoorwaardelijke vredesbesprekingen aangeboden, vergezeld van een staakt-het-vuren, erkenning van hen als politieke partij en de vrijlating van enkele gevangenen, naast andere stimulansen.
Maar hoeveel bedreiging vormen de Taliban in Afghanistan, bijna 17 jaar na het begin van de War on Terror?
Een sterke houvast
Een onderzoek door de BBC eerder dit jaar bleek dat Taliban-strijders openlijk actief waren in 70% van het land.
De opstand had de volledige controle over 14 districten (dat is 4% van het land) en is volgens het rapport actief en open fysiek aanwezig in nog eens 263 (66%), aanzienlijk hoger dan eerdere schattingen van de Taliban-sterkte.
De omroep heeft ook bewijs gevonden van verhogingen van de Taliban-belasting in het hele land. In districten waar ze openlijk aanwezig zijn, dwingen de militanten boeren, lokale bedrijven en zelfs commerciële goederenkonvooien om hen belasting te betalen, terwijl ze het nog steeds aan de overheid overlaten om de rekening te betalen voor basisdiensten zoals scholen en ziekenhuizen, zegt de BBC.
Ze brengen mensen in rekening voor de elektriciteit die we leveren, vertelde het hoofd van een zuidelijk district aan verslaggevers.
Veranderend tij
Ondanks hun vorderingen hebben de Taliban nog steeds geen nationale steun voor hun zaak, zegt de Azië Tijden 's Ihsanullah Omarkhail. Volgens een enquête over de nationale consensus , heeft een meerderheid van de Afghanen de Taliban afgewezen. Minder dan 10% toonde sympathie voor de groep, waarbij de meeste Afghanen de Taliban als de grootste uitdaging voor hun veiligheid beschouwden.
De groep lijkt ook de strijd te verliezen om het idee af te dwingen dat hun een heilige oorlog tegen buitenlandse bezetting is. Vorige week, op een conferentie in Indonesië, 70 prominente moslimgeleerden vaardigden een fatwa uit , waarin wordt verklaard dat gewelddadig extremisme en terrorisme in strijd zijn met de islamitische principes, in een poging de Taliban ervan te overtuigen hun wapens neer te leggen.
Contraterrorisme-expert Javid Ahmed vertelde: Al Jazeera dat de Taliban zich zorgen maakten over de conferentie, de eerste in zijn soort.
Elke religieuze uitspraak tegen de Taliban of hun extremistische tactieken zou de religieuze legitimiteit van de Taliban kunnen ontnemen, wat het laatste is dat ze willen horen, zei hij, eraan toevoegend: het kan ook de rekrutering van de Taliban marginaal inperken.
Pakistaanse druk
Omarkhai van de Asia Times stelt dat de Afghaanse regering moeite zal hebben om de Taliban te bestrijden zolang opstandelingen veilige havens in Pakistan blijven genieten.
Zonder twijfel hebben Pakistan en zijn inlichtingendienst meer invloed op de Taliban dan enig ander land of andere inlichtingendienst, de Brookings Instituut Bruce Riedl van denktank schreef in 2013.
Een belangrijk probleem is dat regionale en mondiale consensus over vredesbesprekingen met de Taliban nog steeds ontbreekt, zegt de Stichting Azië 's Mohammad Shoaib Haidary.
De VS steunen vredesonderhandelingen met de Taliban, terwijl de groep tegelijkertijd financiële, technische en inlichtingenondersteuning geniet van belangrijke regionale landen zoals Pakistan, Iran en Rusland, vervolgt hij.
Sinds de verkiezing van Donald Trump is de relatie tussen Pakistan en de VS gespannen geworden, waarbij de Amerikaanse president dreigde met bijna $ 2 miljard aan hulp aan Islamabad te snijden.
Toch is de relatie niet echt tot stilstand gekomen, zegt CNN ’s Michael Kugelman. In plaats daarvan heeft Trump geprobeerd Pakistan te dwingen mee te werken aan de aanpak van de Taliban door een reeks meer bescheiden maatregelen, die een veel zwakkere kreet zijn van de spierbewegingen die eerder door de regering werden bedreigd.
Uiteindelijk komt het beleid van Washington tot dusver neer op het met speldenprikken onder druk zetten van Pakistan, concludeert Kugelman.
Het is een beleid dat waarschijnlijk zijn hoofddoel niet zal bereiken, namelijk Pakistan ertoe brengen de terroristen op zijn grondgebied aan te vallen die Amerikanen in Afghanistan doden.
