Instant Opinion: 'De koningin had gelijk om de firma op de eerste plaats te zetten'
Jouw gids voor de beste columns en commentaren op maandag 20 januari
De dagelijkse samenvatting van de Week belicht de vijf beste opiniestukken uit de Britse en internationale media, met fragmenten van elk.
1. Clare Foges in The Times
op Megxit
De koningin had gelijk om de firma op de eerste plaats te zetten
Elke stam heeft rituelen en vieringen nodig om het leven te accentueren, ons dankbaar te maken voor wat we hebben, vrolijkheid, lichtzinnigheid en saamhorigheid te brengen. In gezinnen hebben we verjaardagen, bruiloften, feesten. In gemeenschappen hebben we straatevenementen, festivals. Om een natie als een samenhangende entiteit te laten voelen, heeft het ook zijn gemeenschappelijke evenementen nodig. Buiten grote sportevenementen zoals de Olympische Spelen is de koninklijke familie het centrale medium waarmee dit wordt bereikt. De cast van personages maakt niet zoveel uit. Waar het om gaat, is dat er een levende reden is voor de kastelen en koetsritten, de praal en het trompetgeschal, de zwarte hengsten en golvende Union Jacks, de overvliegende rode pijlen en brullende Spitfires, de bezienswaardigheden en suggestieve geluiden die dit land af en toe een zekere magie geven . Je hebt misschien de uitdrukking kamervlees gehoord (mensen die zijn uitgenodigd voor feestjes om de kamer te vullen); de koninklijke familie is eigenlijk gewoon ‘traditioneel vlees’. We hebben menselijke pronkstukken nodig om ons een reden te geven voor alle pracht en praal.
2. Martin Townsend in The Daily Telegraph
op beroemdheid
Harry en Meghan zullen nu moeten strijden om zendtijd met andere A-listers, en ze kunnen het moeilijk hebben
Het paar zal een interessant, doorlopend leven moeten opbouwen, weg van hun koninklijke plichten en de buitengewone toegang die hen biedt, om ze zichtbaar, relevant en de moeite van het interviewen waard te houden. Beroemd zijn omdat het beroemd is, heeft een korte houdbaarheid.
3. John Rentoul in The Independent
over Schotse onafhankelijkheid
Als we Schotland in het VK willen houden, zullen we ervoor moeten vechten
Het probleem met het weigeren van de SNP om nog een referendum te houden, is dat het Sturgeon het gemakkelijke argument van het proces toestaat - 'arrogante Westminster ontkent het Schotse volk een stem' - in plaats van het harde argument voor onafhankelijkheid. Ik vrees dat hoe langer dit duurt, hoe meer draagvlak voor onafhankelijkheid zal groeien. Dat is jammer, want de pleidooi voor onafhankelijkheid is zwakker dan ooit. Het kan nu niet worden ontkend dat het onmiddellijke effect van een afscheiding zal zijn dat Schotland armer wordt. De kloof tussen de overheidsuitgaven en de belastingen die in Schotland worden geheven, is groter dan in de rest van het VK, en het verschil wordt gedekt omdat onze nationale belastingen worden gedeeld op basis van het socialistische principe van behoefte.
4. John Harris in The Guardian
over politieke reclame
Trumps grootste bondgenoot bij de komende verkiezingen? Facebook
De traditionele media kunnen verkiezingen nog steeds begrijpen in termen van toespraken, campagne-lanceringen en vaste interviews. Maar zoals blijkt uit de overwinning van Boris Johnson na wekenlang elke zinvolle controle te hebben ontweken, is dit niet waar politiek echt meer gebeurt. Facebook biedt een dubbele verleiding voor campagnes en kandidaten: je kunt eindeloos veel geld uitgeven aan het verspreiden van onwaarheden, en je kunt er ook zeker van zijn dat je de meest effectieve politieke communicatie gebruikt die iemand ooit heeft uitgevonden.
5. Jeremy Cliffe in de nieuwe staatsman
op de plaats van Amerika in de wereld
Het probleem van de VS is dat het te groot is om door de wereld te worden beperkt, maar nu te klein om het te domineren
Veel van wat wordt geclassificeerd als Trumpisme is iets breder: de geboorteweeën van een nieuwe vorm van Amerikaanse macht die niet down of out is, maar omstreden en onzeker. Washington had een beperkte periode van hegemonische macht en verkwanselde die door overmoed te proberen het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven in plaats van zich voor te bereiden op een opkomend China. Het zal de rest van de eeuw in een semi-hegemonische positie verkeren. China zal de Amerikaanse economie binnenkort inhalen, maar zal lange tijd achterblijven bij de Amerikaanse militaire uitgaven. Over jaren zijn we misschien zelfs dichter bij India dat de Amerikaanse economie inhaalt dan bij de val van de Berlijnse Muur. Met andere woorden, het wereldsysteem zal de hele 21e eeuw onstabiel zijn. Het beste dat progressieven zich kunnen wensen, is dat democratische internationale instellingen – de enige langetermijnoplossing voor geopolitieke rivaliteit – in de loop van de eeuw aan macht en invloed winnen. Daarin ligt de beste hoop van de mensheid.
–––––––––––––––––––––––––––––––– Voor een wekelijkse samenvatting van de beste artikelen en columns uit het VK en het buitenland, probeer het tijdschrift The Week. Start vandaag nog met je proefabonnement ––––––––––––––––––––––––––––––––
