Turner Prize 2017: een meer diverse, 'conservatieve' show
Is een schokvrije show achteruitkijkend?
De shortlisttentoonstelling van de Turner Prize 2017, die vandaag in Hull wordt geopend, wordt geprezen als de meest diverse, volwassen en toegankelijke show van de eeuw, hoewel sommigen zich misschien afvragen of het zijn scherpte heeft verloren.
Jarenlang werd de shortlist beschouwd als het domein van jonge buitenbeentjes en was berucht om zijn gepekelde koeien van Damien Hirst en onopgemaakte bedden van Tracey Emin. Maar de leeftijdsbeperking die ervoor zorgde dat artiesten boven de 50 niet konden meedoen sinds 1991, werd dit jaar opgeheven, wat resulteerde in veel inzendingen van ouder talent.
Hurvin Anderson en Lubaina Himid zijn de eerste vijftigplussers in decennia die genomineerd zijn, terwijl Andrea Buttner en Rosalind Nashashibi allebei in de veertig zijn. De BBC meldt dat Anderson, 52, en Himid, 63, de favorieten van de bookmakers zijn om te winnen.
Tate Britain-directeur Alex Farquharson, die de jury van dit jaar voorzit, zegt dat de focus ligt op het vieren van artiesten die voorheen door de mainstream werden verwaarloosd.
Will Gompertz voor de BBC zegt dat het een regelrechte ramp is voor de kopschrijvers van Fleet Street omdat er geen schok of sensatie, geen vulgariteit of godslastering is. De criticus stelt dat het meest opmerkelijke aan de selectie van dit jaar is dat het onopvallend is en kunstenaars bevat die echt kunnen schilderen als ze dat willen.
Een meer conservatieve tentoonstelling is het onvermijdelijke resultaat van het opheffen van de leeftijdsgrens, zegt Gompertz, die eraan toevoegt dat de Turner Prize volwassen is geworden.
Jackie Wullschlager in de Financiële tijden zegt dat de beslissing zijn vruchten afwerpt. De criticus roemt de brede shortlist en de gracieuze, doordachte presentatie en noemt het de meest serieuze, toegankelijke Turner-tentoonstelling van deze eeuw.
Wullschlager zegt dat de show een breed spectrum van kunst maken omvat, waaronder schilderkunst, sculpturale installaties, film en archiefwerk. Ze prijst het werk van Rosalind Nashashibi om zijn politiek geëngageerde poëtica, maar zegt dat de lome, mysterieuze schilderijen van Hurvin Anderson de show stelen en de prijs verdienen.
Adrian Searle de bewaker vindt het echter een ongelijke en soms frustrerende tentoonstelling. Maar Searle is het ermee eens dat het versoepelen van de leeftijdsgrens een goede zaak is geweest, aangezien sommige artiesten pas relatief laat op gang komen of om andere redenen over het hoofd worden gezien.
Searle zegt dat de shows van Andrea Buttner en Rosalind Nashashibi de beste zijn in de prijs van dit jaar, maar vindt Himid's recente werk hoogdravend. Hij zegt dat er te veel schilderijen van Anderson zijn in een selectie uit het afgelopen decennium.
Mark Hudson in De Daily Telegraph zegt dat de veranderingen hebben geleid tot minder het maken van sterren en navelstaren en meer van de thema's en ideeën waar de niet-kunstspecialist echt om geeft. Het gevaar is echter, zegt de criticus, dat de prijs een onderscheiding is geworden voor prestaties uit het verleden in plaats van werk dat hedendaagse kunst weerspiegelt.
Hudson zegt dat de beste werken op de shortlist van de afgelopen decennia zijn, wat indruist tegen de geest van de prijs. Dus vanwege de nauwkeurigheid, consistentie en vindingrijkheid in de kunst die nu daadwerkelijk wordt geproduceerd, steunt hij Anderson voor de Turner Prize van dit jaar.
De tentoonstelling Turner Prize is tot 7 januari 2018 te zien in de Ferens Gallery, Hull.
